36 bölüm.
”Sakin ol canım.”Diye karısını sakinleştirmeğe çalıştı Mert.
”Mert beni burda yalnız bırakma lütfen.Sana kızdım seni suçladım ama beni bırakma.İyiki beni hamile bırakmışsın kocacığım.Seni seviyorum.”Naz gözleri dolu dolu kocasına yalvarırcasına konuştu.
”Yanındayım canım,bırakmam seni.Seni seviyorum.”
”Mert.”
”Efendim canım.”
”Mert benim annem ben doğarken ölmüş.Eğer bana bir şey olursa bebeğimizi...”Naz'ın lafını bitirmesine izin vermedi Mert.
”Sus Naz.Sus sanada bebeğimizede bir şey olmayacak.”Diye genç adam emin ses tonuyla konuştu.Ama aslında içinde gitgide büyen bir korku vardı.Oda karısını kaybetme korkusu.
”Eğer olursa bebeğimizi yalnız bırakma.Babam gibi onu koru,onu sev.Sakın onu suçlama.”Diye Naz sevgiyle baktı kocasına.Biraz önceki Naz gitmiş yerine çaresiz Naz gelmişti.
”Sana bir şey olmayacak canım,birazdan bebeğimizi birlikte kucağımıza alıcağız.”dedi genç adam.
”Mert be......”Naz şiddetli gelen sancıyla sustu.Lafını bitiremedi.
”Sakin ol Naz,derin derin nefes al.Kendini yorma,”
”Mert sakın elimi bırakma, bırakırsan ben yapamam.Doğuramam bebeğimizi.”diye zar zor konuştu Naz.
”Tamam canım bırakmam.”
Ondan sonrası tam bir komedi film gibiydi.Naz'la beraber Mert'te terler döktü.karısına destek olmak için adam kendini bitirdi resmen.Yakalaşık 6 saatin sonunda Mert Naz ikilisinin bebekleri dünyaya geldi.Çocuğunu ilk kucağına alan Mert oldu.O anlar ikisi içinde özeldi,sadece karı koca yaşadılar hissettiler.İçeride bunlar olurken dışarıda artık korku dolu dakikalar geçiyordu.
O dakikalarda Selma hanımın aklından yıllar önce olanlar geçiyordu.Yıllar öncede böyle bir sahne yaşanmıştı,ama o zaman Naz'ın annesi yalnızdı.Naz gibi kocasıyla değildi.Ama yinede aynıydı.Saatlerde böyle akıp gitmiş ve sonunda o kadın ölmüştü.Naz'ı daha doğduğu an yalnız bırakıp gitmişti.Selma hanımın içi ürperdi.Ya yine aynı şeyler olursa diye düşündü.Kadın bu düşüncelerle ayakta duramadı ve kendini yere bıraktı....
Ya kızıda annesi gibi ölürse.Selam hanım artık kendini tutamadı ve ağlamaya başladı.Savaş'da kardeşi için endişeliydi ama annesini aklından geçenler genç adamın aklından geçmiyordu.Kapının önünde içeriden gelecek iyi haberi beklerken annesinin biden bire kendini yere atmasıyla,ve üstelik ağlamasıyla annesine koştu.Genç adam annesini sakinleştirirken kapıda Mert göründü...
+++++++++++++
Karnı kocaman olmuş Yağmur artık rahat hareketler edemiyordu.Zor kalkıyor zor oturuyordu.Hamileliğinin 7 ayındaydı ve bu geçen iki ayda o kadar güzel günler, anılar yaşamışlardı ki.Yağmur daha önce bu kadar mutlu olduğunu hatırlamıyordu.Serkan'la her şey çok güzeldi.Adam artık annesinin önünde bile Yağmur'u sıkıştırıyordu.Yağmur'da Serkan'ın bu hareketlerine alışmıştı.Bir tek Melek'in yanında mesafeli duruyordu...
Onun tepkisini bilmiyordu.Küçük kızın ne tepki vereceğini bilmediğinden uzak duruyordu.Ama Melek onları her defa yan yana gördüğünde o kadar mutlu oluyordu ki.Belli etmiyordu.Küçük kız hala yalnış bir şey yapmaktan korkuyordu.Melek'in en büyük eğlencesi dakika başı Yağmur'un karnını okşaması,sevmesi,kardeşiyle konuşmasıydı.Her şey güzeldi bir tek Yağmur'un mide bulantıları dahada artmışrı.
Ve arada gelen sancılar.Yağmur deli gibi korksada belli etmiyordu.Evde hiç kimseye bahs etmemişti,etmeğide düşünmüyordu.Ama bu sefer doktoruna söyleyeceğini aklına not etmişti.Yağmur yerinden kalktı.Üzerini giydikden sonra ilk önce Melek'in odasına gitti.Küçük kızı uyandırdıktan sonra ikiside beraber aşağı indiler.Masada Ayşe hanım Serkan vardı.Kahvaltılarını ediyorlardı...
Yağmur masaya yaklaşarak”Günaydın.”dedi yüzündeki gülümsemeyle.
”Günaydın kızm.”Ayşe hanım aynı gülümsemeyle karşılık verdi.
”Günaydın canım.Hadi gelin.Benim Meleğim nasıl.”dedi genç adam.Hayatının iki meleğide karşısında durmuş kendisine bakarken mutluluğuna diyecek yoktu.
”Iyiyim baba, sen nasılsın.”dedi küçük kız.
”Bir şeymi oldu.Bizim bilmediğimiz bir şeymi var,bu haliniz ne.”diye soru dolu bakışlarla Yağmur..
”Oldu canım,ama telaşlanma iyi bir şey oldu.”dedi sakin sesiyle.
”Ne oldu.”
”Dün gece 3 tane doğum olmuş,3 bebek dünyaya gelmiş.”dedi genç adam yüzündeki gülümsemeyle.
Yağmur sevinçle”Nazzzz.....doğum yaptı..”durdu sonra devam etti.”Peki ya ötekiler kim.”sordu merakla.
”Naz'ın ablası ve yengesi kızım.”diye cevap verdi Serkan.
”Peki iyilermiş.”
”Evet iyilermiş.Bende şimdi hastaneye gidiyorum,Mert delirmiştir.”
”Bende geliyorum.”dedi Yağmur.
Serkan”Olmaz.”dedi.
”Neden.”
”Sen hamilesin,sana heyacanlanmak olmaz,şimdi gidip onları görürsen..”diye cevap verdi genç adam.kendince Yağmur'un hastaneye gitmesi iyi bir fikir değildi.
”Saçmalama Serkan,asıl gitmezse burda kötü olur.”dedi en sonunda Ayşe hanım.
”Ben gidip hazırlanıyım..”diyerek ayağa kalktı Yağmur..”
”Otur yerine Yağmur.İlk önce kahvaltını yap sonra gideriz.Kaçmıyorlar yaaa.”
”Tamam.”hemen yerine oturdu.
Deminden konuşmayan Melek”Bende sizinle gelmek istiyorum.”DİYEREK SUSKUNLUĞUNU BOZDU.
”Olmaz Meleğim.Çocuklar için yasak.”hemen itiraz etti Yağmur.
”Ama.”dedi Melek küskünce.
”Aması yok kızım.”diyerek Yağmur'u onayladı Serkan.
”Bende size küstüm o zaman.”diye dudaklarını büzerek söyledi küçük kız.
”Sen bana küsersen ben çok üzülürüm Meleğim,ben üzülürsem kardeşinde üzülür.”diye Meleğin zaıf noktasına bastı Yağmur.
”Hayır kardeşim üzülmesin.”dedi hemen Melek.
”O zaman Yağmur ablanı üzme kızım.Biz senin iyiliğin için söylüyoruz.”dedi genç adam.
Yağmur kahvaltıdan sonra odasına çıktı.Bir kaç dakika sonra hazır olarak aşağı indi.Serkan'la birlikte hasteneye gittiler.Arabada midesi bulansada belli etmedi.Allahtan çok fazla olmadı.İkili hastaneden içeri girdiklerinde Naz'ın odasının yerini öğrendiler ve birlikte odaya girdiler.İçeri girdiklerinde içerisi kalabalıktı..Yağmur ilk Poyraz'ı gördü,ve her şeyi unuttu.Kendini Poyraz'ın kollarına attı..
Poyraz Yağmur'un bu yaptığına gülümsedi ve Yağmur'u kollarının arasına aldı.O an Yağmur Naz'ı,buraya gelme sebebini unutmuştu.Mert'in annesi,Naz'ın annesi bu manzarayı gülümseyerek izlerken Bir cift gözler öfkeyle,kıskançlıkla izliyordu.Mert kuzenin bu haline içten içe gülerken Naz sonunda kendini belli etti...
”Bakıyorumda beni unuttun arkadaşım.”sahte küskünlükle konuştu Naz.
” Naz.Canım arkadaşım o nasıl söz.”Diyerek hemen arkadaşına döndü Yağmur.
Ondan sonrası iki arkadaşın güzel sohbeti,Naz'ın doğumda çektiği acıları Yağmur'a anlatmasıyla geçti.Ve sonra küçük bebeği gördüler.Yağmur kucağına almaya korkarken Serkan edindiği tecrübeyle küçük bebeği kucağına alarak sevdi.Daha sonra Gül ve Sibel'i ziyaret ettikden sonra Poyraz Serkan Yağmur hastaneden ayrıldılar...
”Bu aralar seni İstanbulda görmez olduk ,İzmire mi yerleşmeyi düşünüyorsun.”dedi Serkan.
”Yok yaa,ne yerleşmesi.Aylardır devam eden ama bir türlü sonuçlanmayan bir proje var onunla uğraşıyorum orda.”diye cevap verdi Poyraz.
