My world is HELL.

Chapter 39

ZENJIE POV

Patuloy na nagrereply sa utak ko ang mga salitang narining ko sa ama ko. Hindi ako naniniwala pero may parte sa utak ko na posible ang sinabi nya.
He's a mafia afterall sa isang pitik nya lang may gagawa na mga gusto nya. Bagay na maging ako ay kinakatakutan ko. Oo gago ako pero di ko maalis sa sistema ko ang takot sa ama ko, sa mga bagay ba maari nyang gawin.

Ilang beses kong hiniling noon na sana isinilang nalang ako bilang ordinaryong tao. I dont need the money or the power, but then I'm Zenjie Velardez a mafia prince. A shit mafia prince.

Tinigilan ko na ang pag aasam na magkaron ng normal na buhay lalo pa nang pumasok ako sa mundo ng ama ko. Masarap sa pakiramdam ang irespeto at hanggaan ng iba, ang makita ang mata nila na natatakot sakin ay nakakapag bigay ng saya sakin. I create my own gang, The black demon gang.

Hinangaan.

Nirerespeto.

Kinakatakutan.

My dad was so happy that time, and im too. Oo gusto ko sya mapasaya, gusto kong maging proud sya akin kaya unti unti ako pinag aralan ang buhay na meron ako.

"Son, good job."

Malamig ngunit naramdaman ko ang saya nya ng malaman na muli ay nanalo nanaman ang grupo namin laban sa ang isang gang sa underground. Mula ng mamatay ang bestfriend nya ngayon ko nalang ulit naramdaman na kahit papano ay may saya parin syang nararamadaman.

"Thanks Dad"

Ang malaman na proud sya sakin ay malaking bagay na kaya mas lalo ko ginalingan. Kasama ang apat na barkada ko unti unti kaming nakilala sa underground, yes Im a mafia prince pero hindi ko yon sinasabi sa iba. Gusto kong gumawa ng sarili kong pangalan. Ayokong makilala biglang anak ng isang mafia, gusto kong makilala ako sa sarili kong paraan.

I was so happy that time, lalo na nang makilala ko si Colleen.
She's pretty, sexy, elegent and fun to be with. I hide my true identity to her Pinakilala ko sya sa pamilya ko.. Hindi tumutol ang ama ko, at si mommy but my ate, she hate Colleen and i dont know why.

"Zenjie?"

"Hmn?"
Sabi ko habang nagdadrive, halos dalawang linggo kaming hindi nagkita dahil sa dami ng laban na pinuntahan ko.

"You forgot? Dont you?"
Kumunot ang noo ko at bumaling sa kanya.
Nakita ko ang mabilis nyang paghinga at pagtulo ng luha nya. Agad kong tinigil ang sasakyan at hinarap sya.

"Hey, why are you crying?"
Mabilis nya sinampal ang kamay ko na dapat ay pupunasan ang mga pisngi nya.

"Dont touch me"
Mariing nya sabi. She's mad. Ano ba kasi yung nakalimutan ko? Fuck!

"Hey, Talk to me!"
Sabi ko at umambang kakapitan ang kamay nya pero muli ay iniwas nya. Pinunasan nya ang mata nya at diretsong tinignan ang mata ko.

"Let's break up"

Naghiwalay kami dahil nawalan ako ng oras sa kanya, at nalaman din nya kung sino talaga ako. Natakot sya at tuluyan ng lumayo sakin
Doon ko na realize na kahit kailan hindi magiging normal ang buhay ko. unti unti na gugustuhan ko na ang buhay na meron ako pero sa huli ay napagod din ako. Napagod ako sa halos araw araw na makakita ng dugo, kutsilyo at kung ano ano pa.

Umalis kami sa underground pero syempre kami ang pinaka sikat na gang kaya naman kahit umalis na kami ay marami paring sumusubok na talunin kami kung hindi sa underground ay sa labas kami nakikipaglaban hindi rin naging bigdeal yon para ama ko dahil alam nya na hindi ko na matatakasan ang buhay na ito kahit gustuhin ko.

Akala ko hindi ko na ulit hihilingin maging ordinaryo nalang tao pero ng makilala ko si Satanly. Damn! gusto ko nalang talikuran lahat ng meron ako. Natatakot ako na isang araw malaman nya kung sino ako at iwanan nya. Iniisip ko palang ay hindi ko na kaya.

Fuck. My angel, anong ginawa mo sakin? Baliw na baliw ako sayo.

Muli kong pinag sisihan na pinaganak ako ng ganito.

Tinignan ko ang ilang bote ng alak sa tabi ko, sa dami ang iba ay nagkalat na, nakaupo ako habang nakasandal sa pintuan ng unit ni Satalnly.

Umaasa na makikita ko sya. Makikita ko ang mga mata nya nagpapahulog sakin araw araw.

"My angel, okay lang sakin kahit si Drave na panget ang kasama mo basta ayos ka lang, basta ligtas ka"

Para akong tanga habang kinakausap ang sarili ko. Kailanman di ko naisip na mgiging ganito ako kabaliw sa isang babae.

"Im so sorry. Sorry"
.

Napakawalang kwenta ko. Tangina para saan ba ang pangalan na binuo ko? Talaga bang kinakatakutan ako? Kasi ngayon wala ako ibang maisip kundi ang katotohanan na wala pa, wala pa ko nararating na kahit ano. Wala ako kapangyarihan para maprotektahan ang taong mahal ko. Walang wala pa. Im so damn useless!

Ni hindi ko alam kung paano ko sya hahanapin, kung saan ako magsisimula, hindi ko alam kung may laban nga ba ako sa ama ko, natatakot ako, natatakot ako para sakin at para kay Satanly. Inubos ko ang huling alak na kapit ko, naramdaman ko ang unti unting pagdidilim ng panjngin ko. Fuck i dont care anymore kung may sumulpot dito na kalaban namin dati at patayin ako.
Pumikit ako at mukha ni Satanly ang nakita ko..  

"Be safe please.... "

.... Wait for me my love"

Bago ako tuluyang malawan ng malay ay narinig ko ang boses na sobrang miss na miss ko na.

"Tss, Mukha kang tanga"

I smiled. Her cold voice. Damn i miss you so much my angel! Please come back.

-YummyPandaBear

Hi! Nidelete ko po yung previous chapter. Inayos  lang po. Thank you for reading. I love you guys! Thank you sa support!
.