Bu Yolculuk Benim Karanlığımadır

38. Bölüm

38 bölüm.


Hastaneye vardıklarında Serkan hemen arabadan indi ve arkada Lale'nin kucağındaki kızını kucağına alarak girişe yöneldi Melek acile alınırken Serkan yere çöktü.Lale'de yanına gelerek koluna dokundu.Serkan bakışlarını Lale'ye yöneltti,ve ayağa kalktı.Lale'nin tuttuğu kolunu sertçe çekti ve kendisi onun kolunu tuttu .Sıktı.Acıtmak için,onun canı yakmak için sıktı.Çünkü Lale bir kaç saat içinde onun hiç olmadığı kadar çok yakmıştı.Öldü bildiği karısını görmüş,ve en önemliside Yağmur ikisini yalnış zamanda görmüştü.Kızıda şimdi ne haldeydi belli değildi.

Kızını öyle görünce ne yaptığını, kime ne söylediğini bilmiyordu.Yağmur'u haksız yere suçladığını ona söylediklerini şimdi hatırlıyordu.O kelimeleri nasıl söylediğini bilmiyordu.Yağmur'un kızına zararı dokunamayacağını çok iyi biliyordu.Lale'yi görmesi onun arkasından eve gelmesi.Hepsi üstüste gelmiş ve adam ne yaptığını bilememişti.Kızı ölüm kalım savaşı verirken sevdiği kadını kırmıştı..Serkan düşüncelerinden Lale'nin sesiyle sıyrıldı...

”Canımı yakıyorsun Serkan,bırak kolumu.”

”Sende benim canımı yaktın,halada yakmaya devam ediyorsun.Hayatımı mahv ediyorsun.”Tıslarcasına konuştu Serkan.

”Benmi mahv ediyorum.Asıl hayatı mahv olan benim.O kadın.O kadın kimdi Serkan,kızımızın bu haline sebep olan kadın neyin oluyor.”diye hesap sordu Lale.

Serkan Laleden duyduklarıyla dahada siinirlenerek”Kızımızı bu hele sen soktun,sen olmasan,gelmesen bunların hiç biri olmayacaktı.Ve o kadın dediği.O kadın Yağmur.Yağmur benim sevdiğim kadın.Doğacak çocuğumun annesi.”konuştu.

Duduklarına inanamayarak ”Ne diyorsun sen yaaa.Nasıl yani.Sen şimdi o kadının.”duyacaklarından korkarak sordu.

”Sus Lale sus.Seni şu an çekemem.Kızım içeride can çekişiyor,ama bakıyorumda senin umrunda değil.”

”Tabiki umrumda.Bunu nasıl söylersin,o benimde kızım.”Dedi Lale.

Serkan sesindeki alayla”Öylemi.....yıllardır nerdeydin o zaman.Kızı olan bir anne ortadan kaybolmaz bence.”sinirle konuştu.

”Anlatacağım Serkan,her şeyi öğreneceksin.Kızımızın iyi olduğunu duydukdan sonra her şeyi anlatacağım.”

”İlgilenmiyorum Lale.Gitme sebebin benim umrumda bile değil.Neden döndüğün gibi.Şu anda kızımın iyi olduğunu duymak istiyorum,sonrada kızımla Yağmur'a gitmek istiyorum.Sen dönmüş olsan bile hiç bir şey eskisi gibi olamaz.Sen bizi terk ettiğin gün kaybettin,şimdi sadece uzaktan izleyeceksin.Seni hayatımda istemiyorum.”dedi adam emin sesiyle.

”Böyle konuşma Serkan.Biz birbirimizi çok seviyorduk,şimdi beni unuttuğunu söyleyemezsin.”Dedi Lale üzünttüyle.

”Seni sevdiğimi,sana aşık olduğumu sanıyordum,ama bunun böyle olmadığını Yağmur'la tanıştıkdan sonra anladım.Ben aşkı onda tattım Lale.”

”Bunları sen söyleyemezsin Serkan.”

”Söyledim bile.Her şeyin suçlusu sensin Lale.Karşıma çıkmasaydın bunların hiç biri olmayacaktı.Senin yüzünden Yağmur'a kötü şeyler söyledim,kim bilir şimdi ne halde.”dedi adam yaptığı hayanın pişmanlığıyla.

”Kes artık şu Yağmur demeyi.”


Serkan tam cevap verecekken doktorun odadan çıkmasıyla ona koştu.Lale'yi ne hale soktuğunu umursamadan...

”Kızım nasıl doktor.”Endişeyle sordu Serkan.

Doktor Serkan'ın halini görerek adama acıdı ve”Önce sakin olun Serkan bey.Kızınız şimdi iyi,sadece bayılmış,ve düştüğü için bazı yerlerinde küçük morluklar var.Başka hiç bir şeyi yok,merak etmeyin.”diye açıkladı.

”Doğruyu söylüyor sunuz dimi doktor.Kızım iyi dimi.”Emin olmak için bir kez daha sordu Serkan.

”Hiç bir şey yok Serkan bey.Hatta içeride Yağmur anne diye tutturmuş .”dedi adam son kelimesini gülerek söyledi.

Serkan duyduklarıyla şaşırarak”Yağmur....anne'mi.”

”Evet.”

Serkan doktorla konuştukdan sonra Lale'ye bakmadan içeri kızının yanına girdi...


