Niet Wegrennen! (voltooid)

hoofdstuk 1

*Blaire*

Ik trek mezelf van hem los en adem diep in. Ik kijk naar hem met grote ogen. Zijn ogen glijden over mijn lichaam, dat alleen gehuld is in zijn T-shirt en rijkt tot midden in mijn zij. He laat mijn armen los en onmiddellijk plaatst ik ze op zijn borst, proberend hem weg te duwen. Dit zorgt ervoor dat hij alleen maar harder zijn lichaam tegen de mijne duwt. Door deze beweging verplicht hij me om mijn handen langs mijn zij te laten hangen. Ik draai mijn hoofd opzij, ik weiger om hem aan te kijken. Ik kijk naar een vijvertje vlak bij. He gromt uit frustratie en neemt een stap terug. Ik draai mijn hoofd terug naar hem en maak oogcontact. Zijn donker bruine ogen scannen mijn gezicht nog een keer. Hierdoor voel ik dat mijn wangen rood worden. Hij breekt ons oogcontact en nestelt zijn hoofd in mijn nek.

"mate." Mompelde hij. Zijn tanden bereiken het punt waar mijn nek over gaat in mijn schouder. Mijn ogen schieten wijd open en ik duw mijn handen nu zo hard mogelijk tegen zijn borst om hem weg te duwen. Hij was van plan om me te markeren. Mijn wolf huilt naar de zijne hierdoor ben ik voor een seconde afgeleid.

"nee!" schreeuw ik, maar zijn handen pakken mijn zij vast om me stil te houden. Ik blijf worstelen tegen hem. Zijn tanden schieten mijn huid in. Ze trekken mijn huid kapot. Ik gil van de pijn en het lichte plezier dat door mijn lichaam raast. Ik sla mijn armen om zijn nek wetend dat het geen zin meer heeft om te vechten. Hij trekt zich terug en zwarte vlekken vullen mijn zicht. Ik val in zijn armen en raak buiten bewust zijn.

Ik kreun wanneer ik rechtop ga zitten, maar iets zwaars zorgt ervoor dat ik niet helemaal overeind kan. Mijn ogen schieten open wanneer ik opmerk dat iemand anders zijn benen verslingerd zijn met de mijne. Ik kijk naast me en zie dat het mijn 'mate' is die daar ligt te slapen naast mij. Mijn ogen dwalen door de kamer. Ik schud mijn hoofd en herinner mezelf eraan dat ik hier toch niet lang blijf. Ik pak zijn arm die nog over mij heen lag en drapeer het naast me. Ik stond snel op en liep naar de deur, ik opende hem en sloop door de hal. Ik was halverwege de trap toen ik een luide dominante grom hoorde. Ik bevroor maar herwon mezelf snel weer. Ik rende snel verder over de grote houten trap. Wel voorzichtig zodat ik niet zou vallen.

Ik spotte een deur en rende er snel in, ik sloot hem achter me. Ik keek om me heen en zag dat het een gastenkamer was. Curry, curry, curry. Ik ben in het alfa huis met een pissige alfa. Wow. Ik ben zo slim. De idioot van het jaar prijs gaat naar............mij!

Ik hou mijn adem in wanneer ik voetstappen achter de deur hoor. Ze stoppen precies bij deze deur. Ik hoor een zware ademhaling voordat ik een luide grom hoor. De deur vliegt open. Mijn ogen worden groot als ik hem daar zie staan. Zijn kaak strak, zijn handen in vuisten en zijn ogen pikzwart. Wat betekent dat zijn wolf nu de baas is. Nog meer curry.

Hij stapt naar binnen, en probeert zo goed als het kan de deur dicht te doen. Hij draait zich om en kijkt me recht aan. Ik slik nerveus wanneer hij een stap naar voren zet. Elke stap die die nog dichter naar mij toe zet neem ik een stap naar achter. Totdat mijn rug tegen de muur aan staat.

Hij grijnsde naar mij, wetend dat ik in de val zat. Wanneer hij eindelijk bij me staat pakt hij mijn taille vast. Hij trekt me nog dichter naar hem toe. Hij plaatst zijn hoofd weer in mijn nek en ademt mijn geur in. Nadat hij gekalmeerd is kijkt hij me weer aan in mijn ogen. Aan zijn ogen kan ik zien dat zijn wolf nog steeds de leiding heeft.

"waar ging je heen?" vraagt hij met een grom aan het eind.

"uh..." ik kijk weg naar de wal aan de zijkant, zoekend naar een goede smoes. He pakt mijn kin vast en dwingt me om hem in zijn ogen aan te kijken.

