Niet Wegrennen! (voltooid)

hoofdstuk 2

*Blaire*

Ik word wakker door de zon die fel de kamer in schijnt. Ik kreun en sla het deken over mijn hoofd voor een paar seconden. Mijn comfortabele moment werd geruïneerd toen ik me herinnerde dat ik in mijn mate zijn huis ben. Of beter gezegd: het alfa huis. Onmiddellijk spring ik uit bed en mijn adem word versneld. Ik kijk naast me maar zie Ryder niet in bed. Maar er is een briefje aan het eind van het bed met een stapeltje kleren eronder.

Liefste Blaire,

Ik moest naar een vergadering! Trek deze kleren aan, ik ben later vandaag weer terug. Probeer niet weg te rennen! Ik heb pack leden het huis laten omsingelen, en ze staan bij de grens. Wees niet dom! Er is eten in de koelkast voor als je honger hebt.

- x Ryder

Ik rol mijn ogen tegen het briefje, ik ga toch maar naar de badkamer om me om te kleden. Ik droeg een wit hempje met een gescheurde blauwe spijkerbroek, met zwart witte converse schoenen. Er was ook ondergoed bij, hoe wist hij de juiste maat? Oké daar wil ik eigenlijk het antwoord niet eens op weten. Ik loop terug naar de kamer en laat me ogen rond de kamer dwalen. Een hardhoutenvloer, donker blauwe muren, een king-size bed met donker blauwe lakens, een plasma tv hangend aan de muur voor het bed. Heilige deodorant zo'n kamer wil ik ook wel.

Er zijn drie deuren. Eén voor de inloopkast, één voor de badkamer en één die leid naar de gang. Ik loop snel uit de kamer. De geur van Ryder maakt mijn wolf helemaal gek. Ik jog naar beneden en loop naar de keuken. Ik open de koelkast en zie wat hij heeft gemaakt voor me, pannenkoeken, jummie!

Nadat ik het ontbijt heb opgegeten alsof ik uitgehongerd ben, besloot ik door te gaan met mijn plan en weg te rennen. Ik hoor mijn wolf jammeren en het brak mij om haar zo verdrietig te zien, maar zij wist net zo goed als ik dat we moesten vertrekken. Ik open de voordeur en zie twee gespierde ouder uitziende jongens mijn weg naar de vrijheid versperren of naar het bos net hoe je het ziet. Maar het is uiteindelijk hetzelfde.

"Van plan om ergens heen te gaan?" Zegt één van de twee met een grijns.

"Ja, weet je toevallig waar uhm...." Ik laat er expres een pauze tussen zitten en doe alsof ik nadenk. Ik sla snel toe en schop hem recht in zijn mannelijke gedeelte, ik draai me om en stomp hem recht in zijn oog. Ik hoor ze kreunen en sprint naar het bos. Ik blijf rennen in mijn menselijke vorm, ik durf niet te veranderen in mijn wolf vorm want als Amber het over neemt rent ze waarschijnlijk recht naar Ryder terwijl ik juist van onze, ik bedoel haar mate weg probeer te komen.

'Doe dit niet tegen me' huilt mijn wolf tegen mij, het laat mijn hart pijnigen omdat ik haar pijn kan voelen door onze band. 'Je weet dat we dit moeten doen' Schreeuw ik terug naar haar. Ik laat haar jammeren en daarna stop ik de connectie. Ik hoor poten tegen het bosgrond beuken. Dat was het moment dat ik erachter kwam dat Amber Levi had geroepen, ze heeft hem verteld dat ik aan het vluchten ben. Stomme wolf!

Ik zeg tegen mezelf dat ik nog harder moet rennen, maar ik val hard op de grond wanneer ik word getackeld door een enorme, middennachtzwarte wolf. Hij werd gevolgd door twee andere, beide waren iets smaller dan Ryder's wolf, maar toch groter dan een gemiddelde wolf. Heilige konijnen. Zij zijn de Beta en de derde in de lijn.

Ze veranderen terug naar hun menselijke gedaante. Ik geef een kleine gil en bedek mijn ogen met mijn handen. Ze zijn naakt! Ik hoor ze alle drie zuchten en kleren aan trekken. Maar ik houd mooi mijn ogen stijf dicht. Na een paar seconden van liggen op de bosgrond, sta ik toch maar op. Ik sla mijn armen om mijn middel. Ik open één oog, en dan zie ik pikzwarte ogen terug naar me staren. Vieze aardappelpuree.

