Selam Kadınım! Gökyüzün De Bir Beste /Texting/

2.8

Aslında atmayacaktım ama atacağım, bundan sonrası grevimin devamı olsun. ❤️

Lütfen şarkıyı dinleyin, Erim ile beraber. 💜

Görkem Erim'den...

Gözlerimi şarkıyı değiştirmek için araladığımda telefonumu elime alarak Bi'nevi grubundan 'Yağmur Gibi.' şarkısını açmış, gülümseyerek gözlerimi kapatmıştım.

"Gözlerimi her kapattığımda görüyorum seni."

Kapalı gözlerimin ardından kulaklarımı dolduran melodiler yine o kızın gözlerimin önüne gelmesine neden olduğunda dudaklarımı saran tebbessüm tüm masumluğuma dokunduğunda koyu yeşil gözlerinin içindeki suçluluk duygusuna rağmen sıcak bakışları kalbimi anlamsız bir titremeye esir bırakırken, nefes almak isteyen ciğerlerime sanki gülüşü izin vermiyor gibiydi...

Nedendir ki bu telaş? Viraneye dönmüş kalbimin anlamsız telaşları nedendir? Soluk almak için onun beni nefessiz bıraktığı gülüşlerini görmek istemek nedendir?

Nedendir haftalar önce tanıştığım kızın hayatımın merkezine konmak için bu kadar uğraşırken aslında hiçbir çaba sarf etmemesi?

Nedendir zihnimi talan etmesi? Mantığımın öne çıkıp, 'Bir insanı bu kadar kısa sürede sevemezsin. Özellikle senden bir şeyler saklıyorken.' dememesi? Neden susup o kadını düşünmesi? Neden gözlerinin tonunun ormanda yeni filizlenen bir ağaç yaprağına mı? Yoksa saksıdaki çiçeğin tomurcuk veren açık yeşilliğine mahkum olmasını düşünmek istemesi?

Nedendir sıkışmış düşüncelerim? Nedendir hatırlayamadığım için ilk defa bu kadar çaba sarf etmek istemem? Nedendir o kadının karamel saçlarının tonunu çözmek isterken sarıya boyattığı için öfkelenmek istemem?

Nedendir bilinmez ama hayra yormak ister düşüncelerim...

"Toprağında gözyaşlarım hala yağmur gibi..."

Şarkının bu sözüyle sert bir yutkunma cabasına giren kuruyan boğazım, kadının bana söylediği şeyi hatırlatıyordu.

'Çünkü kollarımda öldün...'

Ürkek sesinin altında yattığını hissettiğim kırılganlık ile sıkılan kalbim acıyla kavrulmuş dünyanın en hoş melodisi olan sesine eşlik etmişti.

Bana bir zamanlar değer verdiğini hissediyor gibiydim. Bilmiyorum belki de yanlış düşünüyordum, öyle güzel birinin benim gibi birine değer verebileceğini hiç düşünmüyordum.

Güzelden kastım fiziksel görünüşü değildi. Fiziksel görünüşü değildi de...
Sanki göremediğim, dokunamadığım ruhunaydı.

Bir tebessümünün cennetten kopup düşen bir çiçek olduğunu düşünsem de sanki bir zamanlar cehennemin ateşine maruz kalmıştı... Sanki ona yardım etmemişlerdi, o kırık bile diyemeyeceğim güzellikte ki gülüşü gözlerimi kamaştırsa da sanki bir zamanlar ölümü yaşamış gibiydi...

Acıyla sarsılan kalbime eklenen pişmanlığı hissettiğimde az önce huzuru bulan bedenim ve ruhum şimdi de pişmanlık yüzünden geriliyordu.

Onu düşünmeye hakkım yoktu, hem de hiç... O yanımdayken düşündüğüm bu şeyleri duysaydı eğer benden korkuyla uzaklaşırdı ve ben hiçbir kadına bu korkuyu yaşatamazdım.

Korkuyla yutkunduğumda gözlerimi aralayarak değişen şarkıyı kapatmış, uzandığım yatakta doğrulmama eş zamanlı olarak odamın kapısı açılmıştı.

Funda'yı gördüğümde kardeşime tebessüm etmiş, o da gülümseyerek "Kapına vurdum ama fark etmedin." başımı iki yana 'Sorun yok.' anlamında salladığımda rahat bir tavırla yanıma oturmuştu.