Chapter Fifteen

Magsimula sa umpisa
                                    

He seems more surprised now dahil sa ginawa ko, pero hindi ko na sya binigyan ng pag kakataon na makabawi dahil muli ko syang sinipa. This time ay tumalsik sya sa pinakamalapit na pader.

"Fuck!" Rinig kong mura nito as he cough blood.

Tsk! That's what he get from underestimating me. All Doctors know the weakest part of the human body. They know what and where to kick and hit for their opponent to have a mild and severe bone fractures and so. And in my case I am design to that. Design to use this few knowledge and advantages  of mine to protect myself, in case of emergency. Hindi lahat ng doctor ay may kakayahang lumaban. Pero ibahin nya ako, for I could really kill him now by punching his chest directly to his heart. With a strong and right amount of force, I can literally make his heart stop beating in instant.

Tsk... Wala rin naman palang silbi yung mga gamit na kinuha ko sa room ni Death para mapatay itong Lucas nato. But of course, I'm not that kind of person. Hinding hindi ko dudumihan ang kamay ko through killing him. This precious hand of mine already saved thousand of lives. And killing someone with the same hand that I used to save those lives just felt so wrong.

"What do you need from me" I stated, not even a question. Tiningnan ko ang mga mata nya pero wala akong makita duon kundi ang mumunting pagkagulat at paghanga sa maliit na bagay kong ginawa.

"Who are you?" Balik na tanong nito imbis na sagutin ako. Nakatayo na sya ngayun habang walang buhay ang mga matang nakatingin sa akin. But I didn't care and just stared at him with the same pace. Not scared at all.

"I'm Briar. Bri in short. It's not really nice meeting you...Lucas" Pagpapakilala ko na para bang bored na bored na ako sa buhay ko. He blink at my action but nevertheless glance at his wrist watch. Totally ignoring me.

"Ok, play time is over Darling. We don't have much time" Mariing sabi nito sa akin at lumapit ulit para kunin ulit ang braso ko pero umiwas ako dun at mabilis na lumayo sa kanya.

"No one is playing. And please stop calling me Darling. That's a confidential endearment" Hasik ko rito pabalik, pero tila hindi nya yun narinig.

"I really don't hurt woman. But if you make it hard for me then I'll not hesitate to drag you out of here with a broken rib" He warned. Subrang lakas ng impact dun sa akin for I felt myself shivered but I can't back down now. Buhay ko ang pinag uusapan. Hindi ako bagay na pwede nilang pagpasapasahan nalang nila!

"The hell I care! I'm not going anywhere with you!" I hissed. Tumakbo ako palayo sa kanya pero nahuli nya agad ang buhok ko making me groan in pain. Sinubukan ko syang sipain ulit pero nahuli nya ang paa ko kaya agad na nanglaki ang mata ko dun.

Shit... His indeed not joking. His gaurded now. There's no way I'm getting out of his grip now. I regret not making him faint earlier. Damn it!

"I warned you but you didn't listen. Now bear the consequences" He coldly said behind my ear that made me shivered. Bago pa naman ako tuluyang maka react duon ay he already hit my stomach.

Agad akong namilipit sa sakit nuon. Parang bumaliktad ang sikmura ko at kulang nalang ay mapaiyak ako at mawalan ng malay. Nag dalwa rin Ang paningin ko dahil sa sakit. Then after a while I felt him lifting me up into his arms dragging me out with him. Gusto ko sanang pumalag pa pero nanghihina parin ang katawan ko. My body aren't used in being hit. I am sensitive on that part. Kaya gustuhin ko man syang labanan pa ulit pero I'm too weak to do so. I'm also panting heavily, making it hard for me to breath.

Tsk! Sabi ko na nga eh dapat talaga pinatahimik ko na sya nung may chance pa ako. But I just can't damn it!

Ts! Masyado ka kaseng mabait. Kung ako sayo kanina ko pa tinanggal ng puso yan!

Tudyo ng inner self ko. Wala naman akong nagawa dun dahil parang mas sumasakit lalo ang tyan ko. Pinilit kong inilibot ang aking paningin to see kung nasaan na kami and thankfully ay di pa kami totally nakakalabas ng room ko. We're just about to pass the door. And if this Lucas guy think na suko na ako ay dapat mag isip ulit sya. There's no way I'm making this easy for him! I'm already desperate.

With that in thought ay parang kadena kong hinawakan ang pinto. Not letting it go ever. Natigil sa pag lalakad si Lucas and I mocked at him.

