❛Ferris Wheel❜ ┇ SB19's Justin✔️

┋limampu't isa

THIRD PERSON'S

Nang makarating sila sa restobar na sinasabi ni Stell ay agad na sumalubong s kanya ang isang lalaki.

"You are Justin right?" Tanong nito sa binata. He immediately smiled saka tumango.

"Opo"

"I suppose you are Mara" Sabi nito sabay baling ng tingin kay Mara

"Opo. Nice to meet you po"

"Sakto ang dating mo. Actually, kakatapos lang ng last performer and pwede ka na sumunod after 6 minutes"

"P-performer po? A-ano pong ibig niyong sabihin?" tanong ni Mara.

"Hindi pa ba sayo nasasabi ni Justin? Your job is to sing here in my restobar" Kaagad na tinignan ng masama ni Mara si Justin. The man smiled at him doubtfully.

"A-ahh, ganun po ba. S-sige po. S-susunod po ako"

"Oh siya, tatawagin na lang kita ha" She smiled and nodded at the owner bago sila alalayan nito sa isang bakanteng table.

"Bakit naman hindi mo sinabing performer yung ino-offer mo?" Inis na tanong ni Mara sa binata.

"Sorry na. Masyado akong na-excite eh. Hindi ko na naalalang sabihin sayo" Kaagad namang hinampas ng dalaga ang braso nito dahil sa inis.

"You can sing right?" Kinakabahang tanong niya kay Mara. She just gave him a death glare.

Napaayos naman ng upo si Justin ng maayos dahil nakaramdam ito ng takot sa tingin ng dalaga.

Ilang sandali lang ay may lumapit kay Mara saying that she should now perform in the stage. Tumango si Mara saka muling tinignan ng masama si Justin bago maka-akyat ng stage.

"Uhh, hello. Mic test" Hindi niya maiwasang mapatawa nang makita niya si Mara sa stage.

"Good evening po. I am Mara dela Torre. This is actually my first time performing on stage after so many years. Sana po magustuhan niyo 'tong performance ko" Nakita niyang lumingon ito sa banda na nasa likod niya at may kung anong sinabi sa kanila.

Ilang minuto lang ay nagsimulang tumugtog ang banda.

“Kumusta na?
Hindi mo ba nakikitang wala akong
mabibigay sa'yo
Kundi ang pusong nangungulila
At hindi susuko kahit anong sabihin mo”

At that point, Justin seemed to stopped everything he was doing nang marinig niya itong mag-simulang kumanta.

“Isipin man nilang ito'y mali
Basta't nandito ka sa'king tabi”

He was really in love and amazed at her voice. Hindi niya pa naririnig ang boses nito and he just can't imagine na maganda pala ang boses ng dalaga.

“ 'Di man tayo ay magkunwari
Sabihin man nilang pag-ibig natin ay mali
Hindi man tayo ay magkunwari
Baka sakali lang, sabihin mong ako'y mahal mo rin”

He doesn't know what got in to him dahil pakiramdam niya ay naka-focus lang ang mata niya kay Mara habang kumakanta siya. He can't seem to move plus his heart started to beat so loud. He never felt this way before. What is this? Dahil ba sa magandang boses ni Mara?

“Halika na
Hindi ko kakayaning mag-isa
Walang mahihiling sa'yo kundi pangako
Hindi na iisipin pang sumuko
Tayo'y hindi na hihinto”

Nakita niyang lumingon sa gawi niya si Mara that gotten his heartbeat more crazier this time. Hindi niya alam kung bakit siya kinabahan that time when their gazes connected.

“Isipin man nilang ito'y mali
Hindi na aalis sa'yong tabi” 

He can't seem to focus. He felt mixed emotion within him.

“ 'Di man tayo ay magkunwari
Sabihin man nilang pag-ibig natin ay mali
Hindi man tayo ay magkunwari
Baka sakali lang, sabihin mong ako'y mahal mo rin
Ika'y mahal pa rin” 

He just got another favorite song. Hindi niya makakalimutang ito ang unang kantang napakinggan niya na kinanta ni Mara, hindi nga lang for him.

“Ano man ang pagsubok
Ako'y 'di susuko
Ano man ang daanan
Ikaw ang tahanan
Ikaw ang ligaya sa hirap ng buhay ko”

Their eyes was still connected at halos mapahawak siya sa dibdib niya nang ngumiti si Mara sa kanya

What is really happening to me?

“ 'Di man tayo ay magkunwari
Sabihin man nilang pag-ibig natin ay mali
Hindi man tayo ay magkunwari
Baka sakali lang, sabihin mong ako'y mahal mo rin”

Bakit ngayon niya lang nahalata ang magandang ngiti nito? He was with her for the past months pero bakit ngayon niya lang narealize that she has the most beautiful smile.

Pakiramdam niya, the crowd suddenly faded around them at silang dalawa lang ang tao sa lugar na iyon. It was really weird but yet he uncertainly became happy with it.

“Ika'y mahal pa rin
(Sabihin man nilang pag-ibig natin ay mali)
Hindi man tayo ay magkunwari
Baka sakali lang, sabihin mong ako'y mahal mo rin
Ika'y mahal pa rin”

Bumalik siya sa katinuan nang marinig niya ang paligid na nagsipalakpakan. Nakita niyang nakangiti ito sa audience at hindi sa kanya.

Totoo ba yung nakita niya kanina? Or baka naman wala lang talaga siya sa sarili niya kanina. He really saw it, she smiled at him while she was singing.

Panaginip lang ba lahat ng iyon?

TO BE CONTINUED..

━━━━━━━━━━━━━━━

(THIS SONG IS REALLY GOOD. I CANNOT SEEM TO MOVE ON WITH THIS SO SINAMA KO NA SINCE FEELING KO ANG ACCURATE NIYA SA STORY. STAN DECEMBER AVENUE FOR BRIGHTER FUTURE!)