Niet Wegrennen! (voltooid)

hoofdstuk 15

wow jullie moeten van me houden in één weekend drie hoofdstukken!

*Blaire*

Ik blijf rennen en rennen ik mag niet stoppen. De pijn in mijn borst maakt het steeds moeilijker en pijnlijker voor me om te ademen. Ik heb het gevoel dat ik elk moment kan vallen, dat mijn benen het elk moment kunnen begeven. Ik minder vaart en verander terug in mijn menselijke gedaante. Ik doe snel een trainingsbroek en een spot bh aan. Ik ga zitten bij een boom en probeer op adem te komen.

Ik kijk naar beneden naar mijn horloge om op de klok te kijken.

6:58am

Ryder zou over twee minuten wakker moeten worden. Omdat het pack-territorium zo groot is ben ik nu pas bij de grens, zodra ik erover zal gaan, gaan Ryder en ik onmenselijke pijn voelen door onze band. En ga ik me verschrikkelijk schuldig voelen omdat ik de oorzaak ben van de pijn.

“het spijt me zo erg Ryder.” Fluister ik.

Ik steek de grens over en onmiddellijk voel ik een enorme steek in mijn borst. Ik hoor een hartbrekende huil. Verraad pijn en verdriet schuilen in de huil. Dit zorgt ervoor dat ik in tranen uitbarst. Ik hoor Amber huilen in mijn hoofd en ik voel dat Ryder en Levi proberen de mentale muur die ik had gebouwd in mijn hoofd naar beneden te halen. Ik probeer heel hard om de muur omhoog te houden maar tevergeefs. Hij maakt hem kapot en daardoor voel ik zijn pijn nu ook door de band.

‘waarom doe je me dit aan!?’ hoor ik Levi janken, dit breekt mijn hart nog meer.

‘Blaire!? Blaire! Alsjeblieft kom bij me terug!’ hoor ik Ryder huilen. Dit laat me voelen alsof ik mijn haar uit wil trekken en wil krijsen van verdriet in het midden van het bos.

‘i-ik kan het niet!’ snik ik. Ik probeer mijn emoties in toon te houden maar het is niet makkelijk. Alles wat Amber doet is huilen en jammeren in mijn hoofd.

‘alsjeblieft vertel me waar je bent! Dan kom ik naar je toe, dan kom ik je halen!’ hoor ik hem janken. Dit laat me bijna toegeven aan mijn gebroken hart.

‘Ik kan het niet Ryder! Ik moet weg en Colton vinden!’ jammer ik.

‘Blaire! Doe het niet!’ ik hoor hem nog harder huilen.

‘Ryder! Je weet dat ik dit moet doen!’ schreeuw ik naar hem. Ondertussen vloeien mijn tranen nog harder.

‘Blaire! Doe dit jezelf niet aan, doe mij dit niet aan alsjeblieft!’ schreeuwt hij nu terug. Ik voel alles wat hij voelt. Alle onmenselijke verschrikkelijke pijn. Pijn die alleen mate’s  elkaar aan kunnen doen.

‘Ryder ik kan het echt-‘ ik word onderbroken wanneer een enorme kracht me tegen een boom aan slingert. Wat mij laat piepen van de pijn. Ik voel dat sterke koude armen me tegen de boom aan duwen, waardoor mijn rug nog een keer hard  tegen de boomstam aan slaat. Dit zorgt ervoor dat een jank mijn lippen verlaat.

‘Blaire!? Wat gebeurt er? Ik kan verdomme je pijn voelen!’ ik Ryder grommen. Ik negeer hem voor een paar seconden en kijk op, alleen om een paar bloedrode ogen te ontmoeten, ik hap naar adem bij het aanblik.

‘vampier!’ gil ik door onze gedachteband. Ik hoor dat Ryder de meest angstaanjagende luidste grom ooit laat horen.

‘Blaire-‘ ik luister niet meer naar hem, ik kan niet meer naar hem luisteren. Alle paniek laat me zwak voelen in mijn knieën en bijna word alles zwart voor me ogen, maar dan zie ik hem naar me grijnzen.

“een dwaas? Ik heb er nou nog nooit eentje ontmoet met maagdelijk bloed.” Zegt hij. Hij grinnikt schijnheilig waarna hij zijn gezicht in mijn nek duwt wat mij zachtjes laat janken en snikken tegelijk.

“En je bent gemarkeerd door een Alfa, dat geeft me sowieso een voordeel.” Zegt hij op een lage toon. hij begint aan de andere kant van mijn nek te zuigen, waar Ryders merk dus juist niet zit. Ik begin tegen te stribbelen, maar hierdoor pakt hij mijn heupen steviger beet. Hij dwingt mijn heupen tegen de zijne en ik hap naar adem.  

“niet doen!” waarschuw ik hem wanneer hij zijn heupen tegen de mijne aan begint te wrijven. Dit zorgt ervoor dat ik op mijn lip bijt om geen enkel geluid te maken.

“kom op, gewoon één enkel kreuntje.” Zegt hij grijnzend. Hij duwt zijn heup nu nog harder tegen de mijne. Ik hoor een zwakke huil op de achtergrond en ik voel dat hij van me afgaat. Ik val op de grond en probeer mijn ademhaling weer onder controle te krijgen. Maar ik val flauw. Ik zie nog net een enorme donker bruine wolf naar me toe lopen.

.

.

.

Is dat ryder of iemand anders? Dat is voor mij een weet en voor jullie een vraag ;)