လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၂၆ ) ( Zawgyi )

အခ်ိန္က လူေတြရဲ႕အမွတ္တရေတြကို တျဖည္းျဖည္းတိုက္စားေနတယ္ဆိုတာကို ေမ့ေနၾကတယ္ ...

ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အတိတ္မွာ ကုန္‌ဆုံးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဆပ္ျပာပူစီေဖာင္းလိုမ်ိဳးပဲ ...

မထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေလး ေပါက္သြားသလိုမ်ိဳး မထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္အခိုက္အတန႔္မွာ ရက္ေတြ လေတြ ႏွစ္ေတြ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္ ...

လြန္ခဲ့တဲ့သုံးႏွစ္နဲ႔ အခုပစၥပၸဳန္ကာလက မသိရင္အခ်ိန္ခဏေလးလိုပဲ ၾကာျမင့္ခဲ့ …

စဥ္းစားၾကည့္ေလ အခ်ိန္ဆိုတဲ့စိတၱဇနာမ္က ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေလ ...

ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေနတုန္းမွာေတာ့ သတိမထားမိေပမဲ့ ခဏရပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ကြာျခားခ်က္ကို ေတြ႕ႏိုင္လိမ့္မယ္ ...

ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း ဘာေတြမ်ား ထူးျခားလာသလဲ ...

အတိတ္မွာ ဘယ္သူေတြကို ဆုံးရႈံးခဲ့ရလဲ ...

ပစၥဳပၸန္မွာေရာ ဘယ္သူေတြက အနားမွာ က်န္ေနေသးလဲ ...

အနာဂတ္မွာေရာ ဘယ္သူေတြက ထြက္ခြာသြားဦးမလဲ ...

အရာရာတိုင္းက ကံၾကမၼာေစလိုရာအတိုင္း ... ။

❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️❇️

ညေန၆နာရီခြဲအခ်ိန္

ေဒါက္ ! ေဒါက္ ! ေဒါက္ !

႐ုတ္တရက္ တံခါးေခါက္သံေပၚလာေသာေၾကာင့္ ပိတ္ထားသည့္မ်က္ဝန္းအစုံက ပြင့္သြားခဲ့သည္။

“ ဝင္လာလို႔ရတယ္ ”

ေစ့ပိတ္ထားသည့္ တံခါးက ခပ္ဟဟပြင့္သြားၿပီး ျမတ္ကေလးက ေလးဆက္ လွဲေနသည့္ကုတင္အနားသို႔ ေျခလွမ္းဖြဖြေလး လွမ္းကာ ေရာက္လာသည္။

အိပ္ရာေပၚမွာ ေလးဆက္ လွဲေနတာကိုျမင္ေတာ့

“ ကိုႀကီး ေနမေကာင္းဘူးလား ”

သူ႔လက္ေသးေသးေလးျဖင့္ ေလးဆက္ရဲ႕နဖူးကို အဖ်ားရွိ မရွိ စမ္းသပ္ေနေသာ ျမတ္ကေလးေၾကာင့္ ေလးဆက္ လွဲေနရာမွ ထလိုက္သည္။ ျမတ္ကေလးရဲ႕လက္ေလးကို ျပန္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး