Bu Yolculuk Benim Karanlığımadır

34 bölüm.

 ÖNEMLİ:

Bölüme geçmeden okuyun lütfen.33 bölüm sorun oduğu için okumakta zorluk çektiniz.Bir arkadaşımın yardımıyla düzeldi bölüm.Okumak isteyenler okusun..

Ve arkadaşlar okuma sayısına bakıyorom 1200 ama vote sayısı okuma sayısına göre çok düşük.Buda beni üzüyor.Lütfen votelerinizi eksin etmeyin benden.

Keyifli okumalar..

 34. BÖLÜM

”Müstakbel karıcığım en başından ne yapmaya çalıştığını biliyorum,yani pilanından....şu an 'hayır'diyip burdan kalkıp gideceğini biliyordum en başından.Yani kendini her kesten akıllı bilme.Şimdi kalkıp gide bilirsin,ama burdan çıktığın anda seni dışarda bekleyen arabaya alacaklar,ve dakikalar sonra şu an karşımızda oturan memurla bende geleceğim.Burda ki düğünümüz bozula bilir,her kese rezil ola bilirim ama yinede karım olacaksın.İster gönüllü ister zorla.Şimdi seçim senin.İki seçeneğin var,ama ikisinindi sonunda yinede karım olucaksın.”Mert sinsice,acımasızca konuştu.

”Neee...”

Mert Naz'ın bir cevap vermesini,hatta 'hayır 'diyip masadan kalkacağını beklerken sadece 'neee'demesine şaşırdı.Bakışlarını salona çevirdiğinde her kesin kendilerine tuaf tuaf baktıklarını gördü.En çokta Savaş.Savaş karısının yanında oturmuş kucağında da kızı ne oluyor der gibi bakıyordu.Adam sakin gözüksede Mert uzaktan olsa bile Savaş'ın ne kadar sinirlendiğini göre biliyordu.Gül'se kocasının elini bırakmıyordu.Zavallı kadın kocasını sakinleştirmeğe çalışıyordu..

Mert Naz'a döndüğünde onun hala hiç bir şey söylemeden durduğunu gördü.Demek ki oyununa biraz daha devam etmek istiyordu.Demek ki intikamını hala alamamıştı.Bu kadarmı nefret etmişdi kendisinden.Mert kendi iç konuşmasını sürdürürken Naz'ın sesini duydu.Duydu da ama duyduklarına inanamadı.Eğer doğru duyduysa deminden Naz için düşündüklerinde yanılmadığı demekti...


”Evet.”Dedi Naz.

”Neee.”Mert sanki Naaz'ın yalnış bir söylemiş gibi şaşırması.Salondakileri dahada şaşırtıyordu.

”Evet diyorum işte.”Diye cevap Verdi sakince Naz.

Mert istediğinin almasıyla sırıtarak”Ben duymadım ama karıcığım.En iyisi sen yüksek sesle söyle.”dedi.

Naz sinirlenerek”Delirtme beni Mert,söyledim ya.Nesini duymadın.”tısladı Naz.

”Bunu o kadardır bekliyorum ki şimdi duymam,inanmam biraz uzun süre bilir karıcığım.”Dedi adam hala duyduklarına inanmayarak.

”Henüz karın olmadım...müstakbel kocacığım.”Naz yüzündeki gülümsemeyle konuştu.

”Sen o geceden benim karımsın karıcığım.”dedi Mert sadece Naz'ın duyacağı sesle söyledi..

Ve istediği tepkiyi hemen aldı.Sevdiği hemen kızarmaya başlamıştı.Sonrası imzalar atılmıştı.Sıra damadın gelini öpmesine geldiğinde Mert karısının dudaklarına yapışmıştı...

”Seni seviyorum karıcığım.”

”Bende seni seviyorum kocacığım.”Sevgiyle cevap Verdi Naz.

”Ama bana oynadığını oyunun bedelini ödiyeceksin karıcığım.”Mert aynı sevgiyle konuştu karısına.

Naz suçlu çocuklar gibi”Tamam.Ama sende hamile bir karın olduğunu unutma kocacığım.”dedi.

Mert sırıtarak”Unutmam karıcığım.”

”Ben sevdim.”Yüzündeki gülümsemeyle söyledi Naz.

Mert anlamayarak”Neyi.”dedi.

”'Karıcığım'demeni.”

”Bende sevdim karıcığım.”


