Utançtan ölmek mi? Evet, şu an tam da onu yapıyorum. Yapıyoruz. Onu korkutma fikri de nereden çıkmıştı ki?! Şimdi kızarık suratlarımız ile odanın iki ucunda, birbirimize kaçak bakışlar atarak oturuyorduk. Tam tamına 15 dakika, belki daha uzun. Daha ne kadar böyle duracaktık acaba. Bayan Hamada elinde kurabiye tepsisi ile odaya girdiğinde sonunda sessizliği bölen bir şey olmuştu. Aksi taktirde kafayı yiyecektim!
"Sizin için biraz kurbaiye getirdim. Umarım dersinizi bölmüyorumdur." Neşeyle elindeki tepsiyi masaya bırakıp bize döndü. Tamam itiraf ediyorum, hiçte matematik çalışıyor gibi bir hâlimiz yok. Yine de yaz sıcağında güneşin altında kalmış gibi yüzlerimiz ile birbirimize bakmaya utanıyor olmamız, ders çalışmıyor olduğumuzu göstermezdi. Sanırım yine saçmaladım.
"Ders çalışıyor olduğunuzu düşünmüştüm. Neden yan yana değilsiniz?"
"Çünkü öp-"
"Öy!" Asahi'nin sözünü böyle kesiyor olmak utanç verici olsa da hunu Bayan Hamada'ya söylememezdik! Utançtan daha fazla ölmek istemiyordum. Tıpkı şu an olduğu gibi. İkili bana baktığında boğazımı temizleyip hafifçe gülümsedim. Umarım gülümsemem fazla yapmacık görünmüyordur. "Öylesine! Yani, derse başlamadan önce biraz, şey, ısınmak istedik! Evet evet, ısınmak istedik."
"Ahh pekala. Ben sizi daha fazla rahatsız etmeden gideyim." Bayan Hamada iyi dersler dileklerini sunarak odadan çıktığında hızla Asahi'ye döndüm.
"Az daha öpüştü- yanlışla olan o şeyi söyleyecektin!"
"Annemden hiçbir şey saklamam." Nefesimi verip alnımı ovuşturdum. Belki de bu günlük çalışmasak iyi olacaktı. Oturduğum yerden kalktığımda yanındaki sandalyeyi yavaşça itekledi. Sanırım oraya oturacağımı sanmıştı ve- Ah hayır, böylece gidemezdim. Ona matematik anlatacağıma söz vermiştim. Ve o bakışlar. Hayır, hayır. Böyle gidemezdim!
Yavaşça yanına oturup nefesimi düzenli tutmaya çalıştım. Neden bu kadar heyecan yapmıştım böyle? Sadece kazara, benim yüzümden olan ufak bir hataydı. Heyecanlandıran bir hata. Ve nefesimi kesen bir hata. Nefesimi verip getirdiğim matematik defterini çıkardım. Ders çalışsak iyi olurdu. Aklımı dağıtırdım belki.
"Jae."
"Hmm?"
"Hiç sormadın mı? Çevrendekilere."
"Neyi?" Kafamı kaldırıp ona baktığımda gözlerindeki derinlikte kaybolacağımı düşündüm bir an.
"Benden neden uzak durduklarını? Bana neden hastalıklı dediklerini? Beni neden sevmediklerini?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
naughty boy. jaesahi ✔
Fanfiction"Herkes onun hastalıklı olduğunu söylüyor, ama hastalığını söylemiyor." ✎ R.
