Niet Wegrennen! (voltooid)

hoofdstuk 30

Dit stuk van het boek is best wel awkward om te schrijven maar voor jullie doe ik het toch, jullie mogen blij met mij zijn, maar ja. Btw er waren in mijn klas maar 5 voldoendes voor de rekentoets en in de andere vwo klas 3 en de andere derde klassen ook zo laag dus mochten aale derde klassen opnieuw. Voor de eerste toets mochten we onze cijfers niet een sweten omdat die zo slecht was gemaakt maar 75% uit onze klas had een één dus ik gok da tik daarbij hoorde, de tweede toets hadden ze veel makkelijke gemaakt en toen had ik een..... tatatat.... 8!

Oke eigenlijk ben ik alleen maar tijd aan het rekken omdat ik dit hoofdstuk een beetje vreemd vind maar dus ja uhm... 

#3 in weerwolf naar beneden dus...

on with the story....

.

.

.

*drie maanden later*

*Blaire*

"ouch! Weetje, dit begint best wel heel veel pijn te doen!" ik kreun van irritatie m draai me om waardoor mijn rug naar beneden wijst en ik comfortabeler op de bank lig.

"niet mijn probleem." Moppert Allison terwijl ze door allerlei tv kanalen heen zapt en stopt bij een Spongebob aflevering.

Ik voel dat mijn maag zich samentrekt van de pijn en kreun van pijn, voor de zoveelste keer. Ik begin met grommen en hap naar adem wanneer het voelt alsof ik in mijn broek plas.

"Allison?!" gil ik uit. ik sta op en zie dan dat de bank nat is en dus ook mijn broek.

"heilige Maria! Heb je in je broek geplast?" vraagt ze plagend. Maar ze kijkt toch wel bezorgd naar me helemaal als er een gil mijn mond verlaat van de pijn.

"ik denk... ik denk dat de bevalling begint." Probeer ik zo kalm mogelijk te zeggen, ik adem langzaam in en uit terwijl ik mijn opgezwollen buik vasthoud.

"oh poepies! Ik ga de jongens roepen hoor!" zegt ze met een gilletje waarna ze snel weg waggelt terwijl ik door ga met lucht langzaam uit mijn longen blazen, terwijl ik tussendoor kreun en puf van pijn en doodsangst. Ik krimp in elkaar van de pijn en ga snel liggen op de bank. Waarna ik roedelleden hoor binnenkomen om te kijken waar alle drukte om draait hier.

"gaat het wel goed met u Luna?" vraagt Jack, hij kijkt naar me met veel bezorgdheid en dus zend ik hem een geforceerde glimlach.

"ja... gewoon een klein beetje pijn, dat is alles." Grom ik uit en gelijk erna hoor ik een deur hard open slaan.

 "Blaire?!" hoor ik Ryder bezorgd schreeuwen terwijl hij de kamer in rent. Ik maak een raar geluid door de pijn alweer en jank van de pijn in mijn maag. Na een paar seconden is Ryder gelukkig naast mijn zij en al snel pakt Ryder me voorzichtig op. Hij houd mij in zijn armen en rent naar het ziekenhuis terwijl Allison achter ons aan waggelt en Josh haar sneller probeert te laten lopen.

"ow!" kreun ik hard uit wanneer er een volgende vlaag pijn me tegemoet komt en Ryder rent nu nog harder, alsof dat pijnlijke geluid hem aanmoedigde om nog harder te rennen.

Eindelijk arriveren we dan bij het ziekenhuis en onmiddellijk begint Ryder te schreeuwen,

"ik heb een dokter hier nodig! Snel! De Luna kan elk moment bevallen! Hup!"

*derde persoon*

Dokter kim rent naar het koppel en een blik van bezorgdheid spreid over haar gezicht wanneer ze ziet dat haar Luna naar adem hapt van de pijn.

"snel! Leg haar neer op het bed in die kamer!" beveelt ze terwijl ze naar een kamer wijst daarna rent ze naar een washokje, ze wast haar handen en doet de handschoenen en mondkapje op. Ze sprint terug naar de kamer en komt net aan wanneer Blaire een enorme bloedkolkende gil uitlaat. Ryder kijkt naar haar alsof hij ook pijn heeft terwijl zij zijn hand in een dodelijke greep vast houd.