Black Mafia 7: Austin Guillermo

CHAPTER 17

Cristel

'I want to build a family with you'

Salitang bumabagabag sa akin. Kahit yata anong gawin ko ay hindi ko malimutan ang kanyang sinabi. That night, we ended fucking. Kaya pagka gising niya, dumeretso siya sa kanyang condo para mag impake ng damit niya papuntang Palawan.

But I force my self to forget that words. Kagaya ng sabi ko, ayokong mag assume. Iba man ang naramdaman ko sa salitang binitawan niya, ayoko paring umasa.

I want to hear those words coming from his lips. Hindi naman ako si madam auring na nanghuhula. I'm far from that. Ang kailangan ko lang sigurong gawin ay hintayin siya. O may hihintayin pa ba ako?

"Here you are. Quite again."

I came out from my reverie when I heard his voice. Bumabiyahe kami ngayon papuntang airport papuntang Palawan.

Nilingon ko siya. "Nag-iisip lang ako kung anong tourist destination ang pupuntahan natin duon. It's my first time to travel with you." I giggled.

Hindi ko pinahalatang na bo-bother ako sa sinabi niya. This is our trip before our wedding. Iwinaglit ko muna sa isipan ko ang sinabi niya.

Totoo din namang nag-iisip ako kung ano ang mga tourist destination ang pupuntahan namin. O mga activity na pwede naming gawin.

Nung nasa Amerika ako, wala akong time sa ganito. Kapag pumupunta ako ng beach, mag swi-swimming lang naman ako.

It's boring there. Iyon ang masasabi ko. But now and here I'm with Austin. Napakasarap sa pakiramdam. Iyon ang masasabi ko.

"We can visit there tourist destination if you want. We only have three days. Sapat naman siguro yun. And I know you will enjoy in the beach."

"Saang beach resort ba tayo mag tutuloy?"

"In my private resort."

Napabalik ang tingin ko sa kanya galing sa labas ng bintana. Anong sabi niya? Private resort? Sobrang yaman talaga niya.

"Private resort? May private resort ka pala sa Palawan?"

He smirk. Obviously enjoying my reaction.

"You'll see if we get there." Makahulugang sabi niya sa akin na sinabayan pa ng kindat.

I jokingly rolled my eyes to him before focusing my attention on the road. May pa suspense-suspense pa siyang nalalaman, eh makikita ko naman kapag nakarating na kami duon.

Minutes have passed and we safely arrive in the airport. Akala ko pupunta na kami sa departure area pero dumeretso kami sa gate kung nasaan ang mga eroplano.

Nangunot ang noo ko. "We don't have tickets here Austin. It's against the rules. Hindi ako kasama kapag dinemanda ka ng may ari dito ah?"

He chuckled. "Don't worry swetie. The owner of this airport is my friend. Hindi na natin kailangan ng ticket dahil sasakay naman tayo sa private plane."

Naiwan yata sa ere ang laglag kong panga sa sinabi niya. Well hindi naman talaga dapat ako nagulat dahil inaasahan ko na ito sa pinakamayamang negosyante. At yun ay siya. Hindi ko lang talaga mapigilan.

Nang huminto ang kanyang kotse ay nauna siyang bumaba. Lumabas na din ako at tinulungan siya sa mga gamit namin.

Hindi gaanong kalakihan ang private plane niya. Sakto lang sa kagaya namin. Nang makapasok kami sa loob ay mas lalo akong nagtaka kung bakit wala akong naabutan na Pilot. Wag mong sabihing..

"Ikaw ang magiging Pilot?" Namamanghang tanong ko sa kanya habang inaayos niya ang mga bagahe namin.

He nodded. "Yep. I want to be the Pilot so I can secure your safety. Just stay here okay?"