"Bri let go. I really don't want to hurt you but your making me to do so" Lucas warned yet again. But as if naman na gagana sa akin ang warning nya na yan.

"Pakawalan mo na ako and I'll be not a burden to you anymore. Hindi mo ba naiintindihan na wala akong balak sumama sayo? Ano bang kailangan mo sa akin?" Pag pupumilit ko. He tried pulling me off out of the door but I didn't budge.

"That's not for you to decide Briar. Now please let go of the damn door if you don't want to be hurt further" He said impatiently. Mukhang naiinis na ito sa akin pero mabilis ko lang syang inilingan.

"You give me no choice honey. Don't blame me for your loss" He furiously commented then gave me some of his death glares.

Ang itsura nya ay parang mangangain na ano mang oras. Probably kung sa ibang tao to ay nahimatay nayung tao nyang kaharap dahil sa takot. His so deadly dangerous. Halos rinig ko narin ang mga ngipit nitong nag gigitgitan sa galit. Then as if in cue ay mabilis nya akong binira palabas. And because of the shocked ay wala akong nagawa dun kundi ang mapasigaw as I cried myself in pain.

Pinilit kong itikum ang big ko to stop myself from crying out loud because of the pain I'm feeling. And besides sa mahihinang impit ko ay mabilis kong niyakap ang aking mga dariling napuruhan. I can't see them dahil sa mga dugong nag sisimula na akong liguan, but I can definitely tell na halos natiklap lahat ang kuku ko dahil sa pag higit sa akin ni Lucas. Ang sakit pero ayokong bigyan sya ng satisfaction. Hanggat maaari ay ayokong umiyak sa harap nya. Mas titiisin kong kimkimmin nalang ang sakit kesa may iba pang tao na makakita kung gaano ako kahina and so cry. I hate their pity and definitely not need them.

Humugot ako ng ilang malalalim na hininga para mapigilan ang mga pagsinghap ko and so to ease the pain. Si Lucas naman ay nag patuloy lang sa pag lalakad habang buhat parin ako na para bang walang naririnig na nga daing ko.

Fucking jerk!

Sinilip ko ang kamay ko at agad na lumabo ang mata ko ng makita ang itsura nun. May anim na kuku ang natiklap and they are looking horrible. Ni hindi ko na maitsurahan ang kamay ko. Kaya pala subrang sakit ng pakiramdam ko. Hindi rin nakakatulong ang pag dugo nun.

I hyperventilate in disbelief and pain. Six nail for goodness sake! Anim! Ang masama pa duon ay buo ang pagkatiklap nya at kaunti nalang ang nakadikit sa pinaka daliri ko. Obviously ay kunting higit nalang dun ay tuluyan na silang matatanggal. And damn how painful it is.

Oh my goodness! Oh my goodness!Why is this happening? Ayoko na! Ayoko na. Damn you Lucas!

Feeling helpless and hopeless ay talagang hindi ko na napigilang maiyak. Naramdaman ko namang parang medyo natigilan si Lucas dahil sa biglang pag iyak ko, pero hindi ko sya tiningnan at nanatiling nakatungo habang hawak ang aking sariling mga kamay.

"Serve you right. If you just became a good girl to me, this wouldn't happened" Angil ni Lucas sa akin. Marahas nyang kinuha ang baba ko kaya napilitan akong tingnan sya habang marahang lumulaha. I was just quietly crying. I don't want to make sobs or anything. Hinahayaan ko lang na lumabas ang mga luha ko.

Tinitigan ko ang aata nya at nakita ko kung paano mag apoy ang mga Yun. He's  staring at me intensely and it made me really uncomfortable. Para syang manghahaklab ano mang oras, at kitang kita ko rin ang pag nanais nya na halikan ako. To stop myself from crying. It's like na his fighting his own demon too. Dahil sa nalaman kong iyun ay agad akong nag iwas ng tingin.

Death asan ka na kase? Bakit mo kase ako iniwan? Hindi mo ba ako ililigtas? I think naman na nagawa ko na ang lahat ng makakaya ko para bigyan ka ng time kung sakaling late ka. Pero bakit ganito? Hindi ka pa dumadating? Dadating ka pa ba?

Probably not... Sino ba naman ako--

"Let go of my girl Lucas or else I'm going to blow your head off"

Death!

TO BE CONT...

SUPPORT ME BY VOTING ON EVERY CHAPTER. NEVERTHELESS ENJOY READING.

THANK YOU!

MBS1 : My Patient is a Mafia BossTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon