krdp ⌕ ִֶָ ni-ki

62 ˎˊ˗

ito naaa HAHAHAHAHA

- IZZY's

It's 3 am in the morning pero tunog ng tunog na may kasabay pang vibrate ang phone ko. Inabot ko yung phone na katabi lang ng lamp shade.

Si Niki pala ang tumatawag. Taas-kilay kong sinagot ang tawag. Bakit siya tumatawag ng madaling araw?

"Hello-"

"Izzy, can you go out? I'm outside your house right now."

"What? Bakit? It's literally 3 am. May problema ba?"

"Just come out, please?" Kaagad akong pumasok sa banyo. Naghilamos at nagtoothbrush bago bumaba ng kwarto.

Naabutan kong lumabas din ng kwarto si Lola. "Niki and his friends are outside, pinapapasok ko sila dito sa loob pero ayaw nila."

And his friends? Bakit kasama ang mga kaibigan niya? Tumango ako kay Lola bago ko buksan ang pinto para lumabas.

"What are you-" Natigilan ako nang makitang may sukbit silang malalaking bag. "Anong nangyari? Bakit may bag kayong dala?"

"May flight kami ngayong 4 am papuntang Korea," Sagot ni Kuya Kei. "Sa sasakyan nalang kami maghihintay, Niki."

Tumango si Niki at nagthumbs-up. Lumapit siya sa 'kin at ngumiti.

"Ano 'to, Niki?"

"I'm here to say goodbye."

"Bakit kayo aalis?"

"Paano ko ba ipapaliwanag?" Napakalot si Niki sa ulo niya. "Ganito kasi 'yon, Izzy. I passed Belift Lab's audition 7 months ago. Napili ako as one of the 23 trainees para magparticipate sa isang survival show."

"Ito yung competition na sinasabi namin na sasalihan namin. I'm so sorry for lying." Dagdag pa ni Niki.

"So, you want to be an idol?" Tumango-tango ni Niki. "Iiwan mo 'ko?"

Hindi ko na napigilan ang kanina pa nagbabadyang pagtulo ng luha mula sa 'king mga mata.

Sabi niya sa 'kin noong nakaraan na andyan lang siya lagi sa tabi ko, na hindi niya ako iiwan at hindi niya hahayaang maging malungkot ako ng mag-isa. Ngayon naman na nasanay na akong andyan siya, iiwan na niya ako.

"Are you crying? I'm sorry," He pulled me closer to him and hugged me tightly. "Quits lang naman tayo, iniwan mo rin naman ako dati pero ang pinagkaiba lang, ako nagpaalam, ikaw hindi." Pinalo ko ang likod niya. "Aray! Biro lang."

"Please stop crying, Izzy. Baka magbago pa ang isip ko..."

"Promise me that you'll take care of yourself, huh? Si Akihiro andito lang, kapag need mo ng tulong or magpapasama ka kung saan, tawagan mo lang si Aki," Kumalas ako ng yakap. He wiped my tears from my cheeks with his thumb. "Stop crying, please?" Naging soft ang boses niya.

"It's so cold, wala kang sweater?" Umiling ako. Tinanggal niya ang bag niya at inilapag muna sa ground. Tinanggal niya ang hoodie na suot niya at ipinasuot sa 'kin. "You look so cute."

"Uhmm.. can you say 'luv' for the last time?" Request niya.

"Why?"

"Just say it."

"Luv." Ngumiti siya ng malapad.

"Ohh, I just got butterflies."

"W-what? Why?"

"Because I like you?" He chuckled.

"Ano?"

"I don't want to repeat myself." Tumalikod siya sa 'kin na para bang nahihiya. "Ah- this is embarrassing."

"What if I say, 'I like you too'?" Humarap ulit siya sa 'kin. "Will you stay by my side?"

"Izzy-"

"Just kidding, pasok kana doon sa loob ng sasakyan. Baka lamigin kana eh," Pinatalikod ko siya at itinulak papalapit sa sasakyan nila. "Take care, Niki."

"Thank you, Izzy..." Niyakap niya ulit ako ng mahigpit.

"Please wait for me, I'll be back. I promise."