"Komt er nog wat van?" vraagt hij, aaiend over mijn wang met zijn hand, tintelingen makend. Een huivering gaat er over mijn rug. Hij lijkt het op te merken en grijnst naar me. "zijn we een beetje nerveus?" vraagt zachtjes met zijn lippen over de mijne gaand. Ik begin te blozen. Ik schut mijn hoofd als antwoord. Hij drukt zijn lippen nu echt op de mijne. Tintelingen, vonken vuurwerk! Alles wat er in sprookjes ook word gezegd. Ik antwoord vlug en sla mijn armen om zijn nek. Hij gromt in goedkeuring. He slaat zijn armen om mijn middel en drukt me tegen zijn borst aan. Ik leun naar achter voor lucht en duik onder zijn arm door, terwijl ik me afzet tegen de muur achter mij. Ik hoor hem achter me aanrennen, maar omdat zijn wolf de baas is, is hij sneller en sterker. Ik ren door de gang, wanneer ik zie dat deze doodlopend is. Ketchup dit is erg.

Ik voel armen om me middel slaan, ik word vast gezet tegen de muur. Zijn knie zit tussen mijn benen en zijn handen houden de mijne tegen de muur.

"Ren niet van me weg, mate!" Gromt hij tegen me, ik worstel en jank naar hem dat hij me los moet laten. "Ik ben niet je mate!" Schreeuw ik tegen hem. Ik worstel nu nog harder. Hij gromt, ik kan voelen hoe woedend hij is door onze mate band.

Nadat hij je eenmaal heeft gemarkeerd, kan je hun emoties en gevoelens voelen. En ik voel nu hoe verschrikkelijk woedend hij is.

"Je bent van mij!" Schreeuwt hij heel hard.

"Ik weet je naam niet eens en jij weet de mijne niet!" Schreeuw ik nu tegen hem. "En dat is hoe ik het wil houden!" Schreeuw ik verder. Ik kan horen dat mijn wolf haar mate wil. Ze probeert de baas te worden in het lichaam dat we delen.

"Mijn menselijke naam is Ryder en ik ben levi." Zegt hij kalm, proberend om mijn wolf en mij te verzachten. Mijn wolf heeft bijna de leiding, maar Ryder verbied het haar. Zijn ogen schieten terug naar hun normale donkerbruine kleur. Hij ademt mijn geur in om hem en zijn wolf te kalmeren.

"Zo grappig en leuk als dit is, maar uhm ik moet gaan." Zeg ik gewoonlijk, ik probeer uit zijn grip te komen. Hij plaatst zijn handen op mijn heupen en slaat zijn vingers stevig om het bot.

"Nee je blijft hier bij mij!" Hij gromt heel hard wat me laat huiveren van angst.

"Nee!" schreeuw ik naar hem. Maar dan begint hij rondjes te draaien met zijn vingers op mijn heup. Heilige soep. Ik was vergeten dat ik alleen een shirt van hem droeg..... en ik heb er niks onder aan! Dit is zo niet mijn dag. Ik hap naar adem en probeer zijn hand weg te duwen, maar hij pakt me en gooit me over zijn schouder. Hij jogt naar boven en ik sla hem op zijn rug, achter elkaar, zo hard als ik kan, maar het doet hem niks. Ik stop wanneer ik een harde pijn op mijn bips voel. Oh nee. Hij heeft niet zojuist daar gebeten!

"Wat de hel!" Roep ik uit. Hij moet alleen maar om mijn reactie lachen. Ik grom naar hem en begin hem weer te slaan. Ik weet ook wel dat het geen schade doet, maar ik moet toch iets doen om te laten zien dat ik het niet leuk vind. Hij loopt naar een deur en opent deze, hij zorgt er wel voor dat ik stevig blijf hangen. Hij sluit de deur en gooit me op het zachte, hele grote bed. Hij loopt naar me toe en drukt me tegen zijn borst, ik worstel tegen hem totdat hij gromt. "Stop daarmee mate!" Zegt hij snerpend.

"Mijn naam is Blaire." Zucht ik. Ik word moe van het feit dat hij me telkens mate noemt. Hij knikt en zet me tegen zijn borst aan. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan, te moe om nu nog tegen hem te vechten. Ik zal dat gewoon voor een andere dag moeten bewaren.

'Maar ik wil niet weggaan' jankt Amber tegen mij, door onze connectie. 'Ik ook niet maar je weet dat we moeten!' Roep ik uit met een zucht aan het eind. Ze jammert en stopt onze connectie. Ik zucht wetend dat ze bij haar mate wil blijven.