Masadan kalktıklarında ileriden kendilerine yaklaşan kızı görmesiyle Naz olduğu yerde kaldı.Bu kızın burda ne işi vardı.Ne yüzle ne için gelmişti buraya.Naz git gide sinirlerinken Mert karısının baktığı tarafa baktığında kuzenin geldiğini gördü.Yüzündeki gülümseme genişlerken Naz'ın elini bırakmasıyla gülümsemesi silindi...


Naz sinirle”Bu kadının burda ne işi var Mert.”sordu.

”Hangi kadının karıcığım.”

”Hangi olacak,odanda senin kucağında oturan kadının.”Diye sinirle soldu Naz.

”Sen Hale'denmi bahs ediyorsun.”gülerek konuştu Mert.

”Evet.Hale hanımdan....yoksa nikahı engellemek içinmi gelmiş hanımefendi.”diye sinirle konuştu Naz.

”Karıcım bak...aslında.”Mert konuşmak istedi ama nasıl söyleyeceğini bilemedi.

”Ne Mert.”

”Bunu sana en iyi abiin anlatırdı ama mecbur ben söyleyeceğim,ama sevgilim şimdiden söyleyeyim bu fikir abinin fikiriydi.”

”Ne.”Sordu Naz.

”Hale.Hale aslında benim kuzenim.Yani o gördüklerin sadece Savaş'ın söylediği ve bizim oynadığımız bir oyundu.”diye en sonunda söylemek istedilerini söyledi

Naz duyduklarına şaşırdığı için sadece”Nasıl yani.”diye bildi.

”Valla ben yapmayalım dedim ama beni dinlemedi.”

Naz sinirle”Bunu Savaş'ın yanına bırakmayacağım.Seninlede sonra konuşuruz kocacığım”diyerek konuyu kapatmıştı...

Daha sonrası damatla gelinin ilk dansları ve ardından tebrikler gelmişti.Naz arkadaşına sarıldığında gözleri doldu.Nedenini şu an tam bilmesede bunun hamilelik hormonlarından dolayı olduğunu biliyordu...

Yağmur Naz'a sarılarak konuştu.”Tebrik ediyorum canım arkadaşım.Allah mutluluğunuzu daim etsin.”

”Çok teşekkürler canım.Her şey için sağol.Benim için geldiğin,benimle olduğun için.Seni çok seviyorum canım arkadaşım.”Diye arkadaşına karşılık Verdi Naz.

”Bende canım.Bende seni çok seviyorum,iyiki bir birimizi tanıdık,karşılaştık.”Yağmur mutlulukla baktı Naz'a


İki arkadaş hem konuşuyorlardı hemde ağlıyorlardı.En sonunda Mert kendini belli etti.

”Beni tebrik etmek yokmu Yağmur'cum.”diye sahte sitemle konuştu.

Yağmur mahcupca”Özür dilerim,ben kendimi kaybettim...mutluluklar Mert.ikinizde hak ediyorsunuz bunu.”diye konuştu.

Mert'ide tebrik ettikden sonra masasına Melek'in yanına döndü Yağmur.Bu gün hiç dinlenmediği için biraz yorğun hissediyordu kendini.Biraz oturmak iyi gelecekti.Düşünürken kendisine yaklaşan kadını gördü.İlk kez görüyordu bu kadını,gerçi burda kimi tanıyordu ki.Ama gelen kadının kendisini tanıdığı kesindi.Yağmur yerinde huzursuzca kıpırdandı.Kadın yaklaştıkca güzelliği daha çok belli oluyordu.Bir insan yürürken bu kadar güzel gözüke bilirmiydi...

”Merhaba.”

”Merhaba.”Yağmur nazikce cevapladı kadını.

”Sen beni tanımıyorsun,ve şimdi aklından geçen bu kadın kim diye.Ben kendimi tanıtayım.Gül ben,Naz'ın yengesi.Savaş'ın karısı.Sende bizim deli kızın arkadaşı Yağmur'sun.”Diye yüzündeki gülümsemeyle konuştu Gül.

”Memnun oldum Gül hanım.Evet bende Yağmur.”diye cevapladı Yağmur

”Kusura bakma canım,böyle aniden geldim seni rahatsız etmek istemedim,ama bizim cadının arkadaşını yakından tanımak istedim.”Gül Yağmur'u şaşırtığını düşünerek,onu rahatlatmak istedi.

Yağmur gülümseyerek”Ne kusuru canım,bende seni tanımak istiyordum.Naz senden o kadar bahs etmişt ki.”diye cevap Verdi.

”Evet o cadı bizi rahat bırakmaz,her fırsatta abisine takılır,Savaş'ı sinir etmek için elinden geleni yapar.Eminim çok iyi şeyler söylememiştir.”

“Hayır öyle değil.O hep sizin aşkınızdan bir birinizi nasıl sevdiğinizden bahs eder.Her zaman sizden gururla bahs ediyor.”diye açıkladı Yağmur.

”Öylemi.Demek bizim cadı bizden gururla bahs ediyor.Ben her zaman onun görnüşün aksine çok kırılgan,aslında o cadı değilde çok masum,her şeyden çok hayatında aşkı istediğini biliyorum.Ve onun bize bakarken kendisininde seven birine beklediğini biliyordum.Naz gerçektende göründüğü gibi biri değil Yağmur,onun en yakın arkadaşı olarak bunu sende biliyorsun dimi.”Gül Naz'I en iyi tanıyanlarda biri olarak tamda Naz'I anlattı Yağmura.

”Evet biliyorum.Çok kırıldı Naz.İzmire geldiğinde ,biz karşılaştığımızda hiç iyi değildi.İyi olduğunu göstermek istesede,aslında acı çektiğini biliyordum.Bende o zamanlar çok kötü durumdaydım.Bir birimizin yarasına ilaç olmaya çalıştık orda.Şimdi onu böyle mutlu görmek gibisi yok,onun adına çok seviniyorum bende.İnşallah mutlu olurlar.”Arkadaşı adına gerçektende mutlu olduğu her halinden belli olan Yağmur gururla bahs etti Naz'dan.

”İnşallah canım.Bu arada seninle başka zamanda görüşmük isterim Yağmur.Seni yakından tanımayı çok istiyorum.Naz seninle ilgili fazla bir şey söylemedi bize ama geçmişte acı çeken bir kadın olarak şimdi seninde acı çektiğini görüyorum.Ne kadar mutlu görünmeye çalışanda gözlerin seni ele veriyor Yağmur.Bende eskiden çok acılar çektim.....hemde şimdi beni dünyanın en mutlu kadını yapan adam tarafından.Bilmem anlata bildimmi.”Gül içtenlikle konuştu.Yağmur'u kedine yakın hissetmişti dakikalar içinde.

Yağmur aynı içtenlikle”Anladım Gül,seninle daha sonrada görüşmeyi çok isterim.”

”Buna bir engel yok canım.Hem konuşacağımız çok şey var.Bence ortak şeylerimizde çok,yani benzer şeyler yaşamışız.”Yağmur Karnını gösterek “kaç aylık.”

”5 aylık.”diye cevap Verdi Yağmur.

”Benimkide 6 buçuk.”Dedi Gül.Sonra”Cinsiyeti ne.”sordu Yağmur'a.

”Erkek.Ya seninki.”

”Benimkide erkek.”Cevapladı Gül.

”Bana gerek kalmadan tanışmışınız .”İkiliye yakşlaşarak kendini belli eti Naz.

”Baktım senden hayır yok bende kendim tanışmak istedim arkadaşınla.”Dedi Gül.

Naz sahte sinirle”Demek öyle ha gelin.Bana bak ben şimdi sana bir görümceliğimi gösterirdim ama dua et düğünüm benim.Yani sana ayıracak zamanım yok.Benim ilgilenmem gereken bir kocam var.”dedi gülerek Naz.

Naz lafını bitirdiğinde arkadan gür bir kahakaha yükseldi.Yağmur gelen sese döndüğünde iki kadında gelenin kim olduğunu biliyordu,Yağmur hariç..

”Demek kocan ha.”dedi Savaş karısını kolarının arasına alarak konuşmasına devam etti.“bunu senden duyacağım aklıma gelmezdi Naz.Sen bizim Naz aylardır kök söktürdüğün adama kocam diyorsun,gerçi o senin kocan ama bunu senden duymak beni şaşırttı.”diye Nazla dalga geçer gibi konuştu.

”Evet ağabey kocam.İstediğin gibi benide evlendirdin sonunda.Şimdi karınla her herde rahat rahat fingirdeşe bilirsin.”Naz her hangi bir şeyi söyler gibi laflarını sıraladı.

