❦ ʙєαᴜᴛу αᴛ ɗαу ʙєαѕᴛ αᴛ ηɪɢʜᴛ ❦

☆~27~☆

Harry:

Als ik geen water meer hoor stromen denk ik dat ik klaar ben en loop ik met een enorme steek in mijn kont naar boven.
Het doet zoveel pijn dat ik liever dood was dan dit.
Het duurt een tijdje voordat ik boven ben maar ik moet naar hem toe.
Voor zo'n lieve onschuldige jongen is dit niet normaal.
'Vuile klootzak. VAL FUCKING DOOD!' Hoor ik en vlak daarna gehuil.

Genoeg, dadelijk doet hij zichzelf nog iets aan.
Ik trap de deur in en zie een verschrikte Louis staan.
Hij is al klaar maar kwam niet eerder naar beneden. Waarom weet ik niet.
'Lou,' Fluister ik en loop naar hem toe en spreid mijn armen.
'Nee! Niet doen. Ik verdien je niet. Ik verdien fucking niemand!' Schreeuwt hij en drukt zijn rug tegen de muur aan.
'Louis doe eens niet zo raar! Kom gewoon en vertel er wat er is!'
'Bemoei je niet met mijn kut problemen. Kijk naar jezelf. Je hebt zoveel pijn.' Zegt hij en ik zie de pijn in zijn ogen.

'Het gaat wel een beetje zodra ik stil sta, het is niks.'
'Het is wel iets! Harry! Verzwijg het niet. Druk de pijn niet weg.' Huilt hij.
Ik loop naar hem toen en hij kan niet weg vanwege de muur.
Ik sla mijn armen om hem heen en hij begint hard te huilen.
'Ik heb je verkloot Harry! Ik heb je kapot gemaakt!' Huilt hij.
'Shh.' Fluister ik enkel. Het boeit me even niet wat hij te zeggen heeft.

Na een lange tijd heb ik hem naar beneden gekregen.
Ik kan amper zitten maar ik zit nu opzich wel okay.
'Wat was er nou? Je gaat niet zomaar zeggen dat je dood moet Louis!'
'Maar het is de waarheid ik moet dood!' Huilt hij hard. Ik schrik van zijn eigen woorden.
Waarom zou hij zoiets zeggen.

Tenzij ik gelijk had, tenzij hun dezelfde persoon zijn.
Wat als dat zo is? Nee dat kan niet, dat kan niet.