Symphony Of The Past

12

SHADDEN...

Shadden doesn't know what to feel as he stare at Celeste.

Celeste is a mess. Magulo ang buhok. Tila may binuhos din na kung anong sabay at mga pag kain sa dalaga. Ang dumi ng damit nya. Napakagulo ang uniform at puno ng mansa, gusot gusot din iyun.

Ang mas ikisama lang ng kalooban at galit ni Shadden ay tila binastos pa ang dalaga. Naiisip pa lang nya yun ay tila may kung ano nang sumusuntok sa sikmura nya.

Punit ang pangtaas na uniform ni Celeste. Nawawala pa ang ilang botones nun. Hindi rin nakatakas sa paningin ni Shadden kung papaasaan narin ang harapan palda nito.

It was a sign. A sign that someone tried to touch her.

Shadden just lost it. Galit na galit sya. Hindi nya alam kung anong unang gagawin. Kung sasabog ba sya sa galit or mag papang patay ng kung sino man ang gumanito sa dalaga.

He is outraged. Madilim na madilim ang paningin nya. Her mother notice that.

"Shadden..."

"Mom. I can handle it. No need to worry." Mariin ang bawat salita nyang binitawan para sa ina.

Tuluyan na nyang nilapitan si Celeste.

Nanginginig ang mga kamay na hinawakan nya ang pisnge ni Celeste. Alalang alala sya dito, pero takot din syang hawakan ang dalaga dahil pakiwari nyay mababasag ito pag hinawakan nya.

"No! Don't touch me! Lumayo ka! Lumayo ka please! Please... Please... Ayoko..." Papitlag na turan ni Celeste. Tinaboy ang kamay nya. Takot na takot ang dalaga. Umiiyak ito ng sobra.

Ni hindi sya nakilala ng dalaga.

Humugot ng malalim na hininga si Shadden. Pumantay ito sa lebel ng dalaga. Ang kamay ay marahang sinapo sa mag kabilang pisnge ni Celeste.

"No! Bitawan mo ako—"

"Shh, Celeste... Shhh, it's me. It's me, Celeste. It's Shadden. It's Shadden." Turan ni Shadden kay Celeste. Kinakalma ito.

"It's Shadden. Look at me, Celeste. Look at me." Pag uutos pa nya. Ibinabaling ang luhaang mukha ng dalaga sa kanya.

Celeste cried but when she recognized him ay kitang kita nya kung paano ito maging relief sa kabila ng mga luhaan nitong mata.

"Shadden!" Napatayo ang dalaga sa upuan. Celeste hugged him. So tight na tila may takot itong tinataguan.

Mapag protektang ikinolong ni Shadden sa kanyang mga braso ang dalaga. Pero matigas parin ang expression nito. Hindi para sa dalaga kundi sa gumawa nito sa dalaga. 

"Calm down... Shhh... Its ok. Andito na ako." Marahang bulong ni Shadden kay Celeste. Nang aalo ang tunog ng boses para mapatahan ito sa kaiiyak. He can feel her trembling. Ibig sabihin ay hindi ito basta basta lang.

Kasalukuyang si Shadden na ang naka upo sa upuang kinauupuan ni Celeste kanina. She is on his lap while sobbing hard, at ginagawa nya ang lahat para mapakalma ito.

"Breath, Celeste. Breath..."

Wala pake alam si Shadden kung mabasa sya ng mga luha ng dalaga. Ang mahalaga ay asa mga bisig nya ito. Ligtas.

Isinuot nya rin kay Celeste ang coat ng uniform nya para matabunan ang kahubdan nito. Patago sa mga matang nakatingin sa kanila.

"Tell me what happened." Maya maya pa ay bulong nya sa dalaga. Sumiksik si Celeste sa leeg nya. Hiding. Humihikbi parin.

"I-i don't know. H-hindi ko alam. B-bigla nalang nangyari. I s-swear, hindi ako nanggulo tulad ng p-pinaalala mo. H-hindi ako Shadden. H-hindi ako."

"Anong ginawa nila sayo?" Humigpit ang yakap ni Shadden kay Celeste. Takot din sa sagot nito.