Chapter 5

2 0 0
                                    

Nakaupo na lang ako sa kwarto ng may malakas na katok.

"Eris lumabas ka jan! Erisss!" galit na galit ito.

Binuksan ko ang pinto at bumungad sa akin si tita na galit na galit at bigla nalang niya ako simapal

"gusto mo ba kaming mag kasakit sa bato ha!? Napaka alat ng niluto mong ulam!" nanlaki ang mata ko.

"sorry po tita, akala ko kasi di ko pa natimplahan" paliwanag ko sa sakanya.

"gusto mo ipakain ko yun lahat sayo ha!?" sinigawan niya ako.

Naiiyak nako, pero bigla akong kinabahan ng makita ko si tito. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. Nakademonyo talaga nito!

"tumigil kana Carla" sabi ni tito pero di parin tumigil si tita.

"anong tumigil alfonso! Sinayang niya lang ang pera sa pagluto niya yon!" sabi naman ni tita at umalis siya humarap sakin si tito kinakabahan pa rin ako.

Buti nga't maalat lang yung niluto ko at diko nilagyan ng lason, hays.

"pag pasensyahan mo na ang tita mo eris, kumain kana dun" sabi ni tito at hinawakan niya ang aking balikat pero dali-dali ko itong binawi at nilock ang pinto.

Sigurado akong di ako pahihiramin ni tita ng cellphone niya pano na kaya to at wala rin akong gana kumain, kaya nag impaki nalang ako kasi aalis ako bukas ng madaling araw. Tapos nakong mag impaki kaya nahiga na ako sa aking higaan.

"Hoy eris! Hugasan mo daw ang mga pinggan at plantshan mo tong damit ko" sabi ni Aira at inirapan niya ako.

Lumabas ako ng kwarto at nagtungong kusina at nag hugas, matapos kong maghugas eh mag paplantshan naman ako. Nag tungo akong sala dahil andun ang plansta malapit sa may sofa. Buti nalang wala na sila tita at tito kami nalang ni Aira ang nandito.

Nag simula na akong mag plantsha pero di ko namalayan na nakatulala na pala ako kaya nasunong yung damit pero maliit lang sana di niya ito mapapansin. Binigay to ito sakanya at pumasok na ng kwarto.

"Eris! Walang hiya kang babae ka! Wala kang kwetang kasabahay!" ani ni aira, kaya lumabas ako.

Bigla nalang niya sinabunutan ang aking buhok.

"ano ba, nasasaktan ako" sabi ko sakanya pero hinila niya lang ako papuntang sala.

"bakit mo sinunog tong damit ko ha!? Tapos yung pinakain mo pa sa amin kanina napaka alat!!" galit na sabi niya saakin.

"halika ka dito! Paplantsahin ko yang pagmumukha mo! Akala mo maganda ka ha!? Inaakit-akit mo pa yung boypren ko walang hiya ka! Pinakain kapa sinisweldohan tapos ganto lang gagawin mo ha!" hinila niya ulit ang buhok ko.

Sinaksak niya sa kuryente ang plantsha at tinapat niya ito sa mukha ko pero naagaw ko to kaya nag agawan kami.

"ahhhh, arayyyy" umiiyak kong sabi

Nahulog kasi ang plantsha sa paa at napaso ako huhu sobrang sakit.

"sorry not sorry, bagay yan sayo!" sabi niya at umalis sa harapan ko.

Sobrang sakit ilakad ang paa ko huhuhu. Nag hanap ako ng first aid kit at nakita ko ito sa isang cabinet sa kusina. Kinuha ko ito at dinala sa kwarto, nilinisan ko ang sugat ko ng alcohol.

"hoooo, ang hapdiii" naiiyak na talaga ako, nahihirapan din kasi akong maglakad.

Nilagyan ko ng betadine ang sugat ko pero di ko ito tinakpan baka kasi ma infection pa. Lumabas ako at binalik ko na ang kit. Nag saing na ako tapos tinapon ko yung ulam kanina at luto ulit ng pritong manok. Alam niyo kung san ako natutong mag luto? Syempre sa mama ko, napakasarap nun mag luto kaya nagpaturo ako pero wala na siya :'( . Tapos na ako sa pagluto ng ulam at kanin kaya pumasok na ako ng kwarto.

****

Follow me po. Thank you very much, labyah! 😘

-AMM-

Everything's Happen For A Reason Where stories live. Discover now