A Forgotten Love (Completed)

Epilogue

Xhastine's POV

Habang naghihintay kaming dumating ang mga kamag-anak namin ay inayos ko muna ang mga buffet table at ang mga upuan.

Nang matapos kong masiguradong talaga bang maayos na ay bumalik ako sa loob ng bahay.

Napangiti nalang ako ng makita ang mag-aama kong naglalaro sa sala, ang triplets naman at nasa tabi nila na nakahiga sa kani-kanilang strawler.

"Hey"pukaw ko sa atensiyon nila. Tumingin sila sa gawi ko at ngumiti.

"Boys stop playing, dadating na ang mga lola't lolo niyo ngayon kasama ang mga pinsan niyo gusto niyo bang madumi kayong haharap sa kanila?" Mahinahon kong sabi sa kambal. Tumingin naman ako sa asawang kong ngayon ay parang inosenteng nakatingin sa'kin, pinandilatan ko siya ng mata.

"Hubby naman eh....." pagmamaktol ko. Hinila niya ako kaya napa-upo sa hita niya.

"Yes wifey?" Aniya, iniwas ko ang mukha ko dahil parang sasabog na sa init ang pisnge ko dahil sa kilig. Para akong teenager nito...
Pero can't help it...

"Oyy kinikilig ang wifey ko"panunukso niya sa'kin, mahina ko siyang tinampal sa braso pero tinawanan niya lang ako...

"Kinikilig siya..." pagsusundot sundot niya pa sa tagiliran ko...

"Sige asarin mo pa ako ng sa guest room ka ngayon matutulog" pagbabanta ko sa kaniya.. kita ko namang nagbago ang ekspresyon niya mula sa mukhang nang-aasar ay napalitan ng seryuso.. hahahahahaha kala ko hindi takot..

Ilang minuto lang ay isa-isang nagsidatingan ang mga pamilya't kamag-anak namin. May kaniya-kaniya itong dalang pagkain na nasisiguro kong masarap...

Tinulungan naman ako ni labiy na ilagay ang mga pagkain at dessert sa buffet table...

Nang matapos naming ilagay lahat ay sumali kami sa kasiyahan ng mga pamilya namin. Pulos tawanan at dramahan ang naging scenario namin habang hinihintay ang new years count down.

Nasa kalagitnaan kami ng pagkain ng tumnog ang hudyat na ilang sigundo nalang ay new year na.

"10!"

"9!"

"8!"

"7!"

"6!"

"5!"

"4!"

"3!"

"2!"

"1!"

"Happy New year!" Sabay sabay naming sigaw at kaniya kaniyang sindi ng mga paputok. Ako naman ay lumapit sa mag-aama ko, ihinilig ko ang ulo ko sa balikat ng asawa ko.

"Happy New year hubby"ani ko at iningat ang tingin sa mismong mukha ng asawa ko.

"Happy new year din wifey" bati niya pabalik at masuyo akong hinalikan na agad kong tinugunan. Ako na mismo ang pumutol sa mainit naming halikan.....

Nakangiti naming tiningnan ang kambal na ngayon ay katabi ang dalawang lolo na panay ang ngiti. Ang triplets naman at nasa unahan namin at nakahiga sa kani-kanilang strawler..

"Hubby naalala moba kong ano ang sinabi mo sa'kin bago ka magka amnesia?" Tanong ko. Gustong marinig muli ang sinabi niya sa'kin noon...

"Of course... Let me repeat and add some other words to it..."

"Hmm.."

"My brain can maybe forget our memories, but my heart can't 'cuz you're always here—"turo niya sa puso niya "— my love will always make a way for you to be remember by me" napangiti naman ako.

"Minsan nasabi ko noon sa sarili ko..... Bakit ganon hindi ba talaga patas ang mundo? Pero hindi ako sumuko.... At sinabi kong , I will always wait until my A forgotten love  will be remembered.... At talagang hindi ako nabigo dahil dumating ang araw na naaalala mo na ako" ani ko habang nakayakap parin sa kanya sa bewang....

"Thank you hubby" senserong ani ko.

"Thank you too wifey, for giving me a wonderful kids"

"I love you hubby"

"I love you too wifey"

Wala ata akong mahihiling pa sa buhay ko dahil lahat binigay na sa'kin, mula sa mapagmahal na pamilya hanggang sa mapagmahal na asawa at mga anak.......

              // The End//

Votes and Comments are highly appreciated thank you.....