Savaşla Gül aynı anda sinirle””Nazzzzzz.”dediler.

Naz bıkkınlıkla”Ay sizde karı koca benim adıma takıntılısınız. Ha bu arada seninle sonra görüşeceğiz,yaptıklarını öğrenmeyeceğimimi sandın Abi”

Savaş kardeşini ayıplar ses tonuyla Yağmur'u göstererek”Ayıp kızım ayıp.”

”Ha sen Yağmur'u diyorsan.Ağabey o alıştı bana,her anlamda.Yani sorun yok,bu arada tanıştırayım.Bu abim Savaş,buda arkadaşım Yağmur.”dedi Naz.

Savaş Yağmur'a elini uzatarak”Memnun oldum Yağmur.”

Yağmur'da Savaşa elini uzattı ve”Bende memnun oldum Savaş bey.”dedi

”Beyi kaldırsak daha iyi olur.”Dedi genç adam samimi ses tonuyla.


Daha sonra geçen eğlenceli saatler...Ve sonrası Selim Sibel'in katılmasıyla dahada eğlenceli olmuştu. Naz ablasiyla eniştesini tanıştırdı Yağmur'la.Sibel'de Gül gibi hemen sevdi Yağmur'u.Melek bir an bile Yağmur'dan ayrılmadı.Küçük kız etrafa gülücükler saçıyordu.Sadece bir kaç dakikalık Gül'ün kucağında Seda bebeği sevmişti.Onun haricinde Yağmur'un elini bile bırakmıyordu...Saatler sonra her kes gitmişti.Koca salonda Mert Naz Yağmur ve Serkan'ın kucağında uyuyan Melek kalmıştı...


Yağmur Serkan'a dönerek”Bizde gidelim Melek uyudu.”dedi.

”Evet gidelim.”Diye Yağmur'u onayladı Serkan.

Yağmur Naz'a dönerek”Size bir ömür boyu mutluluklar.”sıkı sıkı sarıldı arkadaşına Yağmur .

”Teşekkür ediyorum canım arkadaşım.İnşallah sende mutlu olursun.”diye Naz'da sardı arkadaşını.

Mert Serkan'a bakarak”Benim başım bağlandı,darısını sana kuzen.”dedi sırıtarak.

”Hemde nasıl bağlanma ama.”diyerek kahkaha attı Serkan..

Naz”Haklısın Serkan.”sinsice baktı Mert'e.

”Biz gidelim,Melek böyle kalmasın.”dedi Yağmur en son.


İkili gittikden sora gelinle damat arabalarına geçerek evlerinin yolunu tutular.

”Evet karıcığım artık resmi olarakta benimsin.Bende seninim.Bundan sonra bir dakika bile senden ayrı,uzakta kalmak istemiyorum.Bundan sonra ikimiz..tabi ki bebeğimizde.”Mert sevdiği kadını kendine çekerek sarıldı.Ve söylemek isdeklerini söyledi.

”Sadece üçümüz kocacığım.”diye sevdiği adamı cevapladı Naz.

Mert bakışlarını karısının karnına çevirerek”Ama bu gece sen uyu tamammı bebeğim.Babanın annenle özel işleri olucak.”dedi sırıtarak.

Naz gözleri fal taşı gibi baktı kocasına ve”Ay Mert ne diyorsun sen.Bebeğimize şimdiden nasıl şeyler söylüyorsun.”diye söyledi.

”Sen karışma annesi,bu bizim aramızda.”diye cevap Verdi Mert.


Araba durduğunda Mert hemen arabadan indi.Naz kapıyı açmadan kendisi açarak karısının elini tuttu.Birlikte evlerine girdiklerinde Mert Naz'ın ayaklarını yerden kesti.Karısını evlerine kucağında soktu.

”Mert hemen indir beni.”Diye debelendi Naz.

”Ama neden karıcığım.Hem adettendir..”Diye Naz'I takmayarak yürüdü Mert.

”Biliyorumda,ben şimdi çok ağırım.Kaç kilo aldım haberin varmı senin.Belini incitmeni istemem kocacığım,sen bana lazımsın.”Naz sırıtarak konuştu.

”Merak etme karıcığım incitmem.”


Mert yatak odalarına geldiklerinde indirdi Naz'ı.Sonra karısının alnına küçük öpücük kondurdu.Ardından Naz'ın duvağını açtı.Naz kocasına baktığında onun bakışlarında daha önce görmediği şeyleri gördü.Belki görmüştü ama hepsini aynı anda değil.Sevgi,Aşk,özlem,beğeni,ama en çokta özlemdi.Mert'in kendisini ne kadar sevdiğini şimdi tek kelime etmeden onun gözlerinde görüyordu.Naz eline bırakılan kutuyla bakışlarını kocasının gözlerinden çekerek eline baktı.


”Bunu sana bu akşam,evimizde yalnız olduğumuzda vermek istedim karıcığım..”

”Bu ne ki.”Merakla sordu Naz.

”Yüzük.”

”Mert.”

”Bu yüzük aile yadıgarı karıcığım.Bu yüzükten her Akman ailesinde var.Dedemin dedesi yaptırmış.Bir kaç tane,Akman erkekleri evlendiklerinde sevdiği kadına,karısına.Bak karıcığım karısına değil sevdiğine,yani gerçektende hayat arkadaşımıza vermemizi istemiş.Babam anneme vermiş,şimdi sıra bende.Ama biliyor musun bunu annem bana verdiğinde bana.'Oğlum Naz bu yüzüğü hakk ederek taşıyacak tek kadın'.Bende aynı onun söylediklerini tekrarladım.Seni tahmin edemeyeceğin kadar çok seviyorum Naz.Sen bu hayatta hayatımda ki önemli tek kadınsın.Seni seviyorum Naz.”

”Bu yüzüğe layık görmeniz beni çok mutlu etti Mert.Annenede sanada çok teşekkürler.”Diyerek kocasının boynuna doladı kollarını Naz..

”Sen bu yüzüğü hak ediyorsun hayatımın aşkı...kadınım...çocuğumun annesi.”Mert içtenlikle konuştu.

”Seni seviyorum Mert.Seni çok seviyorum.İyiki o kötü karşılaşma oldu,iyiki seninle o kötü şeyleri yaşadım.Yani yalnış anlama kocacığım,geçirdiğimiz o geceye kadar her şey kötüydü.”diye sonlara yakın sırıttı Naz.

”Ya o gece Naz.O geceden pişman mısın.”Mert sormak isteyipte bir türlü soramadığı şeyi sordu.

Naz emin ses tonuyla”Yaşadığımız geceden pişman olmadım Mert.Ne kadar bazı şeyleri kötü yaşasakta,en güzel geceydi o gece..”diye lafını tamamladı.

Konuşulacak başka bir şey yoktu artık.Ondan sonrası iki aşık için özeldi.Dakikalarca,saatlerce bir birini sevdiler.Ayların özlemi,arzusu gidermeğe çalıştılar.Onlar için başlangıç kötü olsada bundan sonrası güzel olacaktı......

Yağmur sabah yine mide bulantısıyla açtı gözlerini.Hemen yatağından banyoya koştu.Dakikalar sonra odasına geri döndü.Kendini çok kötü hissediyordu.Bulantıların 3,4 aydan sonra olmayacağını sanıyordu ama malesef onda hala devam ediyordu.Bu bulantıları normal sayıyordu Yağmur.En çok sabah ve akşam olduğu için kimse fark etmiyordu.Yağmur biraz kendine geldikden sonra odasından çıktı.Aşağı kata indiğinde Ayşe hanımı mutfakta çalışanlarla beraber bir şeyler hazırlarken gördü...

Yağmur onlara yaklaşarak”Günaydın.”dedi.

”Günaydın kızım.”Diye sevgiyle cevapladı Ayşe hanım.

”Bende size yardım edeyim.”


Daha sonra Melek uyanmış hemen soluğu Yağmur'un odasında almıştı.İçeri girdiğinde odanın boş olduğunu gördü.Küçük kız biran o sabaha gitti.O sabahta aynı böyle olmuştu.Melek Yağmur'un gittiğini sandı,küçük kız yatağın yanında yere oturarak ağlamaya başladı.Hiçkira hıçkıra ağlarken babasını karşısında görmesiyle dahada arttı ağlaması küçük kızın...


”Melek....ne oldu kızım.”Serkan endişeyle yaklaştı kızına.

”Baba...baba gitti.”diye ağlayarak konuştu küçük kız.

”Kim gitti Melek..”Sordu Serkan.

”Yağmur ablam yok baba...yine gitmiş,bizi beni terk etmiş.”diye ağlaması arttı kızın.

