Chapter One:

1.4K 24 4
                                        

Edited: 05 - 16 -14

----------------------------------------

Raine's Unheard Voice:

"Khay, Bumangon ka na. Baka malate ka.." I heard Mom call out from the other side of the door. Slowly, I opened my eyes to peek on the digital clock on my side table. 

6:30 

Naks, may time pang umidlip!! 

I closed my eyes again as the sleepy feeling took over me once more. Nakakailang minuto pa lamang ako, nakarinig na ko ng 'click' sound na galing sa lock ng pinto ko. May bumukas, but I'm too tired to check and see who it was. Plus, isang tao lang naman ang may lakas ng loob na pasukin ang kwarto ko ng walang paalam.

"Khay, gising na. Oras na.." Just as I expected.

"Hmmhmm." ungol ko na may sabay pang iling. Hindi ko pa din minumulat ang mga mata ko. 

"Bangon na diyan." I felt his finger poke my right cheek. 

"Labas." I ordered, nakakainis talaga to. Lagi na lang nambubulabog.

"Tayo." He retorted.

"5 more minutes." I whined. It usually worked on him. 

"Oi! Khay! di ka na bata! Tayo ka na diyan. pa whine-whine ka pa diyan." >.< Tss. lalaking to, sumikat lang naging masungit na! 

"Labas!!" kinapa ko yung isa sa mga throw pillows ko at inihagis sa kung san ko naririnig ang boses niya.

"Pilyang to!" I heard footsteps and I assumed umalis na siya.

VICTORY \(*v*)/

*BOOOOGSH!*

"Aaaaawww! What was that for?!" Sigaw ko habang hinihimas ang sumakit na parte ng likod ko. Imbes na makonsensya, tumawa pa yung singkit na nilalang sa harap ko. Sapo pa ang tiyan niya sa kakatawa. Loko talaga to.. TT.TT

Hinila lang naman niya yung bedsheet ko na naging cause para mahulog ako sa sahig.

"Great! Gising ka na!" He laughed, holding his hand out to help me up. "Paidlip-idlip pa kasi."

Hinampas ko yung kamay niya palayo at tumayo mag isa. 

"Hoy, Clarence Villafuerte! Gusto mong umidlip at hindi na magising?!!" Nakapamewang na tanong ko sa pinsan ko na tumatawa pa din hangga ngayon.

"Haha, somebody woke up on the wrong side of the bed." He teased. "OH! wait, mali, sa ibaba ka na pala nagising." Once again, he laughed. =____=

"Panget mo talaga!! Labas na nga!!" I pushed him towards the door pero tumatawa pa din siya. 

"Panget ka diyan. Eh, mana ka lang naman saken!!"

"Asa ka! Panget panget mo! Ang ganda ganda ko!" I slammed the door on his face which made him laugh even more.

"Kita mo na, mana ka talaga saken! Pareho tayong mahangin!! HAHAHA"

His comeback made me smile to myself. Clarence and I are back on track. Super close naman kasi kami niyan. As kids, hindi talaga kami mapaghiwalay. We're on the same age but he's a bit older than I am.  I don't even call him 'Kuya' cause we hardly acknowledge the age gap between us. We treat each other as real siblings since we don't have any. No, actually, we treat each other as twins!! Until now, super close pa din kami, although we have different circle of friends na. Meron na siyang Chicser--oo, yung mga sikat na dancers sa internet ngayon-- at ako naman, may ZhuTem. Di kami sikat, low profile lang. At wala kaming balak na sumunod sa yapak nila Clarence. Parang nakakastress kasi.

Simply Unheard (Chicser - Ranz Kyle) (IN THE PROCESS OF REVISION)Where stories live. Discover now