Êgêrie // Marvel Imagine

Stephen

Çeviri
Konu: okuyucu Stephen için endişeleniyor ve onun gidip savaşmasını istemiyor.
Kelime sayısı: 423
Yazar:  multi-fandom-imagines8
(İstek bölüm)

Kuşların ötüşü sesiyle uyandın, vücuduna dokunan soğuk bir esinti ve senden önce kalkmış ve uyumanı izleyen Stephen'ın yumuşak bir günaydın demesiyle gözlerini açtın.

"Hey." Dudaklarına yumuşak bir öpücük koydun. "Ne zamandır ayaktasın?" Sen sordun.

"Seni masumca uyurken izleyecek kadar uzun".
"Bu tüyler ürpertici değil ... Neden beni uyandırmadın?"
"Seni rahatsız etmek istemedim. Uyumayı ne kadar sevdiğini biliyorum... Hadi, kahvaltı yapalım." Diye kalktı ve kalkmana yardım etti.

Oturdun ve onun sana omlet yapmasını izledin. Koku harikaydı ve gün güzel geçiyordu, diye düşündün.

Sana bir tabak verdi ve yanına oturdu.

"Yemek yemeyecek misin?" Sen sordun.
"Aç değilim." Diye dirseğini tezgaha, yüzünü dirseğine koydu ve seni yemek yerken izledi.
"Bana öyle bakmayı bırak".
"Ne gibi?" O sordu
"Sanki bana delicesine aşıksın ve benden başka bir şey düşünemiyorsun".
"Ama gerçek bu".
"Ama yemek yiyorum ve gözlenmekten hoşlanmıyorum".
"Ne yaparsan yap güzel görünüyorsun." Onda bir şeyler vardı ama aslında doğru olmayabilecek şeyler için endişelenmek istemedin.

Yemeğini bitirdikten sonra tabağı aldı ve yıkadı.
"Bugün nereye gitmek istersin?" O sordu.
"Bugün önemli bir gün mü? Bir şeyi unuttum mu?" Sorguladın.
"Hayır hayır. Sadece seni dışarı çıkarmak istiyorum. Özel bir durum yok." Diye haber verdi.
"Uhm... peki, peki ya... Hint Okyanusu? Maldivler belki? " Sen önerdin.
"Maldivler? Pekala, giyin."

Sahilde yürüdün ve okyanusta yüzdün ve o oturdu seni izledi. Yüzmek istemediğini söyledi. Temelde bütün günü orada geçirdiniz ve çok güzeldi. Akşam orada yemek yemeye karar verdiniz. Yerel bir restorana gittiniz ve biraz yemek sipariş ettiniz. Stephen küçük bir yemek sipariş etti ve çabucak bitirdi, sonra sana baktı.

"Tamam, işte bu. Artık dayanamıyorum! Sorun nedir?" Sen sordun.
"Neden yanlış bir şey olsun ki?"
"Bakalım. Erken kalktın ve uyurken beni izledin. Bana kahvaltı yaptın, bulaşıkları yıkadın, beni Maldivler'e götürdün, yine de yüzmek istemedin ve bütün gün beni izledin ve şimdi bana son kez bakacaksın gibi bakıyorsun." Açıkladın.

"Y/n, sana söylemem gereken bir şey var."
"Lütfen bazı uzaylılarla savaşman gerektiğini söyleme."
"Gezegenimiz için tehdit oluşturan bir güç var ve onları durdurmalıyım."
"Bunu neden her seferinde yapmak zorundasın? Başka süper kahramanlar yok mu? Demek istediğim, yenilmezler ne yapıyor?" Sen sordun.
"Tek başlarına yapamazlar, yardımıma ve uzmanlığıma ihtiyaçları var." Diye bildirdi.
"Ve sana burada canlı olarak ihtiyacım var."
"Gece yarısı gidip sana bir mektup yazacaktım."
"Yani beni tek kelime etmeden böyle terk mi edecektin?"
"Sana söylersem bundan hoşlanmayacağını biliyordum, ama bu bir fark yaratmayacak y/n Ben gidiyorum." Diye ısrar etti.
"Lütfen gitme!" yalvardın.
"Zorundayım. Dünyanın kaderi buna bağlı. Onlara karşı sorumluluğum var, onları korumalıyım, seni korumalıyım. Üzgünüm ama tek yol bu."

"Burada daha güvende olacaksın." Diye ekledi.

Bir portal açtı ve seni adada tek başına bıraktı.

Yorum yapmayı unutmayın sizi seviyorum ❤️