Elixir University

XVI

🏴‍☠️
Mystyryyy
Deadliest_Compass
🏳Elixir University: The Masquerade Masks 🏳

-XVI-

Sealing the Diamond Chain

"Your life depends on you- be careful." Ang huling salitang narinig ko mula sa mahiwagang babae - dahil sa pag-angat ng aking paningin ay wala na siya. A second after she said that- she disappeared in a glimpse. Where the hell did she go? 

"Airish- you better go back to Golden League's Dormitory- hurry." Worried na saad ni ULrich.

"ULrich bakit ngayon ka lang? Ang dami nang nangyari kanina. May na-meet akong isang estranghera." Pagtatampo ko kay ULrich. 

"As a mask- I have limitations Airish- I have to keep quiet when the situation made me so." Pagpapaliwanag nito. Okay, sinubukan ko na lamang siyang unawain kahit hindi ko talaga siya maunawaan.

"Kailangan ko na ba talaga bumalik doon?" Tanong ko dahil gusto ko pa mapag-isa. "Pwede bang dito muna ako saglit? Tahimik dito at walang mga mapanghusgang mga mata na tititig saakin." Yung mga human bottles na judgemental ang mga tinutukoy ko. Hindi naman lahat pero halos lahat. Yeah- almost everybody.

Mga Mysterians lang talaga ang walang pakialam. Hiddens are so Human- their so snoozy and mean. Tss. That's when reality hits me. Kahit pala sa ibang Henerasyon- dala-dala parin ng mga tao ang pagiging judgemental at chismakers.

"Hindi pwede Airish- kailangan na ngayon-" Bakas ang pag-aalala sa tinig ni ULrich. Iba talaga pakiramdam ko kapag ganyan ang tono niya- kaya sumunod na ako at hindi na nag-inarte pa. Hindi ako pa-choosy kaya lumakad na ako pabalik sa Golden League's Dormitory.

At dahil hindi ko alam kung saang lupalop ako ngayon- ULrich told me the direction way back to the Golden League's Dormitory. 

Tahimik lang akong pumasok sa gate at medyo nakatungong pumasok sa lobby at naglakad sa hallway. Walang guard or receiptionist na makikita sa dormitory namin. Puro talaga estudyante. Ang creepy diba? Well- baka priority dito ang pagiging fully independent and responsible.

Tss. Ayan na naman. Pinagbubulungan na naman ako kada daan ko. 'Airish- its okay- its OKAY' I told myself trying to ignore the mumble bees that buzz as I walk in the hallway.

Matapos ang ilang pagliko at pagkanan sa divergent hallway ay narating ko na rin ang pinto na may larawan ipininta na katulad ng disenyo ng aking mask na si ULrich. 'This is it- this is my room' Umawang ang pinto at bumukas ng tumapat ako sa pinto. The key is me-wearing ULrich.

Inalis ko ang lagayan ng cream at inilagay ko sa golden table na malapit sa higaan ko. Then napatigil ako.

Nakita ko sa peripheral view ko ang isang lalaki na nakahiga sa sofa. Nasa ilalaim ng ulo niya ang kanyang mga kamay na para bang inuunan niya ito.

Nakataas ang paa niya sa dulo ng sofa dahil subra ang height niya para sa hinihigaan niya.

Nakita  ko din sa golden tiles na nakahandusay ang libro na kinuha ko sa Symbolica.

Nakabukas ang mga pahina nito na nakayakap sa malamig na tiles. 'Binasa siguro niya at nakatulog siya kaya nahulog ito'

Teka- parang pamilyar ang senaryo na ito. Like the first time we meet sa puno. Tulog siya noon sa mga sanga at nasa lupa ang kanyang libro. Teka ang pusa- kasama din ba niya? Nagulat ako ng nakita kong mahimbing din na natutulog ang puting pusa sa ibabaw ng sandalan ng sofa. Napaka- cute nito na ang sarap lamutakin. 'Pasensya na sa word na Lamutakin' Pero ang cute-cute kasi talaga noong pusa- para itong galing sa anime world. Shout out sa mga Cat Lovers- I'm beginning to love cat na kahit dog lovers talaga ako- parang mababago ang taste ko kapag ganito ka-cute ang mga pusa.