Yağmur kapı kapandıkdan sonra düştüğü yerden kalktı.Daha doğrusu kalkmaya çalıştı,ama kalkamadı.Koluna birinin dokunmasıyla yaşlı gözlerini yukarı kaldırdı.Karşısında gözleri yaşlı yaşlı kadını gördüğünde konuşmaya çalıştı.

”Ben...ben bir şey yapmadım.Ben itmedim Melek'i,yemin ediyorum ben yapmadım.”Diye konuştu .

”Biliyorum kızım.Senin yapmadığını biliyorum,ben sizi gördüm,senin Melek'i durdurmaya çalıştığını gördüm.Zaten görmesemde senin böyle bir şey yapmayacağını biliyorum.”Kadın üzüntüyle konuştu.

”Ama o inanmadı bana.Benim yaptığımı düşündü,”Dedi Yağmur ağlayarak.

”Sakin ol kızım.Şimdi hadi kalkmana yardım edeyimde odana çık önce,sonra soförle hastaneye gidersin.Sana ihtiyaçları var.”

”Sen benim şuraya oturmama yardım et önce.İlk önce Melek'in durumunu öğrenelim.Ayşe teyze şimdi oraya varmış olmalı ben onu arayım.”

”Peki kızım.Ama hemen sonra odana çıkacaksın,kendini düşünmüyorsan bebeğini düşün.”Dedi kadın.

”İkinci işim de o olacak zaten.”

Diyerek yardımcı kadının uzattığı telefonu eline aldı.Ayşe hanımı aradı.Bir kaç çalışdan sonra Ayşe hanımın sinirli sesini duydu.Yağmur bu sinirli senin kendisine olduğunu düşündü,ve çekinerek konuştu.

”Ayşe teyze Melek......Melek nasıl,lütfen iyi olduğunu söyleyin.”

”Sakin ol kızım.İlk önce sen sakin ol.Melek iyi merak etme.Düştüğü için bayılmış sadece,yani hiç bir şeyi yok,ama sen bu gidişle iyi olmayacaksın.”Dedi Ayşe hanım Yağmur için endişelenerek.

”İyi dimi.Benim Meleğim iyi dimi.”Bir kez daha sordu Yağmur emin olmak için.

”Evet kızım Meleğin iyi merak etme.Bir kaş saate evde oluruz biz.”

”Tamam.”


Diyerek kapattı telefonunu.Telefonunu bırakmadan ayağa kalktı.Kendisine endişeyle bakan kadına Melek'in iyi olduğunu söyledikden sonra adımlarını yukarı yönlerdirdi.Meleğinin iyi olduğunu öğrendiğine göre artık burda kendisini tutan bir şey yoktu.Hemen hazırladığı,merdivenlerin başında duran valizini alarak gitmeliydi.Ama önce odasına girdi.Eline aldığı kağıda bir şeyler yazdıkdan sonra odaya girenin göre bileceği bir yere koydu.Odandan çıkdıkdan sonra valizini eline alarak merdivenleri indi.Adımlarını dış kapıya yönlendirdi.Tam kapıyı açtığında duyduğu sesle durdu.

”Yağmur nereye gidiyorsun böyle.”

Yağmur arkasını dönerek”Nereye gideceğimi bilmiyorum,ama burda da duramam.Hakkını helal et.”dedi.

”Gitme kızım.Nereye gideceksin,hem Ayşe hanıma Serkan'a ne söylerim ben,bana neden izin verdiğimi sörarlarsa ne derim ben.Kızım bu halinle gitme.”Diye ikna etmeğe çalıştı.

”Merak etme Fatma abla kimse sana beni sormaz.”

Dedi ve kadına sarıldı.Sonra valizini eline alarak evden ayrıldı.Artık burda bir yeri yoktu.Burda duramazdı.Serkan'ın karısı,Melek'in annesi ölmemiş ve evine dönmüştü. Bu evde ,ne sıfatla dura bilirdi ki.Adımlarını taksi durağına yönlerdirdi,elinde küçük valizi,yavaş adımlarla ilerledi.Aklında düşünceleriyle,ne yapacağını bilmemek,nereye gideceğini bilmemek,ve en önemliside bebeğinin durumunu bilmemek Yağmur'u mahvediyordu.

Ama ne olursa olsun bebeği için ayakta duracaktı ve bu defa kendi ayakları üzerinde duracaktı.Tıpkı annesi gibi bebeğini kendi,yalnız büyütecekti.Onunla sadece ikisi için olan küçük bir dünya kuracaktı.Yağmur aklındakileri gerçekleştirmek için ilk yapması gereken şey bir yer bulması ve kimsenin bulamayacağı bir ev bulmak.Ama bu gece bir otelde kalmak zorundaydı.Yağmur taksiye duracağı yeri söyledi ve araba durunca ücretini ödeyerek arabadan indi.Sonra bir başka taksi durdurarak bindi.Araba değiştirerek izini kaybettiriyordu..


Serkan olmasa bile kesin Ayşe hanım yerini bulmak isteyecekti.Ve ilk işi duraktan Yağmur'u nereye bıraktığını öğrenecekti.Yaklaşık yarım saat sonra arabadan indi.Valizini eline alarak karşısında durduğu otele girdi.Odaya girdiğinde ilk iş kendini duşa attı,duşdan sonra üzerini giyerek yatağa girdi.Günün stresi,ve yorgunluğu ile hemen gözlerini yumdu.Kendini huzursun uykunun kollarına bıraktı.Yarının ne getireceğini bilmeden.....