The Day You Said Goodbye

Chapter 42

Anton's POV

31 days isang buwan na mahal sobrang tagal na sakin ang isang buwan na hindi ka nakikita.
Wifey nasaan kana.. Bakit kase hindi ka man lang nag-paalam sakin . Saan kaba pumunta? Saan ba kita matatagpuan? 

Mula ng nawala ka para na akong batang iyakin na nawalan ng isang magulang.
Bigla nalang tutulo ang luha ko ng ikaw ang dahilan.
Bigla nalang kita maaalala at iiyak sa isang sulok habang iniisip ka.

Sabado ngayon walang pasok bumalik ako sa pag-ta trabaho dahil kailangan ko ng pera. Dahil pag katapos ng trabaho ko ng umaga ay kung saan saan ako napapadpad kakahanap kung saan ka namamalagi ngayon.
Kahit umabot pa ako ng batanggas,tagaytay,cebu,probinsya, kahit saan hahanapin kita.

Mahal na mahal kita wifey wala akong rason para tumigil kakahanap sayo.

6am palang kayat napag isipan kong magluto ng umagahan.

Ako ang unang kumain at pinag handa ko na si lolo at lola para pag gising nila ay kakain na lang sila.

Pag katapos ko gawin ang mga gawain sa bahay ay dumaretso na ako sa mall para mag trabaho.

Gigi's POV

Mag kasama kame ngayon ni ebok at nasa loob kame ng Mansion nila kath. Laking tuwa ko ng pinapasok kame ni manang dito. Kaso nga lang hindi kame pwede pumasok sa loob ng kwarto nya. 

Malakas ang kutob ko na nasa loob ng kwarto ang kaibigan namin kaya ayaw nilang mag papasok dun.

Naka upo lang kame sa sofa habang nag mamasid sa mga guardia na nag babantay sa loob ng Mansyon.

Taas tayo sa kwarto ni kath
"Pag aaya ni ebok"

Wag kang makulit hindi nga Pwede diba. Baka palabasin pa tayo dito pag pinilit mo yang gusto mo.

Eh para saan pa ang pag punta natin dito kung hindi tayo gagawa ng paraan para makapasok sa kwarto nya. Bulong nya sakin.

Saglit lang ebok okay. Nag iisip ako ng paraan para makataas tayo sa kwarto nya.

Ang tagal mo naman mag isip. Ako nga ang dami ko ng naiisip kinokontra mo naman mga plano ko.

Kase mahuhuli tayo dyan sa gusto mong gawin.
Baka ito na ang huling tapak natin sa Mansion nato. Naiintindihan moba ako?  Mag isip ka nga ebok.

Sorry..

Sorry den

Hindi ko naman ginusto na pasukin tong Mansion.dahil alam kong wala dito si kath.. Kung hindi lang ako naawa dito sa kaibigan ko. Ilang araw ng hindi pumapasok sa skwelahan si ebok. At tuwing bumibisita ako sa bahay nila ay umiiyak sya. Laging mamumugto ang mga mata at hindi kumakain sa tamang oras.

isang buwan na ganito ang sitwasyon namin dalawa.
Wala sa wisyo, wala sa sarili, lagi na kameng malungkot, peke ang pagtawa
Laging naka-tulala. At hindi namamansin ng tao.

Habang nag mamasid ang mga mata namin ay biglang bumukas ang malaking pinto at iniluwa nito si Alex salvador.

Alex? Sabay naming tugon ni ebok.

Bakit nandito ka? Seryoso kong tanong.

Ahh ehh ahm wala lang napadaan lang.

Ano to kalsada? Napadaan ka lang. Sabihin mo yung totoo bakit nandito ka? Aniya ni ebok

Ahm ehh...