"Uh...." Ik draai er omheen. Ik bijt op me lip en kijk nerveus om me heen. Ik staar naar de Beta en mimiek help naar hem. Hij geeft me een medelijdende lach. Zijn ogen veranderen net als die van de derde in lijn. Ze gebruiken de pack link. Ze buigen hun hoofd naar Levi, Ryder's wolf. En daarna lopen ze weg dieper het bos in. Kak nu ben ik alleen met een woedende Ryder.

"Waar dacht je dat je heen ging?" Vraagt hij met een dominante grom erachter aan. Ik huiver van angst bij zijn toon en kijk om me heen. Ik wil  niet in zijn ogen kijken. Hij drukt me naar achter tegen een boom aan en plaats zijn handen aan beide zijden van mijn hoofd. Hij heeft me vast gezet. Hij plaatst zijn mond naast mijn oor.

"Laat me mijzelf niet herhalen." Fluistert hij, hij zorgt voor een huiver over mijn ruggengraat. Oké over op plan B. Ik schut mijn hoofd en leg hem tegen zijn borst aan.

"Ik ben bang." Fluister ik, ik sla mijn armen om zijn nek. Zijn armen schuift die langzaam om mijn middel om me vervolgens nog harder tegen hem aan te drukken, ik kan niet geloven dat ik dit aan het doen ben. "Bang voor wat?" zegt Levi, tenminste hij probeert het, maar hij word afgesneden bij mij wanneer ik mijn lippen tegen de zijne druk. Hij bevriest voor een moment, maar herpakt zichzelf en reageert dan op de kus. Hij likt over mijn onder lip vragend voor toegang. Ik weiger, maar hij prikt in mijn zij waardoor ik naar adem moet happen, hij pakt deze kans en schuift zijn tong in mijn mond. Terwijl het tingelt denk ik 'iewl iewl iewl.' Hij tikt tegen mijn zij, om zo te zeggen, spring. Ik spring en sla mijn benen om zijn middel, terwijl de kus door blijft gaan. Ik trek me terug en leg mijn hoofd op zijn schouder, deze is vrij sinds hij geen shirt draagt.

"Sorry...." Ik mompel het tegen zijn nek. Ik heb nog steeds mijn benen om zijn middel en mijn armen om zijn nek. Hij knikt en ik zie zijn oogkleur weer naar bruin veranderen, wat betekent dat Ryder weer de leiding had. Hij zucht en plaatst zijn voorhoofd tegen de mijne. Hij staart in mijn hazel kleurige ogen. Ik kan praktisch gezien zijn sexy-heid in de lucht voelen. Zo verrukkelijk.

"Je kan niet weg al zo je het willen." Fluistert hij. Zijn pepermunt adem glijd over mijn gezicht. Ik geef hem een verwarde look en hij lijkt het te begrijpen.

"Je hebt mijn markering, wat betekent dat je van mij bent." Legt hij uit.  Dit maakte mijn woede groter. Hij heeft me gemarkeerd zonder mijn toestemming! Ik trek me terug, en zorg ervoor dat er minstens één meter tussen ons in zit. Hij probeert een stap dichterbij te zetten, hij vind het niet leuk dat er ruimte tussen ons zit, ik kan het voelen. Maar ik duik onder zijn arm door en loop weg van hem. Hij begint zacht te grommen om mijn aandacht te trekken, maar ik negeer hem en blijf weg lopen.

Zijn armen slaan om mijn middel en trekken me terug tegen hem aan, tegen zijn harde borst. I kan praktisch onze wolven horen huilen tegen elkaar, als zij de leiding zouden krijgen, dan zouden ze het mate proces voltooien en zou ik straks zwanger zijn. Als het aan hun zou liggen hadden ze het gister al gedaan toen we elkaar voor het eerst ontmoette.

"Wat is het probleem nu?" vraagt hij, je hoorde de irritatie en verveeldheid in zijn stem.

"Je hebt me gemarkeerd zonder mijn permissie." Fluister ik, mijn stem breekt aan het einde van de zin zachtjes maar hij hoorde het. Hij spant zijn spieren aan en beweegt niet meer.

 Alles wat hij weet is dat hij het verpest heeft.

love you readers

please wees aub geen stille lezers stem en reageer!