MBS1 : My Patient is a Mafia Boss

continuation

Nag hiwalay kami ni Death para mas mapadali ang pag hahanap namin kay Lucas. Napadpad naman ako malapit sa my barstool kaya umupo ako dun and order myself some drinks. While sipping on my wine I roam my eyes all over the place, and a small smile spread to my lips when I spotted Lucas not far away from me, drinking a beer while two girls on his side.

Fucking indeed him. Too much worries from Jazlyn. He dare to have girl on his side knowing that Jazlyn almost died in worries because of him, kahit hindi nya yun sabihin sa akin. Tsk...

Nag katinginan kami ni Death na ngayun ay hindi rin kalayuan sa pwesto ni Lucas. Halatang nakita nya na rin ito. Tumango lang ako at nilabas ang snipper kong dala. Sinenyasan ko naman ang lahat ng taong nakakita sa akin na manahimik. Halatang natakot naman sila dun kaya nanatili silang tahimik. Even the bar tender froze in his spot.

After kong maayos ang snipper ko ay tuluyan na akong pumusissyon. Finding a good spot, then Lean closer to it to check the angle and range. Muli kong sininyasan ko si Death, indicating na ready na ako. Tumango lang naman sya dun.

Pinag aralan ko ng mabuti ang patatamaan ko. Knowing Lucas his good at dodging things. I don't need to actually hit him directly, all I need is to scratch him para tumalab ang pampatulog sa kanya. Hindi naman kase totoong bala ang nasa sniper ko. My bullets are just blank at may pampatulog. More on trangculizer type bullets and so whatever.

Ok start of the fun. I smirk in my thoughts then lick my lower lip.

"I got you clear as sky..."

MEANWHILE...

BRIAR'S POV

Naalimpungatan ako nang makaramdam ako ng gutom. Marahan akong umupo sa aking kama, pero agad ring nawala ang aking antok ng maalalang hindi naman ako pumunta sa room ko. At mas lalong hindi ko naaalalang natulog ako dito sa kama ko.

Anong nangyari? Ang huling natatandaan ko lang ay ang pag papahiga ko kay Death sa aking lap para mag pahinga. Hindi ko naman alam na makakatulog din ako that time. Sya ba ang nag hatid sa akin dito sa room ko? But wait room ko ba to?

Agad kong inilibot ang aking paningin at medyo gulat pa ako nang makitang hindi ito ang room na tinutuluyan. Agad ring pumasok sa ilong ko ang napaka manly'ng amoy. Kung hindi ako nag kakamali ay ang amoy na yun ay mismong scent ni Death.

"I'm on his room..?" Takang tanong ko sa sarili ko. Dinala nya ba ako dito? Pero bakit? May sarili naman akong kwarto ah?

Binuhat kaya nya ako? Yung pang bridal style? Katulad nung mga nababasa ko sa libro—Aishh! Ano ba itong pinag iisip ko. Probably ay binabuhat nya lang ako sa daang daang mga men in black na nakakalat dito sa mansyon nya.

I mean, just who i am? But then again, he said that he liked me... Or maybe panaginip ko lang yun? Hindi kase masyadong malinaw sa utak ko yung mga nangyari... Panaginip lang ba talaga yun? Parang totoo kase. Oh well, it doesn't matter anyway...

Hindi nga ba briar?

"Oh shut up heart! Mataas yung utak kaya manahimik ka jan!" Inis na sabi ko sa aking sarili. Lagi nalang kumokontra. Hindi talaga mag tatagal at matatagpuan na ako sa mental hospital.

Agad akong bumangon at tiningnan ang orasan sa night table na malapit sa akin. It's already 9:00. Mukhang napahaba talaga ang tulog ko. Ni hindi narin ako nakakain kanina, kaya eto ako ngayun nagising sa isang napakandang tulog dahil sa gutom. Nakakainis ng kunti.

(Cruu!~~~ Cruuu!!~~~~)

Napatingin ako sa tiyan ko ng tumunog na naman iyun. Halatang gutom na gutom na ang mga alaga ko sa aking tyan. Buti nalang talaga mag isa ako ngayun sa kwartong to and no-one can hear it that me.