“Nerden çıkartıyorsun bunu meleğim.Aşağıdadır kesin.”Diye kızını sakinleştirmeğe çalıştı Serkan.

”Gerçektenmi.”

”Tabiki kızım.Hem Yağmur ablan seni bırakıp gitmez.”Dedi Serkan kızına emin bakışlarla.

”Gitmez dimi baba,oda beni annem gibi bırakıp gitmez.”Melek emin olmak isteyerek sordu Babasına.

”Melek.”Yağmur hiç bir şeyden habersiz Meleğe yaklaştı.

”Gitmemişsin Yağmur abla.”Sevinçle söyledi Melek.

”Tabi ki gitmedim Meleğim,seni bırakıp nereye gideceğim ki ben.”Yağmur Melek'e sarıldı.Olanlardan habersiz merakla Serkana baktı.

”Odanda yerde ağlarken buldum.Tutturdu Yağmur ablam beni bırakıp gitmiş diye.”Diye açıkladı Serkan.

”Aşağıdaydım canım.Hadi gel biz biraz seninle konuşalım.”Yağmur küçük kızın elinden tutarak ayağa kalkmasına yardım etti.

”Tamam.”

”Bende aşağı ineyim.”Odadan ayrıldı Serkan.

Naz sabah gözlerini açtığında ilk nerde olduğunu anlamadı.Sonra saniyeler geçerken dün gece ve yaşananlar bir bir aklına gelirken yüzünü kocasının göğüsüne biraz daha göndü.Sanki dahası varmış gibi.Gece yaşadıkları anlar çok özel ve utan vericiydi Naz için.Aklına gelemeyenleri yapmıştı,ve şimdi hatırladıkca Mert'in yüzüne nasıl bakacağını düşünüyordu.Çok ileri gittiğini düşünüyordu.Ama o anlar o kadar güzeldi ki kendini kaybetmişti resmen....


Mert aslında çok erkenden uyanmış ama yerinden kıpırdamamıştı.Sadece karısını izlemişti.Sabah uyanıpta yatağında sevdiği kadını görmek gibisi yoktu onun için.Bu yaşadıkları rüya gibi geliyordu .Uyanacakta üzülecekmiş gibi.Ama yanında melekler gibi uyuyan kadın bunun bir rüya olmadığını gösteriyordu.Bakmaktan hiç bir zaman doyamayacağı yüze baktı.Onun uyanmasını bekledi.Ve nihayet karısı gözlerini açtığında yüzüne bakmasını beklerken karısı başını göğüsüne gömdü.Mert Naz'ın neden böyle yaptığını anladı ve onu daha çok kendisine çekti..


”Günaydın karıcığım.”

Naz”Günaydın.”dedi başını gömdüğü yerden kaldırmadan.

”Karıcığım,hayatımın anlamı,günışığım neden bana bakmıyorsun.”

”Merttt.”dedi başını biraz daha Mert'in göğsüne gömerek.

”Efendim karıcığım.”

”Lütfen Mert.”

”Karıcığım benden utanmaman gerek.Biz karı kocayız,hem yakında anne baba olacağız.”dedi adam Naz'a.

”Biliyorum ama elimde değil ..hem...”Diye yüzündeki kızarlıkla konuşmaya çalıştı Naz.

”Hem ne karıcığım.”

”Ne olduğunu biliyorsun Mert .”

”Ama senden duymak istiyorum karıcığım.”diye Naz'I konuşturmakta kararlıydı Mert.

”Rüyanda görürsün.”Naz sahte sinirle cevapladı Mert'i

”Rüyaya gerek yok canım.Gerçeğini gece yaşadım ben.”Uklaca sırıttı Mert.

”Mertttt.”Sinirle söyledi Naz.

”Efendim canım.”

”Benimle uğraşmaktan zevkmi alıyorsun.”

”Uğraşmak demeyelimde karıcığım biraz utangaçlığını yok etmeğe çalışıyorum.”

Naz”Bak biri sana küsmüş.”dedi konuyu değiştirmek için.”

”Kimmiş bu benden küsen.Karım bana kıyamaz sonuşta.”dedi Mert gülerek.

”Karın değil zaten kocacığııııım.Bu sefer kendini affettirmen için çok zaman ve uğraşman gerek.”

”Anlamadım.”

”Oğlumuz kocacığım.”

”Oğlumuzmu..........”