Pardon, Tanışalım Mı? /Drarry

0.9

"Batmışsın ah o gemilerde, yok mu sana göre birisi bu denizde?

Yüzüp yüzüp yılana sarılmış, bulamamışsın bir iskele."

Ertesi gün sabah on gibiyken senin telefonuna attığım adrese gelmiştin. Kapıyı yarı uyur halde açmıştım.

Bana gülümsemiş ve eşyalarını boş odaya yerleştirmiştin. Bu sırada ben de kahvaltı için omlet yapıyordum.

Eşyaların bittiğinde mutfağa gelerek sofrayı hazırlamaya başlamıştın. Tuhaftı, dün yattığım adamla bugün kahvaltı hazırlıyordum ve artık aynı evde yaşıyorduk.

Resmi olmayan bir evlilik gibiydi ve bundan pek şikayetim yoktu.

Sessiz bir şekilde sofrayı hazırlayıp oturmuş ve yemeye başlamıştık. Kahvaltının ortasında durmuştum. "Kira 800 dolar. 400 doları aylık olarak bana versen yeter. Su, doğalgaz ve elektrik benim üzerime ama internet yok."

Yudumu yuttuktan sonra bana bakmıştın. "Taşınabilir internetim var, onu suya saysak olur mu? Sen suyu öde ben internet faturasını. Elektrik ve doğalgazı da yarı yarıya bölüşürüz."

Biraz duraksayarak düşünmüştüm, karlı bir teklifti. "Olur, senin odan haricinde bir misafir odası var. Arkadaşların eve gelebilir ama öncesinde bana haber verirsen iyi olur. Ayrıca eve şey getirme... Tek gecelik işte."

Onaylamazca kafanı salladın ve ciddice bana baktın. "Senden başkası ile olmam, mümkünse senden de aynısını beklerim."

Onaylamıştım. "Olmaz, merak etme. O kadar midesiz değilim."

Kafa sallamıştın. "Ben de."

Sonra susarak kahvaltımızı bitirmiştik, sen sofrayı toplarken ben kahve yapmıştım. Karşılıklı koltuklara oturarak içmeye başlamıştık.

Bana gözlüğünün üstünden bakmıştın. "Yalnız öleceğim."

Kafamı iki yana salladım. "İlle birisini bulursun, birisine gülümsesen sana aşık olur. Dünyada yedi milyar insan var birisine aşık olursun."

Sonra gülümsemiştin, gözlerin parlamıştı adeta. "Aşık oldun mu?"

Ben de gülümsemiştim. "Cık, bende işe yaramadı."

Aslında, işe yaramıştı.