Hindi na ako nag tagal sa silid na yun ay agad narin akong lumabas. Bumungad naman agad sa akin ang isang tahimik na pasilyo. It almost felt so eerily here. Subrang tahimik ng paligid at hindi ko masense ang kahit na anong presence ni Death.

Minsan kase kahit subrang layo nya sa akin, at kahit hindi ko sya nakikita ay ramdam kong asapalid lang sya. Pero ngayun wala akong masense sa palagid. Kahit si Mathew ay di ko mahagilap ang presensya kaya mas lalong naging creepy ang dating ng mansion.

May work ba sila ngayun? Pero weekend ngayun ah? Dapat ay wala silang work. But then again what do I know? Mga Mafia sila, they never take break unless na they say so. Pero bakit naman hindi nila ako ininform?

Eh bakit ka naman iiinform? Mahalaga bang malaman mo pa?

Napairap na lang ako ng umepal na naman si inner self. Hindi naman ako ganito dati. Talking to myself too much. Nagsimula lang to ng mag stay ako sa mansion nato. Feeling ko talaga ay need ko ng kasama. It's not good na mag isa nalang lagi ako dito sa mansyon na to. Mababaliw talaga ako any moment.

I sighed. Bahala na nga.

Nag simula na akong mag lakad papunta sa dining area dahil talagang nagugutom na ako. Bukas naman ang lahat ng ilaw kaya hindi ako ganun nahirapan na tuntunin yung dining area. Wala akong makikitang mga tao, liban nalang dun sa mga bantay na nag roronda sa labas.

Nang marating ko ang center table ay naabutan ko duon sa Jazlyn. Yes, i already knew her name. Sya yung babaeng nag turo sa akin nung bago palang ako dito kung asan yung cr.
Agad ako nitong napansin, Kaya nakita kong tumingin sya sa side ko. Giving me a small smile.

"Good evening Ms Briar. What I can do for you?" Magalang na tanong nito. She's a filipina like me, and I wonder kung paano sya napadpad dito. Curious talaga ako sa kanya eh kaso hindi na ako nag aabalang mag tatanong pa sa kanya.

"Ahmm... Kakain sana ako. Kung hindi ako nakaka abala" I answer honestly. Medyp namula kase tumunog na naman yung tyan ko.

"Not at all Ms Briar. Umupo na po kayo. I'll tell the girls na maghain ng makakain nyo" She responded softly, then bow a little before totally leaving me alone. Sinunod ko naman ang sinabi nyang maupo na ako. Hindi nagtagal at may mga babae nang naglabasan from the kitchen. May dala silang mga food at inihain iyun sa harap ko. I thanked them softly before they left.

Habang kumakain naman ay nakita ko ulit si Jazlyn, kaya tinawag ko sya.
I'll ask her kung alam nya kung asan yung dalawa. Baka alam nya lang.

"Yes Miss Briar?" Tanong nito matapos makalapit sa akin.

"Ahmm... Gusto ko lang sanang itanong kung asan sila Mathew and Death?" Tanong ko. May pag aalinlangan sa aking boses. Medyo nasurprise naman ito sa akin, sa hindi ko rin malamang dahilan.

"They have a flight to Ontario tonight for a business matters. Probably now ay nasa plane na sila" She explained habang nakatingin sa wristwatch nya.

"What? Hanggang kelan sila dun?" Gulat na tanong ko pa. Nag aalinlangan naman ito kung sasabihin ba nya sa akin ang mga bagay na nalalaman nya o hindi. But in the end ay sinabi na rin nya sa akin.

"They'll be back here within three days from now. But I'm not really quite sure dahil masyadong full booked ang schedule nila ngayun" Paliwanag na sagot nya sa akin. Tinanguan ko lang naman sya kahit medyo shock ako sa aking narinig, just to dismiss her already.

They left me!? Here!?

What do I suppose to do here? Alone?!

Great. Now I'm stuck to this very cold mansion for 3 days.

END CHAP ELEVEN

ENJOY READING TO ALL😘 AND PLEASE DO VOTE 🥺 I REALLY NEED IT 🥺 PAFOLLOW NA RIN IF YOU HAVE SPARE TIME 😇

ALSO, YOUR FREE TO READ MY OTHER STORIES, NAMING 'My Gay Roommate' AND 'Bound to be his slave'

THANK YOU 💗