Dinler hakkında bilgisi dahi olmayan bir kızın, camiye ayakkabılarıyla girip "Şu ezanı kısın!" demesiyle başlayan bir hikaye...
*
Dünya güzeldir. Öyle güzeldir ki insanlar ondan başka bir şey düşünemez olur. Evveli ya da ahiri yoktur. Tek gerçek dün...
İnstagramı olmayanlar için Aren ve Ecren için düşündüğüm kişiyi buraya da koyuyorum. Siz yazmadan yazayım tepkinizi; 'Ben Aren'i hiç böyle hayal etmemiştim ya' nxpsşxşsşxşdlxşfc En baştan beri Aren yakışıklı bir adamdı ama tabii medyadaki adama bakınca kimse namaz kıldığını hayal edemiyor...
Deli gibi bölüm yazıp her gün bölüm atmak istiyorum mxlsdlösx ama yapamıyorum :"/
Yorumlarınızı okumaya âşık olduğumu bir kez daha belirtiyorum. Bol bol yorum lütfen. Hem ben de bol bol, bol kelimeli bölüm paylaşıyorum.❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Kavuşmak neydi? İki gönlün birbirine tutulduğu ana mı kavuşmak deniyordu? Ya da iki sevenin gözlerinin birbirine değdiği ana mı kavuşmak deniyordu? Belki de bedenlerin birbirine dokunmasıydı kavuşmak... Kavuşmak denince çok şey dökülürdü dilden. Her insanın, her gönlün kavuşması farklıydı.
Birisi kavuşmağa evlat derdi, birisi kavuşmağa küçük bir gülümseme derdi. Bir çocuk için kavuşmak bir top dondurmada saklıydı belki de. Her kalbin, her lisanın kavuşmağı farklıydı. Kavuşmak demek çok şey demekti. Küçük bir kelimeye bin anlam sığdırmaktı.
Ecren için kavuşmak ise Aren'di. Ecren'deki her kelimenin manası, her eylemin manası Aren'di.
Aren... Benim minik kalbimin büyük sevgisi. Gözlerimin baktıkça şükrettiği güzellik... Nasıl böyle sevebilirdim bir insanı? Bunu nasıl başarabilmiştim? Ecren bunu kimden öğrenmişti? Kalbim birisi için atmayı nasıl öğrenmişti? Kim öğretmişti ki bana sevmeyi? Böylesi büyük bir sevgiyle ona bağlı olmayı bana öğretenin sevgisi kim bilir ne büyüktü?
Onu sevmek... Ah, ne büyük ayrıcalık. Onun kalbine hitap etmek daha da büyük ayrıcalık. Ben onu ne olursa olsun severdim. Ucunda ölüm olsa yine severdim. O yüzden sevgim onun bana duyduğu sevgi kadar önemli değildi. Ben bu yola çıktığımda, onu sevmeye başladığımda ondan gelecek iğne ucu kadar sevgiye kendimi muhtaç hissetmiştim. Hayatımın en kötü günleriymiş gibi gelse de o günlerinin de ayrı bir güzelliği vardı.
Ben onu görmüş, duymuş ve ona âşık olmuştum. Sanki başka şansım vardı... Onu sevmek benim için kaçınılmazdı. Karşımda Aren varken kalbim nasıl kayıtsız kalırdı ki?
"Ecren, gelsene artık güzelim." Duyduğum bu ses için tekrar şükrettim. Yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Dün düğünümüz olmuştu. Her sabaha onunla uyansam bile bugün çok daha farklı olmuştu. Bugün o yatakta Ecren Toprak olarak uyanmıştım. Aren Toprak'ın nikahlı karısı olarak.
"Geliyorum." diye uzatarak konuştum. Aren aşağıya inmişti. Ben ise aynanın karşısında yine hayallere dalmıştım. Onun için birçok kelimeyi zihnimde misafir etmiştim. Aynanın karşısından usulca ayrılarak minik dünyamızın kapısına ilerledim. Her nereye gidersem gideyim benim için hiçbir yer bu oda etmezdi. Dünyanın en güzel evine sahip olsam dahi gözümde bu oda etmezdi.
