Niet Wegrennen! (voltooid)

hoofdstuk 23 a

*Blaire*

Ik sta gechoqueerd, maar snel schud ik mijn hoofd in ongeloof.

"is hij hier?!" vraag ik enthousiast en hij kijkt me heel raar aan.

"nee, maar hij zal hier zijn om te overleggen en tot een overeenstemming te komen, als Reese die niet accepteert zal er oorlog uitbreken!" zegt hij met grote wijde ogen. Hierdoor grijns ik.

Ryder komt eraan!

Reese kijkt furieus naar de muur, hij kijkt alsof hij hem zal breken totdat er niets meer van over is, geen één enkel klein stukje. Ik kijk naar hem, je zou het staren kunnen noemen, maar schud gauw mijn hoofd.

"zorg ervoor dat Blaire kleren krijgt, ik ga naar beneden naar mijn kantoor, breng haar ook naar beneden wanneer ze klaar is." Commandeert Reese. De man knikt en rent weg om kleren voor mij te halen, althans dat vermoed ik.

"je hoeft niet zo onbeleefd te doen." Puf ik. Ik ga zitten op het randje van mijn bed en hij schud nu zijn hoofd. Hij kust mijn lippen kort en loopt de deur uit precies op het moment dat de man terug is met kleren. Praktisch gezien ren ik zo ongeveer de badkamer in met de kleren en kleed me vliegensvlug om.

Ik loop de kamer uit en de man glimlacht breed naar me.

"ik ben Charlie!" introduceert hij zichzelf. Hij steekt zijn hand naar me uit om hem te schudden.

"Blaire." groet ik hem, zijn hand schuddend waarna we de kamer uit lopen.

hij leid me naar beneden door een doolhof van gangen. Dit laat me voelen alsof ik me in een labyrint bevind. Ik kijk om me heen en zie tientallen schilderijen van oudere mensen uit het verleden. Ik kijk nieuwsgierig naar ze. ze laten me voelen alsof hun ogen me volgen.

"we zijn er!" zegt Charlie waarna hij stil gaat staan voor een grote, houten deur. ik glimlach gemeend naar hem.

"Dankjewel Charlie!" dank ik hem. Hij knikt formeel naar me en stuurt me daarna nog een glimlach voor hij weer wegloopt.

Ik open de deur en zie een paar mensen in de kamer, maar maar één persoon trekt mijn ogen gelijk naar zich toe. Onmiddellijk staat hij op en opent zijn armen tegelijkertijd ren ik al naar hem toe en spring in zijn armen. Ik adem zijn geur diep in sla mijn armen om zijn nek en leg mijn hoofd tegen zijn borst. Ik voel dat hij ook zijn armen om mij heen slaat om me zo dichtmogelijk tegen hem aan te houden.

"ik heb je zo ongelofelijk veel gemist." Mompelt hij, hierdoor snik ik.

"ik heb jou ook gemist." Mompel ik terwijl ik mezelf dichter tegen hem aan duw. Ik voel alle vonken en tintelingen van waar onze huid in contact komt.

"oké, oké! Dat is genoeg!" roept Reese uit terwijl hij woest naar Ryder staart. Ryder kijkt woest naar hem terug en trekt mij op zijn schoot zodra die gaat zitten. Ik houd mijn hoofd tegen zijn borst aan gedrukt terwijl hij rondjes maakt op mijn rug.

"zo graag als ik je ook wil doden voor alleen al het feit dat je hierheen bent gekomen, zal ik het niet doen. Blaire, zoals we kunnen zien, heeft nog steeds gevoelens voor je." Reese puft van woede, hij kijkt naar Ryder met een donkere expressie waaraan je kan zien dat hij iets gemeens denkt.

"ze zal altijd gevoelens voor me blijven hebben, jij verdomde bloedzuiger!" gromt Ryder. Hij zwaait een arm om mijn middel en drukt me onmogelijk dicht tegen hem aan. Reese kijkt woest naar Ryder en ik wed om al mijn gelukssterren dat hij Ryder zou kunnen vermoorden, zonder dat hij er spijt van zou hebben, maar iedereen kan zien dat hij zichzelf probeert tegen te houden. Ik schiet naar Ryder en Reese allebei een waarschuwende blik. Allebei stoppen ze met woest kijken, voor een moment, en staren nu allebei naar mij voor een paar seconden.

"Blaire, wees een schat en ga de kamer is uit voor een moment." Zegt Reese kalm, dit zorgt ervoor dat ik snel mijn hoofd naar hem draai.

"wat? Waarom?" vraag ik, kijkend naar Reese en Ryder.

"gewoon... wij moeten over iets discussiëren en nou ja, jij mag het niet horen." Zegt Ryder kijkend naar mij. Ik kijk hun allebei één voor één doordringend boos aan en loop daarna de kamer uit.

"wat dan ook, ik ben toch veel te goed voor jullie gezelschap, veel te goed!" zeg ik, ik flip mijn haar dramatisch naar achter en sluit de kantoordeur achter me. Ik hoor hun allebei grinniken en hierdoor glimlach ik, om me heen kijkend...

zoals er staat is dit maar de helft van het hoofdstuk voor de andere helft heb ik vandaag geen tijd, maar ik wilde jullie in ieder geval een stukje hoofdstuk geven omdat niet wegrennen nu op weerwolf #1 staat!!!!!!!!! zo cool! vind ik :)))))

bye bye, volgende week weer een nieuw hoofdstuk!