MEHİN | ᏖÖᏒᏋ

~1

BAŞLANGIÇ TARİHİ: 17 EKİM 2020

Binbir çeşit kurgu yazıp da, töre kitabı yazmasam olmazdı.

Sizleri seviyorum, bu kitaba da bir şans veren okuyucularıma çok teşekkür ederim ❤️ iyi ki varsınız!

1. Bölüm:

"Mehin!"

Babamın sesini duymamla, son bulaşığı da sudan geçirip sıvadığım kolumu düzeltirken, bekletmeden içeriye geçtim. Güne oldukça güzel başladığımız bir anda sesinin telaşlı çıkması beni korkutmuştu.

"Efendim baba."

Annemde hemen ardımdan, bir şey olduğunu sezmiş olacak ki odaya girmiş, kapıdan bize bakmıştı.

"Ne oldu?"

Babam ikimize de bir bakış atıp geçip otururken bize de karşısını işaret etmiş ben ne olduğunu anlayamadan oturmuştum. Annem de havluyu eliyle kurulayarak yanıma gelmişti.

"Mehin'im..."

Babamın elleriyle oynayıp yüzünü sıvazlamasıyla kötü bir şey olduğunu sezerken sormaya korktum..

"Efendim."

"Senden bir şey isteyeceğim. Ama yalvarıyorum karşı gelme olur mu? İlk defa bu durumdayım. İlk defa bu kararı alıp, senin adına söz verdim diye kendime kızıyorum ama senin için be kızım. Yemin ediyorum senin için!"

"Ahmet çatlatma adamı!"

Annemin sesini yükseltmesiyle daha da korkarken, babama baktım. Benim babam ilk defa karşımda iki büklüm olmuş, bir şeyi demekten çekiniyordu.

"Ben kızımızı Jiyan aşiretine gelin verdim. Mehmet Ağa benden istedi, Mehin'in üzülmeyeceği, mutlu olacağı için söz verdi ve bende size sormadan kabul ettim."

Annemin çığlığıyla, ben duyduklarını beklemezken, anın şokuyla öylece babama baktım. Şakaydı değil mi? Benim babam bana danışmadan yapmazdı bunu. Mutlaka sorardı, beni severdi, kıyamazdı.

"Sen ciddi misin? Jiyan aşireti mi istedi? Mehmet Ağa?"

Annem ağzı kulaklarında ayağa kalkınca benden iki damla yaş süzülürken, babamda hayretle bakmıştı anneme.

"Evet. Karan Ağa hakkında çıkan dedikoduları boşa çıkarmak için."

"Ama Karan Ağa, Çamerlerin kızını seviyordu. Onu isteyeceklerdi, bunu herkes duydu."

"Bu yüzden istiyor ya Mehmet Ağa. İki düşman aşireti bir araya getirmemek için. Oğluna o kızı almayacağını cümle alem biliyor. Geldi benden istedi kızımı."

"Allah'ım şükürler olsun. Kızım bir hanım ağa olacak ya rabbim. Emimsin değil mi, bizim kızı nereden bilecekler ki?"

"Mehin beni görmeye geldiğinde görünmüş."

Konuşmalarına daha fazla kulak misafiri olmamak için hızla kalkıp odadan çıkarken, bana seslenselerde geri dönmedim. Başkasına gönlü olan bir adama veriliyordum ve sonuna kadar güvendiğim babam iznim olmadan benim hakkıma konuşuyordu.

"Abla!"

Yiğit'in de yüzüne bakmadan odama çıkarken kapıyı ardımdan kitleyip yatağıma oturdum. Herkesin içinde ağlamaktan nefret ediyordum.

Ben şimdi nasıl babamın lafının üstüne itiraz edip başını önüne eğdirecektim? Bir kez olsun bütün çocukluğum da yüzüme bir fiske vurmayarak, beni yoklukta bile en güzel şekilde yetiştiren babamı nasıl yok sayıp itiraz edecektim?

Biliyordum ama... Çocukluğumdan beri o kitaplarda dizilerde olan aşkın yalan olduğunu biliyordum. Ben hiç bir zaman birini sevemeyecek, bir şekilde evlendirilecektim. Kim severek evlenmişti ki de ben buna denk gelecektim?

•••

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ♡