Trials that We Can't Balance (Accounting Series #4)

Kabanata 1

"Grabe talaga 'yong pa-surprise quiz ni Sir Dominguez sa Business Logic, nakakagulat! Hindi man lang tayo in-inform!" reklamo ni Trisha habang naglalakad kami paalis ng building.

"Tanga! Kaya nga surprise eh," sagot ko at inirapan siya. Kasunod ko namang nilingon si Shaeynna na nahuhuli na sa paglalakad kasi abala sa pagpipindot sa cellphone n'ya at malapit nang mapagkamalang baliw sa sobrang lawak ng ngiti sa labi.

Napailing na lamang ako at napakamot sa ulo. Kanino bang mga kaibigan 'to?

Katatapos lang ng panghuling klase namin. Kakaunti na rin ang mga estudyanteng naglalakad sa campus, ang karamihan ay nakatambay at ang ilan naman ay papasok pa lang sa night class nila.

Nag-aagaw na ang liwanag at dilim sa langit kaya naman nagmamadali na akong umuwi. May papasukan pa akong trabaho mamaya at kailangan ko ring makapagluto ng hapunan para sa mga kapatid ko dahil ang sabi sa akin ni Nanay kanina ay gagabihin siya nang sobra sa pag-uwi. Kailangan pa kasi niyang hintayin ang pagdating ng amo niya galing sa trabaho kaya naman ako muna ang mamamahala sa hapunan ng mga kapatid ko.

"Una na 'ko sa inyo," paalam ko sa kanila nang makarating kami sa main gate.

Mula sa cellphone ay nag-angat ng tingin sa akin si Shaeynna. "Hindi ka ba sasama sa amin, Elo? Magmo-movie marathon tayo kina Kean ah!"

"Oo nga! At saka gagawa tayo ng assignment sa Financial Market, 'di ba? Don't tell me hindi ka na naman sasama? Aba! Eloisa umayos ka, nagsisimula pa lang ang semester pero nanganganib ka na," panenermon naman sa akin ni Trisha kaya napakamot ako sa ulo.

"May trabaho kasi ako, at saka wala rin akong pera ngayon kaya nakakahiyang sumama," nahihiyang sagot ko.

"Eh ano naman? May pera o wala, kaibigan ka pa rin namin at saka presensya mo lang ang kailangan do'n..." Ngumuso si Shaeynna pero kalaunan ay tumango na rin. "Pero sige, naiintindihan ka naman namin. Ingat ka, huh?"

"Ingat ka, Elo. Kapag may kailangan ka, sabihin mo lang sa amin," dagdag pa ni Trisha.

Sumilay ang malaking ngisi ko sa labi bago sunud-sunod na tumango at naglakad palabas ng gate. Hindi man kami mayaman, ma-swerte naman ako pagdating sa mga mahal sa buhay at kaibigan. Never nagpakita ng awa para sa akin ang mga kaibigan ko. Alam kong malaki ang agwat ng antas ng pamumuhay ko sa kanila pero kahit kailan ay hindi nila pinaramdam sa akin 'yon.

Alam ko ring nanganganib talaga ang grades ko ngayong semester. Ewan ko ba, bukod sa pagiging abala ko sa trabaho ay hindi ko rin kasi talaga gusto ang course na kinuha ko. Ang totoong pangarap ko kasi talaga ay magsulat ng mga nobela, tula, at magkaroon ng sariling libro, pero sa estado ng buhay namin, alam kong malabong matupad ang pangarap kong iyon. Mas pinili ko ang kurso kung saan pagka-graduate ay magkakaroon ako ng magandang trabaho.

Kasi naman, aminin man o hindi ay hindi naman talaga madaling kumita sa pagiging isang manunulat. Bukod sa mababa ang tingin sa trabahong ito ng ibang tao rito, kapag wala kang naisulat, wala ka ring pera. Kaya naman mas pinili kong isantabi ang pangarap na iyon, kailangan kong maging praktikal para mabuhay ang pamilya ko.

"Tol!"

Natigilan ako sa paglalakad nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Luminga-linga ako sa paligid at napasimangot ako nang makita si Reyster na nakatambay sa tindahan ng kapatid ni Aling Marites kasama ang pinsan kong hunghang at apat na kaibigan nito.

Mabilis ang lakad ko patungo sa kaniya. Tila nakahinga siya nang maluwag nang salubungin n'ya ko. Kumapit siya sa braso ko na parang bata at saka nagtago sa likod ko.

"Hi, cousin of the world! Ang ganda mo ngayon, ah? Pautang naman, pang-yosi lang!"

Matalim na tingin ang ipinukol ko sa pinsan kong si Jolo pati na rin sa mga kaibigan nito na binati rin ako.