A Forgotten Love (Completed)

Chapter 22

Xhastine's POV

"Sinabi mo na ba kay Axel ang tungkol diyan?"tanong ni labiy habang nakaupo parin sa gilid ng pool at nakababad sa tubig ang dalawang paa. Ininom ko muna ang pineapple juice at pinangunahan ng ngiti bago sumagot.

"Hindi pa—"lumapit ako sa kanya at ginaya ang posisyon niya. "—but I'm planning to tell him, maybe tommorow or later"

"Okay. Just always remember that I'm here for you"aniya at ngumiti sa'kin na sinuklian ko din.

I know he will be happy if I'm gonna tell him the good news..

"By the way labiy wanna go with us?"

"Saan?"

"Sa mall. Nagyaya si mommy't daddy mag bonding daw tayo dahil sooner or later wala ka naman ulit dito kasama namin dahil babalik ka sa America" aniya.

"Ah okay sige magbibihis lang ako"ani ko at tumayo I kissed her cheeks before leaving.

I just simply wearing my yellow floral dress with my stilletos. Pagkababa ko ay andoon na silang lahat mukhang ako nalang ang hinihintay.

Ilang minuto lang ay nakarating na kami sa mall. Pumunta kami sa iba't ibang bahagi ng mall ang dami naming pinamiling mga damit sina labiy bumili ng damit pang baby ehh hindi pa naman nila alam ang gender ng baby excited masyado, eh ako eto hindi ko pa magawang bumili ng damit pang baby hindi dahil sa hindi ko pa alam Ang gender kundi gusto kong kami ni Axel ang magkasamang pipili ng mga damit katulad nila ay gusto konang malaman ang gender ng baby ko siguro pag dumating ang ang time na pwede konang malaman iyon kasama kona si Axel kasama naming aalamin ang gender. Napadaan kami sa toys section wala along ibang naisip kundi ang mga anak ko, bumili ako ng mga laruan na alam kong magugustohan nila. Matapos naming mamili sa kung saang boutique dito sa mall ay dumaan na muna kami sa isang restaurant na paborito nina mommy bago kami tuluyang umuwi sa bahay. Dumiretso nalang ako sa kwarto ko at naligo. Matapos kong maligo ay dumapa ako sa kama at kinuha ang cellphone ko sa side table. Denial ko ang number ni Axel but cannot be reached. Sinubukan kopa ulit pero.....

The number you have dialed  is unattended and cannot be reached...

So I decided to send him a message...

To: Axel❤️

Hi love! Can we meet tomorrow? I have something important to tell you :)

—Your love Xhast

Minutes passed ay nag reply din siya..

From: Axel❤️

Hello love! Sorry I can't meet you up tomorrow I have something to do which is more important again I'm sorry

—Axel

Anong nangyari? Nanlumo akong tumihaya sa kisame. Mas importante pa sa'kin? Sa sasabihin ko. Biglang may likidong tumulo sa bawat pisnge ko hindi ako manhid para hindi malamang nasaktan ako sa sinabi niya. Akala ko bumalik na siya sa dati yung dating kami na pipiliing makasama ako buong magdamag pero buong akala kolang pala iyon dahil hindi pa pala, pero nangako siyang dadalo siya sa birthday ng mga anak namin. Siguro busy lang siya bukas baka may aasikasuhin lang na importante, mas importante pa sa akin...

Hindi ko na inisip iyon at matulog nalang dahil makakasama sa anak ko kong late na'ko matulog ilang minuto lang..

Kinabukasan napabalikwas ako ng bangon nang parang hinalungkat na naman ang tiyan ko at gusto kong sumuka agad kong tinakbo ang banyo at doon nagduwal ng nagduwal kahit wala namang lumabas kundi laway lang.

Curse this morning sickness!

Nanghina akong lumabas sa banyo at bumalik ulit sa kama pinilit kong matulog muli pero ayaw nang pumikit ng mga mata ko, naligo na lamang ako sa banyo. Pagkababa ko sa kusina ay kumain lang ako ng kunting pagkain dahil hindi ko bet ang amoy ng mga ulam na niluto ni manang cedes.

Bago ako pumasok sa ospital ay dumaan na muna ako sa bahay nila Axel, tinananaw ko mula reto sa loob ng kotse ko ang bahay nila. Nothing change, and still the same...

