Simple
Napatitig ako kay Eroz dahil sa kanyang sinabi. Eventhough it's plain, iba pa din ang pakiramdam na lumabas iyon sa kanyang bibig. Knowing him, hindi siya masyadong nagsasalita unless close kayo. And when he speaks, it's straight to the point. Siguro ang motto niya ay, truth hurts. Mas gusto niyang sabihin ang totoo, kesa icomfort ka niya with lies.
Kung hindi pa tumikhim si Cairo ay baka tuluyan na akong nalunod sa presence ni Eroz. Nanatili pa ding bukas ang pintuan sa side ko, nakatayo pa din duon si Cairo.
"Are you going to be ok?" seryosong tanong niya sa akin.
Bahagyang nakakunot ang kanyang noo. May bahid ng pagaalinlangan ang kanyang boses. Looks like, nadadalawang isip siyang hayaan akong maiwan with Eroz.
Sunod sunod na tango ang ginawa ko dahilan kung bakit mas lalong sumimangot si Cairo. Am I too halata na gusto kong makasama si Eroz pabalik ng Manila?
"Text me..." seryosong sabi niya sa akin. Sandali pa niyang tinapunan ng tingin si Eroz pero sa huli ay inirapan niya lamang ito.
Napanguso ako dahil sa kasungitan ni Cairo. Sanay naman na ako sa kanya. And everytime na kasama ko siya, I feel so safe. Tumagos ang tingin ko sa kanyang likuran, Tathi is still standing there. Kita ko ang lungkot sa kanyang mga mata habang nakatanaw kay Eroz mula sa malayo.
"Bye Cairo..." sambit ko dito.
Bahagya lang siyang tumango sa akin at tsaka isinara ang pintuan. Biglang nanuyo ang aking lalamunan ng unti unting magsink in sa akin na kaming dalawa na lang talaga ang magkasama.
Pinaandar niya ang makina ng sasakyan. Parang tumalon ang puso ko dahil duon. Parang dati ay nagtatanong pa ako kung anong feeling na makasakay dito. Ngayon ay nandito na ako.
Imbes na tingnan si Eroz ay nanatili ang tingin ko sa may bintana. Kahit kasi nakasara na ang pinto at bintana ay nanatiling nakatayo si Cairo duon at hinihintay ang aming tuluyang pagalis. Itinaas ko pa ang kamay ko para marahang kumaway kahit hindi ako sure kung kita niya ako mula sa labas.
"Seatbelt" tipid na sabi niya sa akin.
"Oh, I'm sorry...I forgot" sabi ko at mabilis na isinuot ang seatbelt sa akin.
Nang bahagya ko siyang tapunan ng tingin ay nakita kong diretso pa din ang tingin niya sa may kalsada. Ni hindi man lang siya nagabala na tingnan pabalik sina Tathi at Cairo. I know, it's painful for him na iwanan si Tathi kay Cairo.
Duniretso na lang din ako ng tingin sa may kalsada. Napabuntong hininga ako, ngayon alam ko na ang feeling. Nakakapanis pala ng laway. Feeling ko ay hindi din naman ako gustong makausap ni Eroz. I'll stay silent na lang kesa magalit pa siya sa akin.
Napakagat ako sa aking pangibabang labi ng makita ko ang pagtaas ng kanyang kamay para paandarin ang stereo. Ilang pindot ang ginawa niya.
"You can choose the song you want to play" malamig na sabi niya sa akin. I know, it's his normal voice. Manly, a bit cold and really sexy. I find his voice sexy, that's my opinion.
Nanlaki pa ang aking mata. Bahagyang humiwalay ang pagkakadikit ng likod ko sa upuan. Akala ko ay magkakaback sore ako buong byahe dahil sa klase ng pagupo ko.
"Really?" tanong ko sa kanya. Hindi pa ako makapaniwala nung una and talagang hinarap ko siya para makasiguro.
Umigting ang kanyang panga. Diretso pa din ang tingin sa kalsada. Isang tipid na tango ang ginawa niya bilang sagot sa akin. Bahagya akong napangiti, it's not bad din naman pala. Kahit masungit siya at wala sa mood makipagusap. Atleast, he still give me a contribution para sa buong byahe namin by choosing a song to play.
