MBS1 : My Patient is a Mafia Boss

continuation

I think that's really a big deal for hindi man lang ako nakapag pasalamat sa kanya.Ang malala ay nasigawan ko pa sya ng hindi magagandang salita. Well, I can't help it. I was angry back then. Pag galit kase ako sa isang bagay o tao ay galit narin ako sa lahat.

"Nothing. I just came here to inform you that the breakfast are ready" Marahang nakangiting sagot nito sa akin. But I know na sa likod niyun ay gusto ako nitong tanungin kung ok lang ba ako, but he did not push it. Well, ganun ang pagkakaintindi ko sa mga .ata nya. Unless na namamalik mata lang ako and assuming too much.

"O-oh... Ganun ba? Ok, thank you. Susunod nalang ako" Alanganing balik na sagot ko sa kanya. Marahan itong tumango then nag lakad na palayo.

Nang maisara ko na ulit yung pinto ay nag dalawang isip pa ako kung bababa pa ba ako dun para mag breakfast or mag papahatid nalang ako dito sa room ko like the last time. I mean first time akong sunduin ni Mathew for breakfast and that means Death is there too. Unless kung mas na una na itong kumain sa amin to avoid me. And I really wish na ganun nga.

I sighed. Napapansin kong this pass few days ay hindi na ako nawawalan ng mga problema at pag dadalawang isip. Which is not so me. At gawa iyun sa pisteng Death na iyun. Kung sya kaya patayin ko! Tsk! Nakakagigil!

After kong mag ayos at mag palit ng damit ay agad narin akong bumama at nag punta sa dinning area. Hindi ko maiwasang kabahan habang papunta dun, pero agad din naman akong nakahinga ng maluwag ng si Mathew lang ang naabutan ko dun sa lamesa.

I'm still not ready to face Death after what happened yesterday. Maybe not so soon too...

Nang maramdaman ni Mathew ang presenya ko ay tumingin ito sa gawi ko. Nginitian nya ako at binati ulit ng good morning. Lumapit na naman ako dun sa table at umupo sa puang lagi kong pwesto. Actually ay pare parehas lang naman yung mga upuan, but still I find this sit more comfortable. It's like na nakakarelax ang spot nayun for me. Weird nga eh.

"No need to worry about Death. He isn't around and been busy on something" Sabi ni Mathew. Probably ay nabasa nya ang pag aalangan sa mukha ko.

"A-ah yeah" Sagot ko nalang at bahagyang tumango. After that naman ay tahimik na lang kaming kuain, pero agad rin iyung nadisturbed ng magsalita ulit ito not that long.

"But anyway... About what happened yesterday..." Papahinang simula nito, like na parang nag aalinlangan din at sinusukat ako kung anong magiging reaction ko pag inopen nya ang topic nayun.

Medyo natigilan lang naman ako dahil dun. Even stop eating dahil iniintay ko ang iba oa nyang sasabihin, for I know na marami yun. He probably noticed that too kaya nag patuloy na muli ito sa pag sasalita.

"I just wanted to say sorry about Death. His just kinda not on his real self this few days" Pag papaumanhin nito sa akin at tinitigan ako sa mata, na para bang binabasa nito kung ano ang iniisip ko but nag iwas ako ng tingin dun.

"You don't need to say sorry Mathew. It's not your fault. If he ever feel sorry --which is probably not-- ay gusto ko paring sa kanya mismo manggaling ang sorry nayun. You don't need to defend him or saluhin ang mga pag kakamali nya. But still thank you for the effort. I appreciated it" Mahabang pahayag ko sa kanya at marahan syang tiningnan. Tumango naman ito sa akin.

"Well, I guess ay wala na akong magagawa sa disisyon mo. But I really hope na bigyan mo sana sya ng kaunting pasensya. Death never adjusted his self for someone before. He was just probably confused because of the sudden change. His being hard headed sometimes out of the sudden change, and this is one of those sometimes" He responded at halos mapairap sa pang huling sinabi. Hindi ko naman maiwasang hindi mapatawa dun.

"Hmm... Agree. But for me his being hard headed always" Pag sang ayun ko sa kanya. Parehas naman kaming napatawa dun. After that conversation ay tuluyan nang nag laho yung awkwardness namin sa ere.