Dinler hakkında bilgisi dahi olmayan bir kızın, camiye ayakkabılarıyla girip "Şu ezanı kısın!" demesiyle başlayan bir hikaye...
*
Dünya güzeldir. Öyle güzeldir ki insanlar ondan başka bir şey düşünemez olur. Evveli ya da ahiri yoktur. Tek gerçek dün...
Bol bol yorum yapmayanların internetleri kesilsinksösdöeşsçsöd
Bölüm sonuna yazdıklarımı atlamayın.❤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
* Gezegen gezegen dolaşsam bile bir tane Aren bulamazdım. Nasıl bir adamdı anlamıyordum? Her bir huyu, hareketi kendine özeldi. Gerçekten var mıydı onun gibisi?
Güzel yüzünden bahsetmiyordum. Güzel yüze sahip sayamayacağım kadar çok insan vardı. Ama Aren gibi bakan, Aren gibi gülen, Aren gibi iç ısıtanı var mıydı?
Aren gibi... Aren gibi olamazlardı ki. Olsalar bile benim için Aren etmezlerdi. O farklıydı. Hep farklı olacaktı. Kalbimi ilk kez kıpırdatan insan oydu.
Gözlerinin gözlerime ilk değdiği an hatrımdaydı. Dünden daha iyi hatırlıyordum o günü. Gözleri gözlerimi bulduğunda o kadar sert bakıyordu ki içim titremişti. Onun karşısında dik durmak istemiştim ama kalbim çoktan onun kalbinin önünde eğilmişti.
Kalbim, kalbinin esiri olmuştu. Biz aynı dünyada yaşayan, birbirinden ayrı duran ama aynı kalbe sahip iki insandık. Allah bize bir kalp vermişti. Yarısı bendeyken diğer yarısı da ondaydı. Zaten bir kalbi paylaşmasaydık nasıl böyle hissederdik ki? Onun tüm duygularını bilmesem dahi emindim buna. En az benim kadar seviyordu o da. Bunu sadece gözlerine bakan bir insan bile anlayabilirdi.
Gülümseyişim kocaman oldu. Onun ebedi eşi olacaktım. Ölene kadar hatta belki de öldükten sonra da onunla olacaktım. O da böyle isterdi değil mi? İstemeseydi kendimi sana adadım der miydi?
Aren beni sarıp sarmalamıştı. O olmasa hiçbir şey kolay olmayacaktı. Eğer o beni kabul etmeseydi benim yüzümde gülümseme olmayacaktı. Ben hep gözyaşlarımla yaşayacaktım. Müslüman olamayacaktım.
Bugün düğünümüz olacaktı. Bugün herkes onun ve benim birbirimize ait olduğumuzu duyacaklardı. Bugünden sonra ben, Aren'in karısı olacaktım. Bugünden sonra o, Ecren'in kocası olacaktı. Sadece bu hitap için bile bunca acıyı çekemeye razı olurdum.
Evet, çok acımıştı. Çok ağlamıştım. Gecelerce sadece onun için ağlayaran gözlerime yazık etmiştim. Ama yazık olmamıştı işte. Tüm ağlayışlarım, dileklerim ve aşkım onu bana getirmişti. Allah gözyaşlarıma karşı onu bana vermişti. Eğer onun bana verileceğinden emin olsam tüm gözyaşlarımı feda ederdim zaten. Benim Aren için feda edemeyeceğim hiçbir şe yoktu. Onun için her şeyi feda ederdim. Onun için canımı dahi feda ederdim. Sevgim, öyle hastalıklı, öyle deliceydi.
