The Unknown Promise

Capítulo Dos

Capítulo Dos;

What just happened?!

'Di na alam ni Lavigne kung ano ang dapat niyang maramdaman pagkatapos niyang makita ang babaeng nakaitim. Nagkahalo-halo ang kaba, takot, at ginhawa na nararamdaman niya. Kaba kase nakita niya nanaman si black lady, 'yan na ang tawag niya kase masyadong mahaba ang lady in black tsaka ang babaeng nakaitim. Takot, kase nakakatakot naman talaga siya!!! At ginhawa... kase bigla siyang nawala.

Lavigne sighed heavily before standing. And the moment he stand, he feels like his butt isn't there anymore...

He wanted to shout... actually nang dahil sa sakit. Pero pinigilan niya ang sarili niya kase baka mapagkamalan nanaman siyang baliw kase bigla-bigla nalang daw siyang sumisigaw.

He's still standing still in the place where he lose his butt. Pinapagpagan ang sarili gamit ang kanang kamay habang ang kaliwa ay nakahawak sa puwetan niyang 'di niya na ramdam.

After a few seconds... with him still standing on that place; ready to leave. He then take his first step, but suddenly... he heard a rustling sound made by the gushing wind to the trees beside him which is not a big deal 'cause it's pretty normal, and he couldn't care less.

However, with him not caring at that simple scenario... a heavy thing fall onto him that cause his butt to kiss the ground again.

"Putangina naman, oh," mura niya but immediatley stopped. Lalo na nang makita niya na ang sinasabi niyang mabigat na bagay ay tao pala.

Ngunit 'di niya pa ito masyadong naaninag dahil nahihilo siya, pucha sana bumalik agad 'to, baka maging dalawa si kuya sa paningin ko, nakakatakot 'yun, sabi nito sa isip niya na parang tanga.. Pwera kase sa puwet niya, humalik din sa kalsada ang kaniyang ulo. At sana 'di ako tuluyang maging bobo, ang sakit talaga, pucha!

Pero hindi naman masyadong malakas ang pagkakauntog ng ulo niya sa kalsada na 'yung tipo na dumudugo na, medyo OA lang siya. Kaya makalipas ang ilang segundo ay umiling-iling siya, para makalik na ang malinaw niyang paningin na sana 'di niya nalang hiniling.

Because the moment he opened his eyes, the first thing he saw was the majestic jet-black eyes that hold wonders that can make every soul tremble. The wonders of death.

The lady in black. The lady of death. A fallen-risen angel. A grim reaper who's clear in his memories, was just infront him---which is too close to him at the moment.

Dahilan kung bakit agad siyang napabangon sabay itong itinulak; nakalimutan na babae pa rin ito. Napaatras din siya ng ilang metro sa pamamagitan ng paggapang paatras.

Humihingal siya habang tinuturo ang babaeng nakaitim na nasa harap niya dahil naramdaman niya naman ang mga halo-halong emosyon ngunit nawala ang isa, ang ginhawa na siyang kailangan niya.

Nakaturo pa rin siya sa babae ngunit nakailang ulit na siyang buka ng kaniyang bibig ay wala pa ring lumalabas na salita.

***

Selene act fool and natural, you can do this! Saad ng isang kamatayan sa kaniyang isip na ngayon ay pinagpapawisan sa 'di malamang dahilan.

Hindi. Alam niya talaga ang dahilan, nagmamaang-maangan lang siya.

Ngunit ba't nga ba siya kinakabahan kung hindi naman siya nito makikilala? Sapagkat kaniyang inalis ang mapait nitong memorya. Sa insidenteng nangyari kung saan sila ay nakita ng batang ulila na pagala-gala dahil sa kaniyang nawawalang ina.

Yeah, that's right. I shouldn't worry about anything. She hummed in her mind.

"Oy, batang hamog. Gabi na, umuwi kana," bigla niyang saad kay Lavigne kahit na medyo napikon siya dahil bigla na lamang siyang itinulak nito, wala man lang bakas ng pagiging maginoo.