MEHİN | ᏖÖᏒᏋ

~17

17. Bölüm:

Mehin utançtan gözlerini açamazken, bir süre öylece kalmışlar, Karan ise huzurlu bir şekilde gülümsemişti.

"Şey..."

Mehin gözlerini açtığında, gördüğü 2 çift kahveyle ne diyeceğini bilemezken yüzüne gelen saçlarını bu sefer kendisi çekmeyi tercih etti.

"Ney?"

Karan, doyamayıp bir kez daha öpmek istese de olay farklı yerlere gitmesin diye kendini tutarken, Mehin'in bu sefer kalkmasına engel olmamıştı. O kadar huzurluydu ki... Bütün gece hataları yüzünden gerçekten korkmuştu. Bir an Mehin'in gönlünü alamayacağını düşünmüş ve aklında bir sürü plan bile kurmuştu. Bu saatten sonra ağzından çıkanlara daha çok dikkat edecek ve Mehin'i mutlu etmek için de olabildiğince çaba harcayacaktı.

"Ben odaya bakayım. Mobilyalar gelmiş ya."

Mehin hâlâ tam olarak affetmiş sayılmasa da, bir anda gerçekleşen şeyler yüzünden utançtan sadece kaçmak istedi. Belki Karan kendini açıklamış olabilirdi ama yine de o kadar çok kırmıştı ki, bir anda ona ısınamazdı. Şimdiye kadar bir çok kez şans vermiş ve alttan almıştı. Eğer şimdiden direk affederse, ileriki zamanlarda da böyle devam eder diye korkarak, kaçmak istedi.

"Beraber bakalım o zaman."

Karan, Mehin'in amacını anladığı için buna izin vermezken bir kez daha kendisinden böylece kaçmasını istemedi. Üstelik bir de mobilyaları yabancı adamlar getiyordu ve karısını tek başına odaya gönderemezdi.

İkisi de ayaklandıklarında, Mehin utançtan dudaklarını silip bakışlarını kaçırırken, Karan arsız sırıtışı ve yavaş adımlarıyla kapıyı açmıştı. Mehin'e her şeyi açıkladığını ve bir sorun kalmadığını düşünüyordu ama yanılıyordu.

"Ay hayır. Onun yeri orası değil!"

Elif çoktan yengesi ve abisinin yokluğunda odadaki hükmünü kurarken, Mustafa da, Ağa'nın odaya girmesiyle odadan çıkmıştı.

"Tamam oldu orası."

Mehin odaya göz gezdirdiğinde, her şeyin Elif'le planladıkları gibi olmasıyla gülümseyerek baktı etrafına. Bir tarafta da aldıkları kitaplar ve diğer küçük eşyalar kutu ve poşetlerle gelip, bir köşeye bırakılmıştı.

"Başka son kez değiştirmek istediğiniz bir yer var mı?"

Adamlar direk ilk olarak Ağa'ya bir baş selamı verip, sorularını yöneltirken Karan da Mehin'in gözlerine baktı. Odanın nasıl olduğuyla pek ilgilenmiyordu ve asıl tercih Mehin'e aitti. Mehin ise bunu odayı süzdüğü için fark edemedi.

"Var mı beğenmediğin bir nokta?"

Karan, Mehin'in odaya girmeden önce düzelttiği şalından açık kalan gerdanına kapatırken yüzüne baktı.

"Hayır Elif'in dediği gibi gayet güzel."

Adamlar kendilerine daha fazla bir şey kalmazken, Karan da uğurlamış, ağrılarını zorlamayacak şekilde tokalaşmıştı.

"Ya oda düzenlemelerine bayılıyorum. Bende yardım edeyim mi?"

Elif heyecanla Mehin'e sorarken, o da aynı sevinçle başını sallamış ve gelen kutuları da açmaya gitmişti. İlk olarak yatak örtüleri ve pike takımlarını çıkartırlarken, Karan da o sırada kanepeye oturup izlemeyi tercih etti. Arada Mehin'le göz göze gelip de utançgaç bakışlarına gülümsemesi dışında bir de baştan aşağıya süzmeyi ihmal etmiyordu.

"Kızlar şimdi tozludur bunlar, önce silin sonra yerleştirin. Eşyaları."

Zehre Hanım getirdiği kova ve bezlerle bir yere bırakırken, Mehin de hak vermiş ama öncesinde üzerindeki kıyafetleri değiştirmeyi tercih etmişti. Elif de bunun için kendi odasına giderken, Mehin kendi banyolarından çıkıp, saçı da engel olmasın diye başından topuz yaptı.