The Billionaire's Childish Wife (√)

Chapter 30

Chapter 30

Pagkatapos ng araw na iyon ay kinabukasan ganun padin. Hihihi

Medyo mahirap ang pagiging secretary ni hubby pero worth it naman. May sahod ako hihihi.

“Hmm...Hmm♬♩~~” hum ko habang nag titipa sa aking computer. Kailangan ko itong matapos ngayon at i-email mamaya kay Von.

“Coffee for you, miss Sue!” masiglang sigaw ng kung sino sa tapat ng table ng unit ko.

Itinagilid ko ng konti ang aking ulo para silipin kung sino iyon. “Oh! Kuyang palangiti! Hi!!! Talaga? Para saakin? Woah! Salamat hihihi,” sabi ko na tinanggap ang alok niyang kape. Pero sumimangot din dahil, “Hindi nga pala ako mahilig sa kape. Mapait kasi,” nakangusong sambit ko.

“Pfft, don't worry. Hinaluan ko yan ng milk and konting sugar. Alam ko kasi na hindi mahilig sa kape ang tulad mo.”

“Wieeeeh! Salamat kuya!”

“I'm Josh, stop calling me kuya dahil feeling ko antanda ko na HAHAHA,” ayan na naman yung tawa niya. Pfft, namiss ko yung tawa niya kasi ilang araw ko din siyang hindi nakita.

“ah, okay Joshua!”

“Its only Josh. Hahaha”

“Sabi ko nga Josh. Hehehe,” sambit ko tsaka tinikman na ang kaya at talaga namang... “Woah! Ang sharappp! Hihihi, ang galing mo pong magtimpla Joshilyn,”

“Jo— nevermind. Call me whatever you want. Hahahaha,” sabi niya. “By the way, iwan na muna kita ha. Tawag kasi ako ni sir Vaughn.” nakangiting tumango naman ako at kumaway.

“Sige! Hihihi,” at itinuloy na ang pagtitipa habang sumisimsim ng kape.

Pumasok na siya sa office ni Von.

“Yey! Tapos ko na hihihi. I-email ko nalang ito kay Von tapos finish na. Hihihi,” masayang aniya ko tsaka mabilis na nag email kay Von.

Hayyyy.... finish na hihihi

Teka... matingnan nga kung may appointment ngayon si Von.

“Hm?”

--

*knock knock*

Ilang minuto ang lumipas matapos kong kumatok ay wala akong narinig na response. Nahihiya naman akong pumasok nalang bigla kasi nasa loob pa si kuya Joshua. Hehehe

Pagpasok ko ay may wala akong nadatnan na Joshilyn o kahit si Von ay hindi ko nakita. Kaya nagtaka ako.

Pero naalala ko na may conference room nga pala rito sa loob ng opesina ni Von. Lumapit ako sa pinto at idinikit ko ang aking tenga rito. Pero wala akong marinig na boses.

>>__<<

Napasapo ako sa aking noo nang maalala na sound proof nga pala ang conference room ni Von. Kaya para malaman ko kung nandito nga si Von ay pinihit ko ang seradora ng pinto at dahan dahang binuksan.

Hmm?

Napakatahimik naman, hindi pa muna ako pumasok at dahan dahang sumilip pero....

(O__O) —me

( ͡°_ʖ ͡°) — them

Nakita ko ang mga kalalakihang pormal at nakasuot lahat ng itim na suit. May ibang naka shades pa at may iba namang naka sumbrero.

(´･ω･')

Inilipat ko ang tingin sa dulo at naroon seryosong nakatayo si Von habang nakapatong ang dalawang palad sa long table at nakaarko ang kilay na nakatingin sa akin.