”Sen İzmirde yaşamıyor muydun.”Diye sordu Yağmur.
”Hayır Yağmur.Burda ailemle yaşıyorum ama bir kaç aydır İzmirde kalıyorum işle alakalı.”
”Işle öylemi.......bakarsın biri karşına çıkar sende İzmirli olursun,oraya yerleşirsin.”dedi imayla Yağmur.
”Yok yaaa,ben almayayım.Hem öyle biri bu dünyada yok.Daha gelmedi gelmeyecekte.”
”Büyük konuşma Poyraz.Bakarsın bir anda aşık olmuşsun.”Serkan sırıtarak konuştu.
”Yok kardeşim ben öyle şeylerle ilgilenmiyorum.Ben böyle iyiyim.”dedi adam eminlikle.
”Alma Poyraz.Kısmet....KADER.”dedi dalgınca Yağmur.
Poyraz ordan ayrıldı.Direk havaalanına gitti.Serkan'sa Yağmur'u eve bırakarak şirkete gitti.Yağmur eve geldikden sonra odasına çıktı.Biraz dinlendikden sonra aşağı indi.Ortalıkta kimseyi bulamayınca kimseye bir şey söylemeden evden ayrıldı.Taksiye gideceği yerin adresini verdi...Yaklaşık bir saat sonra doktorun odasınaydı..
”Yağmur hanım bunun sizin için çok zor olduğunu biliyorum ama lütfen kendinizi düşünün.Hem bebek şimdi alınırsa yaşama ihtimalide var.7 aylık bebeklerin yaşama oranı yüksek.”diye açıkladı DOKTOR.
”Hayır.Bebeğim daha çok küçük,onun bana ihtiyacı var.Onu benden bu kadar erken almanıza izin vermem.”Dedi Yağmur.Duydukları onu sarsmıştı ama bebeğini kendisinden kimse alamazdı.
”Bakın sizi anlıyorum ama böyle yaparsanız hem bebeğin hemde sizin hayatınız tehlikede.Bu kusmalar baş dönmeleri,sancılarınız hastalığı gösteriyor.Günden güne zehirleniyor sunuz.Hemen kocanızla konuşun..hatta şimdi onu arayın buraya gelsin.Sizin bu dakikadan itibaren burda hastanede bizim gözetimimiz altında olmanız lazım.”Diye Yağmur'u ikna etme umuduyla detaylı anlattı.
Yağmur içinden 'Olmayan kocam'dedi”Serkan'ı arıyacağım,burda ne kadar isterseniz kalıcağım ama bebeğimi benden almanıza izin vermem.”
”Siz arayın bir gelsin biz konuşuruz.”
Yağmur Serkan'ı aradı ama ulaşamadı.Sonra şirketi aradı, ordada olmadığını öğrendi.Sekreteri Serkan beyin eve gittiğini söyledi.Yağmur evi aradı ama evde Ayşe hanım Serkan'ın gelmediğini söyledi...
“Kızım ev derken belki Serkan diğer eve geçmiş.”DEDİ Yaşlı kadın.
”Diğer ev?”Yeni öğrendiği şeyle şaşkınca sordu Yağmur.
”Serkan'ın kendine özel olan evi.Oraya yalnız kalmak isterken gider.Belki şimdi orda.Ben sana adresi vereyim sen oraya git.Yağmur önemli bir şey yok dimi kızm.”diye açıkladı Ayşe hanım.
”Yok Ayşe teyze.Her şey yolunda.”Kadını endişelendirmemek için sakin sesle konuştu Yağmur.
Yağmur aldığı adresi taksiye söyledi ve başını arbanın camına yaslayarak düşünceler daldı.Ne olursa olsun bebeğini erken almalarına izin vermeyecekti.Bu fikrinden kimse onu döndüremezdi.Yağmur Serkan'ı daha önce kendine özel bir evi olduğunu bilmiyordu.Ve şimdi ondan habersiz o eve gidiyordu.Orda kendisini neyin beklediğinden habersiz...Yaklaşık 45 dakikanın sonunda araba durdu.Yağmur taksinin ücretini ödedikten sonra arabadan indi.
Apartmana girdi.Asansöre bindi.Dakikalar sonra kapının önünde kapının zilindeydi eli.Biraz bekledikden sonra kapı aşıldı.Yağmur karşısında üstü kısmı çıplak ve ıslak Serkan'ı beklemediği kesindi.Ama en önemlisi arkadan üzerinde bornuzuyla yaklaşan kadındı.Yağmur karşısında ki manzaraya inanamadı.Bu olamazdı.Kesin rüyaydı.Evet evet rüyaydı.Bunun başka açıklaması olamazdı......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu Yolculuk Benim Karanlığımadır
General FictionYağmur'un çıktığı bu karanlık yolun sonu aydınləğa çakıp çıkmayacağını birlikte okuyalımmı
