my loverboy ♥

Never Say Farewell

nakita ni alden na shocked ako sa sinabi nya..

"Ah.. wala eung sinabi ko.. wag mong pansinin.."

"may nalalaman ka ba?" tanong ko.

"wala.. ahmm.. may dala nga pala akong..." ang bilis naman mag iba ng usapan nito. hmmmp.. "cupcake.."

CUPCAKE?? Chocolate cupcake with eminems na toppings?? tsaka may sprinkles??!! hahaha "pengeee!!" ayan lumabas na pagka patay gutom ko. favorite ko kaya eun!!

"oh ito oh tig isa tayo" tas binigay nya sa kin eung isa

"ayoko! gusto ko sa 'kin din yan! hahahaha!!"

"oh di yan na oh ayan na sige na ikaw na ikaw na kumain hahahaha"

"e di akin!" tas kinuha ko ulit hahaha "buti ka pa nabibigyan ako nito"

"bakit si kenneth ba di ka nabibigyan nian?"

"di ea.. di nya alam na favorite ko to.."

"eh bat ako di ko din naman alam na favorite mo yan?"

"kaya nga eh.. ang galing mo.."

"ganun hehe di naman nagkataon lang siguro.. tsaka dapat kasi sinasabi mo sa boyfriend mo na gusto mo nyan.. para nabibigyan ka nya.."

"minsan kasi.. hindi porket binigyan mo ng materyal na bagay ang isang babae, mapapasaya mo na sya.. dapat kasi sinusurprise mo din sya sa kung ano ka talaga, sa ugali mo.. sa mga ganun ganun.. pero appreaciative din naman kami.."

"ahh.."

"salamat sa cupcake alden ha.."

"wala yun.."

"punta ulit tayo dito bukas ha!"

napatingin lang sakin si alden.

"bakit? may nasabi ba kong msama?"

"ahm.. wala naman.. basta.. agahan mo lang gising mo.."

"bakit? maaga kabang aalis?"

"ahm.. hindi naman.. syempre para makapag spend ka rin ng time sa boyfriend mo diba"

stop syaing that alden.. kung alam mo lang.. haiist... "hmmm.."

"nga pala oh.." inabot nya sa kin ang isang nokia x2.. i know right? katulad eun ng model ng nagswimming kong cellphone "kapalit ng cellphone mo. i really am sorry.. alam kong di ko na mapapalitan yung mga memories na nandun pero sana matanggap mo to.."

"nag abala ka pang palitan.."

"hayaan mo na.. emembrance ko na rin yan sayo.."

"di na ba tau magkikita ulit?"

nagkibit balikat lang si alden. tumango lang ako.

...

...

tumabi si alden sakin. syempre dahil may nararamdaman naman akong espesyal sa kania eh hindi na ko nagreklamo.

"wag kang malulungkot pag hindi mo na ko kasama ha.."

nagulat ako sa sinabi nia kaya syempre reflex ng katawan ko yung mapatingin sa kania. pero pagkatingin ko..

---

"H-HA??" 

WAAAAAAAAAAAA!! Hinalikan ako ni alden sa noo!!

"mamimiss kita bata.."

shocks. kitang kita ko eung lungkot sa mga mata nia.. posible ba talaga to? alam ko ang mga lalaki hindi pinanghihinaan ng loob. pero si alden.. nalulungkot sya at kitang kita ko eun sa mga mata nia.. :((((((((((((

hindi ko nalang namalayan hinahaplos ko na pala yung mukha nya. "wag ka na malungkot."

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

UPDATED! This chap is dedicated sa aking Shei. haha salamat sa pagkulit mo sakin. :)) Loveyou! :*  --Mish