HÜDDAM'IN HAYATI - SEYYİD ALİ - Korku Hikayeleri - Paranormal - Korku

20.bölüm

Ben kadının gözlerine dakikalarca bakakaldım.

Sonra kendimi toparlayıp , teyze , bir yanlışlık olmasın , ben bu dünya da kimim kimsem yok dedim.

Kadın gözlerime bakıp , yıllardır seni aradım durdum , ama sonunda karşımdasın , beni içeri davet etmiyecek misin dedi.

Buyur geç ama tabi , ama annem olduğunuzu kabul ettiğim için değil , ağzınızdan çıkacakları merak ettiğim için sizi içeri davet ediyorum dedim.

Bu dedikten sonra kadın gülümseyerek içeriye girdi.

Salona geçip oturduk , 

Evet dedim kadına , anlatın , sizi dinliyorum.

Kadın anlatmaya başladı.

Senin doğumuna 1 hafta kala baban trafik kazasında hayatını kaybetti.

Benimde kimim kimsem olmadığı için seni doğurduktan 3 gün sonra yetimhaneye bıraktım.

Sana bakacak ne param vardı , ne de gücüm vardı.

Buna mecburdum diyip ağlamaya , hatta bana sarılmaya çalıştı ama ben kendimi ondan uzak tuttum.

Kadına bakıp , lütfen buna inanmamı beklemeyin , çünkü size hiç inanasım gelmiyor , size karşı kanım hiç kaynamadı , eğer gerçekten söyledikleriniz doğru ise tıpta herşey mümkün , gideriz test yaptırrız , test sonucu pozitif çıkarsa anca inanırım dedim.

Bu yüzden şimdi lütfen kalkın gidin , yarın gündüz vakti hastaneye gider test yaptırrız dedim.

Bunu dedikten sonra , kadın bana bakıp , gidecek hiç bir yerim yok. İzin ver burada kalayim dedi.

Ben derin bir of çekerek , hayır olmaz , lütfen çıkın , yarın gelin dedim.

Bunun üzerine kadın kalkıp gitti.

Ben ise şaşkın ve üzgün bir şekilde kalakaldım.

Acaba dedikleri doğru mu , eğer doğru ise onu kabullenebilir miyim diye kendimi sorguluyordum.

Derin düşüncelere daldım.

Aradan 2 saat geçti geçmedi , affan dedenin mezarına gitmek için kapıdan dışarı çıktığımda , o kadının bahçe de , bir köşede oturup ağladığını gördüm.

Usulca yanına gidip , siz gitmediniz mi dedim.

Yüzüme bakıp , ağlayarak , gidecek hiç bir yerim yok dedi.

Mecburiyetten , kalk teyze , gel içeri geçelim , ama lütfen bu konu ile alakalı bir şey konuşma , çünkü duymak istemiyorum , yarın gider test yaptırrız , testin sonucuna göre bir karar veririz dedim.

Tamam evladım dedi kadın , sen nasıl istersen dedi.

Onu kaldırıp eve geçirdim.

Boş bir odayı gösterip , bu gece burada yatarsın , sabah erkenden de gideriz dedim 

Sonuçta bu kadın yaşlıydı , onu evden kovamazdım. Gidecek yerim yok kelimesine inanmadığım için onu evden çıkarmıştım ama bahçede görünce içim ezilmişti.

Annem olma ihtimalini düşünüp , bundan sonra ne yapacağım , onu kabullenebilecekmiyim diye de kara kara düşünmeye başladım.

Oda ma çekilip yatağıma uzandım.