Training The Ensign

TTE: 21

Twenty-One: Death

I woke up feeling great. Ngayon ang uwi namin sa bahay at isasama namin si lolo dahil na-miss niya daw kami ng sobra.

Dahil 18th birthday ko, nakiusap ako kanila mommy na simpleng kainan lang kasama sila at mga kaibigan ko ay sapat na. They're planning to give me a grand 18th birthday and I don't like that. Ang gusto ko lang ay makasama sila at makita sila Nova.

"Are you done, anak?" Mom asked as she enter my room.

I nodded and stopped combing my short hair. Bumaba kaming dalawa ni mommy para maka-alis kami ng maaga.

"When do you plan on going back to school, Rilynn? Malapit na mag-pasukan ah," lolo said.

"I don't know pa, lolo."

"Saan ba siya mag-aaral, Neriza? Grade 12 ka na, 'di ba, apo?"

I nodded while scanning my phone.

"Baka sa dati niyang school, papa. Mas panatag ako dahil maganda doon," sagot ni mommy.

"Ah. Mabuti naman. Baka maraming manligaw sa apo kong 'to!" Tumawa ako sa sinabi ni lolo. I had a lot of suitors when I was in California. Wala nga lang pumasa sa standards ni kuya, puro raw kasi immature ang mga kaklase kong lalaki doon, puro babae ang inaatupag.

"I won't let anyone to go near her, lolo," sabat ni kuya sa usapan. Akala ko tulog 'to, ah.

Tumawa si lolo at si mommy sa sinabi ni kuya. "She's eighteen already, Rolie! Hayaan mo na ang kapatid mo," saway ni lolo. Supladong umiling si kuya bago bumalik sa kaniyang pagtulog.

I messaged our group chat and told them that I'm here in the Philippines.

[Me: I'm back!]

Nakangiti ako habang nag-iintay na ma-seen ang chat ko.

[Brile: Hoy gagi, weh?]

[Brile: Ulol, Ri. Huwag kang fake news!]

Sunod-sunod ang chat ni Brile kaya natawa ako bigla. I miss him. Lahat sila. I hope they're not mad.

[Me: I'm really here. Pauwi na kami sa bahay. Are you guys free today?]

[November: No.]

I sighed when I read Nova's reply. She's mad at me. Pati kaya ang iba? Is Brile mad too? Sabagay, sino nga bang hindi magagalit sa ginawa ko.

[Stephanie: I'm busy.]

[Jaxtin: Not in town.]

[Brile: Bawal ako, Ri.]

Huminga ako ng malalim at pumikit, nag-iisip kung anong ire-reply sa kanila.

[Me: Ah, okay. Sorry to bother. Ingat kayo!]

I closed my phone, feeling sad that they are mad and don't even remember that it's my birthday.

"Mom," tawag ko.

Mom faced me with a smile on her face. "Tayo nalang po ang kumain nila lolo at kuya. The bodyguards can join us and the maids. Hindi naman pupunta sila Nova, e."

Nawala ang ngiti ni mommy sa sinabi ko. She probably know that my friends are mad at me. Sino bang hindi? After what I did? They wouldn't forgive me.

Kumain kami sa isang mamahaling restaurant. Kasabay namin kumain ang mga tauhan ni Lolo at ibang kasambahay na kasama namin sa bahay. I want to spend time with a lot of people, lalo na't naging malaking parte rin ng buhay ko ang mga kasama sa bahay.