Impius Academy 2: The Truism (Completed)

Chapter ♥ 56

"Bakit ngayon lang ito nangyari?" I asked them out of curiosity.

"Dahil ngayon ang tamang panahon Blaire, ang araw ng kaarawan mo para mag dalawampu" nakangiting tugon ni Inang Artemis. I was surprise. Wait, what? This day is my freaking birthday? Bakit di ko man lang yun naalala? Damn, I'm so stupid.

"Inang Hera, bakit may mga iba't ibang nilalang kanina nung nasa kuweba tayo?" tanong ko dahil yun talaga ang katangunan ko nung nasa kuweba kami.

"Ang mga nilalang na iyun Blaire ay matagal naring nag-aantay sayo para maging tagapagbantay mo sa araw ng iyung kaarawan. Nananatili ang katawan mo doon Blaire dahil natutulog ka sa oras na ito ngunit totoong nasa Olympus ka ngayon" salaysay naman niya. My jaw dropped. Olympus? This place called Olympus? Kaya ba pamilyar sa akin ang pangalan nung nabasa ko iyun sa libro? Therefore this is my home.

"Tama ka Blaire, ito ang tahanan mo" Father Zephyrus said. I was shock. Did he read my mind? He nodded. Oh yeah, he did. Napakamot nalang ako sa batok.

"Pero bakit sa Ogygia ako lumaki?" takang tanong ko.

"Dahil sa misyon mo Blaire" my forehead immediately puckered when Mother Demeter mentioned the word of mission.

"Misyon? Anong misyon?" I asked them confusingly. Yes, I'm definitely confused as hell. Pakiramdam ko para akong isang nilalang na walang kamuwang muwang sa mundo.

"Blaire ang misyon mo ay iligtas ang lahat, iligtas mula sa kalaban ngunit hindi ka namin pipigilan kung gusto mong mananatili nalang sa mundong kinalakihan mo" Father Hephaestus stated calmly. My jaw was literally drop. I was literally shock. Ako ang magligtas ng lahat? Anong ibig nilang sabihin?

"Blaire, ikaw ang itinakda. Ang itinakda para tapusin ang kasamaan ni Hades" my world erupted because of Father Apollo said. A-ako? Ako ang itinakda? Ilang beses akong kumurap. Ang gulo na ng utak ko. Kung ganun sino si Divine? Bakit ngayon ko lang ito nalaman? Kumirot naman ang dibdib ko.

"B-bakit ngayon niyo lang sinabi?" I asked them confusingly.

"Bakit ngayon lang? If you said that to me since I was young I might not experienced to cry in pain, to be a fooled, I might have a chance to fight for love but my fear always ate me, fear that will end up with nothing but pain" emosyonal kong sabi at nagsimulang nangingilid ang aking mga luha dahil sa pighati. Hindi naman sila nakapagsalita.

"Do you have an idea how hard to be in prison and suffered from the sin that I did not do? It sucks as hell! I almost went crazy. Why did you let all the things happened? Why?" di makapaniwalang dugtong ko. It hurts, so much. Why they let me suffered? Ganito pala ang sakit kapag nalaman mo na maaari naman palang may magligtas sayo sa masalimuot na pangyayari ngunit wala naman silang ginawa. Bakit nila nilihim iyun sa akin? Kaylangan ba talaga na lahat may tamang panahon para malaman ang isang bagay o magawa? Pwede namang hindi lahat.

"Patawad Blaire kung pinagkait namin sayo ang katotohanan. Wala kaming nagawa dahil yun ang nakasulat sa propesiya. Ang lahat ng dinanas mong sakit at hirap ay kabilang na sa tadhana mo Blaire. Ang sakit at hirap ay nakakatulong para mas maging matatag ang isang tao. Blaire, ang lahat ng nangyayari ngayon ay nakasaad sa propesiya at dapat iyung matupad para walang magbago. Alam naming kaya mo ito Blaire dahil malakas ka, hindi lang sa isip kundi sa puso. Lahat ng hirap ay nalagpasan mo aming prinsesa" I hold my emotion when Father Zeus exhorted me. Nahulog naman ako sa malalim na pag-iisip. For all the pain, I did cry and suffered but I'm here, still breathing. Father is right, I did exceed all of them. I'm not weak but strong and brave. I felt relief and I wiped my tears. Ngayon malinaw na sa akin ang nakasulat sa propesiya.