Nag doorbell na muna ako,ilang sigundo pa ay lumabas doon ang babaeng akala ko ay asawa ng lalaking mahal ko may kasama itong batang babae.

"Xhastine! Long time no see!" Bati niya sa akin at yumakap.

"Hi Cristel! Nice meeting you too"

"Oh baby say 'hi' to tita Xhastine"pagtuturo niya sa anak niya,maganda ito kamukhang kamukha ito ni Cristel.

"Hi po tita Tine"bati niya sa akin at kinawayan ako kinawayan ko rin siya pabalik at nginitian.

"Hello baby, what's your name?"

"I'm Sandra po, you look so beautiful po" pagpupuri niya sa akin.

"Ayy thank you baby Sandra ikaw din your beautiful"Puri ko sa kanya hindi ako nagbibiro dahil totoo ang sinabi ko.

"Alam mo baby Sandra may mga baby din ako ka edad morin siguro yon"

"Talaga po!? I wanna meet them po, are they 'he' or 'she'?"

"Their 'he' baby"

"Really Xhast!? May anak kana rin? Nasan sila?"sunod sunod niyang tanong.

"Oum may mga anak ako, kambal sila mga lalaki, nasa America sila at doon nag aaral"sagot ko sa mga tanong niya.

"Ahh.. sinong ama ng mga bata?" Dumadami na mga tanong mo girl..

"Ahh si Axel"simpleng sagot ko

"Really!? Oh my gosh! Congrats Xhast, eh how did it happen?"

"It's long story Cris and I won't make it short"

"By the way Xhast what your doing here?"

"Ah nandito ba si Axel?"

"Hindi ba niya nasabi sayo?"

"Ang alin?"

"Pumunta siya sa Baguio kasama si Irine may pinuntahan la—" Hindi ko na siya pinatapos at tinalikuran siya.

"Thank you Cris! Aalis na ako" with that, pumasok na ako sa kotse at pinaharurut ito sa paalis. Nanlalabo na ang mga mata ko dahil sa mga luha na nag uunahan sa pag tulo. Ang tanga ko naman bakit hindi ko naalala na mas importante pa pala si Irine kesa sa akin nag text na siya sa akin bakit pumunta pa talaga ako dito. Ang tanga tanga ko. Akala ko unti unti na siyang bumabalik sa dati,yung dating Axel na nakilala ko pero buong akala kulang pala yon dahil hindi pa pala talaga, pano na ang pangako niyang pupunta siya sa birthday nang mga anak namin bakit ba umasa ako ng ganito sa kanya pero hindi naman ako aasa kong hindi siya nagbitaw ng isang salita at ginawang pangako. Bakit ba ganito....

"Bakit ba ganito! Bakit ka ba ganyan Axel!? Ha!?—" Sigaw ko sa loob ng kotse at inihinto ang kotse. "—huhuhuhuhuhuh" hagulhol kong iyak.

Beep! Beep! Beep! Beep!

Napaigtad ako ng may mga nagbosena sa likuran. Doon ko napansing nasa gitna ako ng kalsada at maraming na stock na mga sasakyan sa likuran ko dahil sa biglaang paghinto ko.

Minaneho kona ang sasakyan ko patungo sa ospital. Ilang minuto lang ay nakarating na ako sa ospital na namumugto ang mga mata,sinuot ko nalang ang sunglass ko at tuluyan ng pumasok sa loob. Gaya ng nakasanayan ay dumaan lang ako sa opisina ko at sinuot ang doctors gown pagkatapos ay lumabas na ulit ako sa opisina para maglibot sa mga kwarto ng mga pasyente. Pansamantala ko munang isinantabi ang problema ko at finucos ang atensiyon ko sa trabaho dahil alam kong nakaka apekto iyon.

" 'Nay inumin niyo ho itong gamot na ibibigay ko sa inyo"  pagpaliwanag ko sa isang kong pasyente.

Gayon nalang ang naging pagod ko ng matapos ang buong maghapon, hindi naman ganon karami ang pasyente ngayon pero bakit ganito nalang ang pagod na naramdaman ko siguro dahil sa problema na dinadaramdam ko. Siguro nga...

To be continued.........

Votes and Comments are highly appreciated thank you.....