လွမ်းရိပ်ငွေ့တို့ ကြွေလွင့်ချိန် ( လြမ္းရိပ္ေငြ႕တို႔ ေႂကြလြင့္ခ်ိန္ )

အပိုင္း ( ၅ ) ( Zawgyi )

အင္း ... ဒီတစ္ေခါက္လည္း သူ ဘယ္သူလဲဆိုတာကို ကိုကို သတိမထားမိေသးဘူးပဲ။

ေက်ာင္းကိုေရာက္ေဝာာ့ နည္းနည္းေစာေနေသးသည့္အတြက္ ကန္တင္းေရွ႕က သစ္ပင္အုတ္ခုံတန္းေပၚမွာ ဈာန္ေရာင္ခ ထိုင္ကာ ဖုန္းသုံးၿပီး ကိုကို႔ကို ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ အခ်ိန္တစ္ခဏအၾကာ ကိုကို႔တို႔သူငယ္ခ်င္းအုပ္စု ေက်ာင္းထဲ ဝင္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဈာန္ေရာင္ခရဲ႕လည္ပင္းက ဆန႔္သြားကာ ကိုကို႔ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္သည္။

ကိုကိုတို႔ ISH ေဆာင္ထဲ ဝင္သြားသည္အထိ ၾကည့္ေနၿပီးမွ ဈာန္ေရာင္ခလည္း Popular Wall နားသြားကာ ရပ္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ အဂၤလိပ္ဒီပလိုမာတန္းအတြက္ ေဖာင္ျဖည့္ရမဲ့ေနရာက ISH ေဆာင္ထဲမွာဆိုတာ ဈာန္ေရာင္ခ ႀကိဳတင္သိႏွင့္ေနၿပီးသားျဖစ္သည္။

ISH ေဆာင္ကေန ကိုကိုတို႔ ျပန္ထြက္လာတာနဲ႔ သူ႔ကို တန္းျမင္ရေအာင္ တမင္သက္သက္ ဒီ Popular Wall နားမွာ ဈာန္ေရာင္ခ ဖုန္းသုံးေနသလိုလိုနဲ႔ လာ‌ရပ္ေစာင့္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။

တကယ္ပါ။ ကိုကို႔ကို ခ်စ္ေနရတာက လုံးဝမလြယ္ဘူး။

ISH ေဆာင္ကေန ဘယ္အခ်ိန္ထြက္လာမည္မွန္းမသိရတဲ့ ခ်စ္ရသူေလးကို ေစာင့္ဆိုင္းေနရသည္မွာ တစ္ကမာၻေလာက္ၾကာျမင့္သည္ဟု ဈာန္ေရာင္ခ ခံစားေနရသည္။

ကိုကို႔မ်က္ႏွာေလးကို တစ္ခဏေလာက္ျမင္လိုက္ရမည္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဈာန္ အေမာေျပသြားလိမ့္မည္ထင္ပါရဲ႕။ ဟန္‌ေဆာင္ၿပီး ဖုန္းသုံးေနရေပမဲ့ အေတြးေတြကေတာ့ ေၾကာင္ေပါက္စေလးဆီမွာပဲ တဝဲလယ္လယ္ ကပ္ၿငိေနသည္။

ဖုန္းသုံးေနရင္း ခဏ‌အၾကာ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္လာတာနဲ႔ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ေၾကာင္ေပါက္စေလး။ ကိုကိုႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေနရသည့္အတြက္လည္း ဈာန္ေရာင္ခတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ျမဴးမိသြားသည္။

ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ လူက လက္လွမ္းျပမိကာ ကိုကိုရွိရာဘက္သို႔ ေျခလွမ္းလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက မယုံသလိုလိုနဲ႔ အေနာက္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ သူ႔ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ ျဖစ္ေနရွာသည္။