Ayın Karanlık Yüzü

8. Bölüm- İtiraf

Multimedya: Tanıtım filmimiz. Kendim yaptım, kendi elcağızlarımla jdhdjdjddhdk. YouTube'den açıp yorum falan yapabilirsiniz.
****************************

Turuncu saçlı kızın arkasından giren Anka ve Okay ile afalladım. Uzun süre onlara bakmış olmalıyım ki Ayça da kafasını oraya döndürdü.

"Ah!" dedi ilgisiz bir sesle "Bizi kontrol etmeye gelmiş olmalılar." Turuncu saçlı kızı işaret etti. "Bu Anka'nın kuzeni. Ailenin geri kalanına oranla çok tatlıdır."

"Bekle..." diye soludum "Onu sen de görebiliyorsun değil mi?"

"Şey, evet. Anka'nın, ailesinden sonra sevdiği tek tük kişilerdendir. Adı Rüzgar."

Anka bize el sallarken, Olay ve Rüzgar bizi görmezden geldi ve uzağımızdaki bir masaya oturdular.

Kafenin ucundaki bir masada oturan Asaf'a baktım. Bilmiyorum" dercesine omuz silkti.

"Rüzgar'ı alıp pastaları falan
gösterebilir misin? Benim şu ikisiyle konuşmam gerekiyor."

"Oldu bil." diyen Ayça ile birlikte ayağa kalktık.

Asaf "Ne oluyor?" tarzı bir bakış attı. Kafamı 'sorun yok' manasında salladım.

Ayça ile Ankaların masasına yaklaştık.

"Canım, sana pastaları göstermeme ne dersin? İstediğini seç, benim ikramım."

Rüzgar hevesle Anka'ya baktı. Anka onay verince neşeyle ayağa kalktı ve Ayça ile birlikte uzaklaştılar.
Rüzgar'ın boşalan yerine oturdum.

"Neden buradasınız?"
Anka ve Okay'ın yüzünde huzursuz bir ifade oluşmuştu. Anka "Ne yani, istediğimiz yerde bir şeyler içemez miyiz?" derken; Okay "Seni kontrol etmeye geldik." demişti.

Ellerimi havaya kaldırdım etrafı gösterdim.

"Buradayım işte, gördünüz. Dediğini yaptım Anka."

Okay'a döndüm.

"Her şeyi anladım da sana ne oluyor?"

"Doktorunum. Yaptığın şeyler beni de ilgilendiriyor."

"Evet." dedim burukça gülümseyerek. "Beni ilk başta bu duruma sokan doktorumsun. Bir an için bunu unuttuğunu sandım."

Okay, bir şey söylemek için ağzını açmıştı ama konuşmasına izin vermedim. Anka'ya döndüm.

"Şu kız. Onu dün gece camımın orada gördüm. Halüsinasyon olduğunu düşünüp ciddiye almadım. Şimdi de peşime on yaşlarında bir kızı mı taktınız?"

Anka başını eğdi. Utanmıştı ama umurumda değildi. Cevap vermesini bekleyerek dik dik yüzüne baktım.

"Dün... Sen hastaneden öyle çıkınca, kendine bir şey yapmandan korktum Seni kontrol etmek için mahallene geldim. Rüzgar da benimleydi. Çikolata isteyince bakkala girmek zorunda kaldım ve ona, senin camını izlemesini söyledim."

Bir iki kere alkışladım.

"Bu sizin için bile çok paranoyakça."

Ayağa kalktım. Bana cevap vermeyeceklerini biliyordum, cevap da istemiyordum zaten.

"Bir daha böyle bir şey yapmayın. Bana sorun. Sizin aksinize ben, doğruyu söyleyeceğim."

Onlara bir kez daha bakmadım ve arkamı döndüm. Asaf'a başımla dışarıyı gösterdim. Mesajı alıp hemen kalktı. Dışarı çıktık ve hiç konuşmadan arabaya bindik.