Eksik dilenen bir dilek, sonsuz bir lanetin başlangıcı olabilir.
Şafak ve Aybige'nin dilemiş olduğu dilekler de eksikti ama lanetli miydi?
Eos'un sihri, bu iki ruhu birbirine bağladı ve tek bir ruhta birleştirdi. Onlara başka bir hayat sundu, kendi...
Merhabaaa :))) Yeni bir bölümle geldim, umarım hoş gelmişimdir. Nasılsınız? Tatile girdiniz mi? Umarım günleriniz verimli geçiyordur (olduğu kadar olmadığı kader güzellerim)... Neyse ben sizleri bölümle baş başa bırakıp yavaştan kaçıyorum 💘🙋🏻♀️
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
3.Bölüm: ''Matmazel Siyah''
Bölüm Şarkısı: Peppina – Mademoiselle Noir
Şafak Akova
05.03.2010
Kalbime ve ruhuma atılan örükler, çoktan kör düğümlere dönmüştü, düğümleri çözebilecek biri ise yoktu. Tam vazgeçmiş, ruhuma atılan düğümlerle yaşamaya devam etmeye karar vermişken, tam o anda çıkmıştı Basri Ramsay karşıma günlük.
Hayat, tam umutsuzluk zehrinin kol gezdiği ruhumu darağacına teslim edeceğim bir zamanda Basri Ramsay'ı göndermişti bana. Soyadımın bile bana geç bahşedildiği bu hayat, karşıma yine geç de olsa Basri Ramsay'ı çıkarmıştı.
Müdire tarafından azarlandıktan ve çekmecem yerle bir edildikten sonra bir süre odada durdum ve sadece kitaplarımın yırtılmış sayfalarını izledim. Odadaki birkaç adını hala öğrenmediğim kızın hakkımda bir şeyler konuşup kıkırdadığını işitebilmiştim. Umurumda değillerdi, benim en değerlilerimi mahvetmişlerdi. İstediklerini söyleyebilirlerdi, beni zaten yeterince yıkmışlardı.
''Tıpkı bir cadıya benzemiyor mu? Saçlara bak!'' İçlerinden biri neşeyle şakıdı ve işaret parmağıyla beni mimledikten sonra arkadaşlarının da ona katılmasıyla daha da sesli gülmeye başladı. Kuru gözlerim ufak bir an karışık saçlarımın arasından onlara değerken irkildiklerini hissettim ama hala kendi aralarında konuşmaya devam ediyorlardı.
''Bu yaratıktan kurtulmak için çıkarmadığımız kavga kalmadı, hala odasını değiştirmiyor bu müdire şıllığı da!'' Diye konuşan odanın koğuş ağası gibi davranan o kızdı. Onun da ismini bilmiyordum, Damla? Belki de Derya. Her neyse.
''Yakında gideceğini duydum; ünlü biri bunu evlat edinmek için müdireyle görüşmüş. Böyle bir yaratığı evine evcil hayvan olarak alıyordur herhalde.'' İşte cümle o an beni harekete geçirdi. Gözlerimi o an parçalanmış sayfalardan anca kaldırabilmiştim. Biri beni evlat edinmek istiyordu. O anki korkumu işte sana anlatamazdım günlük. Çok korkuyordum, o kadar korkuyordum ki küçük kalbimin bir kırlangıç gibi vücudumu terk edeceğini düşündüm.
Diğer kızların verdiği birkaç şaşkınlık tepkisini de işittikten sonra aceleyle yerdeki sayfaları ve defterlerimi toparlayıp tekrar çekmeceme tıkıştırdım ve o ortamı terk ettim. Olayın aslını müdire hanımdan duymak, teyit etmek istedim. O da beni korkutsa da yabancı bir adam kadar değildi. Telaştan birbirine dolanan adımlarım, istikrarsızdı çünkü bir taraftan da bunun gerçek olma ihtimaliyle nasıl yüzleşeceğimi bilmiyordum.
