18 Μάϊου

48 9 0
                                    


"Έχεις νιώσει ποτέ την επιθυμία να φύγεις μακριά απο όλα ;"τον ρωτάω καθώς επεξεργάζομαι το λουλούδι στο χέρι μου με το κεφάλι μου να ακουμπά στα γόνατα του .

Περίπου ένας μήνας απο την γνωριμία μας πέρασε και νιώθω σαν να τον γνωρίζω χρόνια .Κάθε μέρα που περνάει νιώθω μια ανεξήγητη γαλήνη μαζί του σαν κάτι μέσα μου να βρήκε αυτό που έψαχνε .Μα αυτές είναι βλακείες .Δεν το έσκασα απο τον έναν γάμο για να μπλέξω σε έναν άλλον .Αν και ένα κομμάτι του εαυτού μου χαμογελάει με τη σκέψη όλη η υπόλοιπη δυσανασχετώ .

"Ναι "απαντά εκείνος και έπειτα το σκέφτεται λίγο πριν συμπληρώσει "αλλά έμεινα και πάλεψα για την ευτυχία μου ." Τον κοίταξα με περιέργεια ,έπειτα η περιέργεια μου με ώθησε να ρωτήσω περισσότερα "Και ;Τα κατάφερες ;"είπα εν τέλη .

"Σχεδόν ..."είπε και με κοίταξε με εκείνο το εκνευριστικό του βλέμμα και χαμογέλασε .'Υστερα χάιδεψε τα μαλλιά μου και απομάκρυνε το βλέμμα του απο πάνω μου .

"Εσύ ,το έχεις σκάσει ποτέ ;"ρωτάει εκείνος αυτή τη φορά .

"Ναι ,ήμουν έτοιμη να παντρευτώ ένα πολύ καλό άνθρωπο και την τελευταία στιγμή κάτι με ώθησε στο να μην το κάνω .Το έσκασα και ήρθα εδώ και τώρα γνώρισα εσένα "είπα χωρίς να το πολυσκεφτώ και αμέσως το μετάνιωσα .Δεν ανοίγομαι εύκολα .Δεν το συνηθίζω αυτό και όμως μαζί του είναι αλλιώτικα .

"Ακούγεται σαν να βγήκε απο ταινία "είπε κοιτάζοντας το κενό .Μπροστά μας απλώνεται απέραντο γαλάζιο .Το μόνο που ακούγεται είναι λέξεις και το κύμα που σκάει κοντά μας .Ο ήλιος χτυπάει το δέρμα μου και το ψήνει .Η απόχρωση μου έχει ήδη αλλάξει .

"Ίσως σε κάποια άλλη διάσταση να είναι μια ταινία .Η δική μου ταινία "λέω και δεν περιμένω να απαντήσει όμως εκείνος προς έκπληξή μου γυρνάει να με κοιτάξει και έπειτα λέει "Ίσως οι ζωές μας να είναι ταινία και εμείς οι πρωταγωνιστές στους σε αυτή τη ζωή .Ίσως έτσι να ήταν πάντα ,ο καθένας λέει τη δική του πλευρά της ιστορίας ."

Ύστερα χωρίς να προσθέσει κάτι σηκώνεται όρθιος, αφού τοποθετήσει προσεκτικά το κεφάλι μου στη χρυσαφένια άμμο, και φεύγει  .


Δεν τον ξαναβλέπω για το υπόλοιπο της μέρας .




Χτυπάω τη πόρτα δυνατά ,δε ξέρω τι με έχει πιάσει αλλά θέλω  τόσο πολύ να του μιλήσω .Δε καταλαβαίνω γιατί τον πείραξε τόσο η συζήτησή μας στην παραλία .Ήταν ένα φιλοσοφικό ερώτημα ,που κανείς δεν δίνει σημασία ."Γκρίφιν σε παρακαλώ ,άνοιξε μου είναι θεοσκότεινα εδώ πέρα ."του φωνάζω και έπειτα απο μερικά δευτερόλεπτα τον βλέπω να μου ανοίγει την πόρτα ."Έγινε κάτι ;"Με ρωτά και προσπαθεί να κοιτάξει πίσω μου και να βρει την αιτία που φωνάζω στο κατώφλι της καλύβας του στις δύο το χάραμα .

Don't  Lie To MeWhere stories live. Discover now