Quads 2: When You Come Home (ON-HOLD)

Chapter 7: The Past Sin

WARNING: MEDYO HARASS PO ANG CHAPTER NA TO. MAY KONTING SPG DIN. KAYO NA BAHALA KUNG BABASAHIN NIYO.

This is Walter's POV

********

"Im sorry Mr. Castillon. But you loose the baby."

Halos mamatay ako nang marinig ko ang balitang yun. Dalawang buwan pa lang kaming kasal ng asawa ko pero ngayon, wala na ang anak namin. If di lang siguro nagpabaya si Zafra baka buhay pa ang anak ko. We are waiting for a baby boy sana. She is 6 months pregnant and now we loose the chance of being a parents. 

I went inside her room and look at her face. Medyo maumbok pa rin ang tiyan niya pero alam ko na wala nang laman yun at mga fats na lang yun. Galit ako sa kanya. Yan ang nararamdaman ko para sa kanya. Dahil lang sa anak ko kaya ko siya pinakasalan. Dahil nilandi niya ako at nagpabuntis, napilitan akong pakasalan siya. Masaya ako na magkakaroon ng anak kaso kinuha niya yun sa akin ang happiness ko. Gagawin ko ang lahat makuha ko lang ang kaligayahan niya.

Makalipas ang isang linggo, nakalabas na siya sa ospital. Habang nasa ospital siya, kailanman di ako dumalaw sa kanya. Ayoko makita ang mukha ng taong pumatay sa anak ko. Baka di ako makapagtimpi at mapatay ko rin siya.

Pumasok ako sa bahay namin and I saw her waiting in the sala. Di ko siya pinansin at dumiretso na sa itaas pero sinundan pa rin ako ni Zafra. Hinawakan niya ako sa kamay na nagpatigil sa akin sa paglalakad. Nakatalikod lang ako sa kanya.

"Sorry Walter if nawala ang baby natin. Di ko sinasadya." nanginginig ang boses niya habang nagsasalita. Pero wala akong oras para sa mga kaartehan niya. Kinuha ko ang kamay ko sa pagkakahawak niya pero sadyang matigas ang ulo niya. Na kahit anong gawin kong layo sa kamay ko sa kanya, hinahawakan niya pa rin yun.

"Im sorry Walter. Gagawa na lang tayo ulit. Baby lang naman yun ehh. Pwe—" di pa siya tapos magsalita pero sinampal ko na siya. That pushes me to the limit.

"HINDI LANG BASTA GAMIT ANG ANAK KO NA PWEDENG PALITAN ZAFRA! ANAK KO SIYA! ANAK KO SIYA NA PINATAY MO! KUNG DI DAHIL SA KALANDIAN MO, DI SANA SIYA MAMAMATAY! DI SANA MAMAMATAY ANG ANAK KO! KASALANAN MO ANG LAHAT NG TO! KASALANAN MO ZAFRA!" sigaw ko sa kanya. Punong-puno na ako sa kanya. Noong una, kahit na anong sinasabi niya sinusunod ko kasi buntis siya. Pero ngayon hindi na. Wala na ang anak ko na dahilan para maging mabait ako sa kanya.

"HINDI LANG NAMAN IKAW ANG NAWALAN WALTER EHH! AKO DIN! NAWALAN DIN AKO NG ANAK!" sigaw niya na mas nagpainit ng ulo ko.

"SO SINISIGAWAN MO NA AKO NGAYON?! AKO ANG AMO DITO AT DI IKAW! KAYA WAG NA WAG MO AKONG SISIGAWAN!"

"MAY KARAPATAN AKONG SIGAWAN KA DAHIL ASAWA MO AKO!" that make me smirks. A devilish smirk. 

"SO MAY KARAPATAN KA SA AKIN?! GANUN?! PWES IPAPAKITA KO SAYO KUNG SINO ANG AMO AT AKO YUN." lumapit ako sa kanya at hinila ang buhok siya. Napaigik naman siya sa sakit.