Dangerous Billionaire

Kabanata 8

Kabanata 8

"You don't know how to swim?" I asked curiously.

Parang bombang sumabog saakin ang rebelasyon ni Deyron na hindi siya marunong lumangoy. He don't know how to swim? That's impossible. I mean may mga bagay bang hindi alam ang mga Corrins? They're close to perfection. Or that's what I thought?

Mabagal siyang tumango at umiwas ng tingin saakin na para bang nahihiya. That's cute. Natawa ako sa naisip at agad na napatakip ako sa bibig ko ng sinamaan niya ko ng tingin. He really look embarrassed.

"Sorry. I just find it cute."paliwanag ko."You never learn to swim? Why?"puno ng kuryosidad na tanong ko.

"Because I don't want to learn."isnob na sagot niya saakin.

Nangingiti naman akong tumitig sakanya. Para siyang bata na spoiled. Sabagay he's a Corrins kaya malamang spoiled talaga siya noong bata pa.

"What?"he asked. Tinaasan niya ako ng kilay.

Ngumuso ako at umiling."Gusto mo turuan kitang magswimming?"

"No need."umiling siya at muling binuklat ang librong binabasa niya kanina.

"Come on, Deyron!"pamimilit ko sakanya."Bakit mo pa ko niyaya magbakasyon dito sa beach kung hindi mo din pala maeenjoy?"I asked pouting.

"Go on and take a swim. I'll just read books here, Cassidy."he sighed. Nakukulitan na sabi niya saakin.

"So nag-eenjoy kana sa ganon?"tumayo ako sa harapan niya at humalukipkip.

Nagtaas naman siya ng tingin saakin, nakaupo kasi siya at nagbabasa.

"Yes."walang pag-aalinlangan na sagot niya saakin.

Ngumiwi ako."No. Come on. Let's go swim!"I tried to grab his elbow pero naiiwas niya agad iyon. Nagulat naman ako sa bilis niya.

And for a moment nakita kong parang natakot siya.

"I-I'm fine. I'll be watching you from here."he said then he look away.

"Watching me?"I look at him in disbelief."What am I, kid? I'm not a kid, Deyron. At baka nakakalimutan mo I compete in swimming. That's shameful if I'll be drown here."natatawang sabi ko sakanya.

"I told you I don't know how to swim."seryosong sabi niya sabay iling.

"Kaya nga tuturuan kita e."I argue.

Marahas siyang bumuntong hininga bago sinarado ang librong binabasa niya at inilapag iyon sa table.

Tumayo siya at ngumisi naman ako dahil mukhang payag na siya. Napatili ako ng buhatin niya ako at naglakad papunta sa dagat.

"H-Hey! Put me down!"nagpumiglas ako pero hindi naman siya natinag.

"You said it's shameful for you to be drown here. Then, Cassidy Kingsley, let's get drown together."he said seriously doon ko lang namalayan na hanggang dibdib na pala niya ang lalim ng tubig at parehas na kaming basa.

Hindi pa din niya ako binibitawan. Nanlaki ang mata ko ng may mapagtanto.

He's trembling! He know how to swim but he's afraid of the ocean. SHIT!

"D-Deyron, a-are you alright?"natatarantang tanong ko.

Nakawala na ako sa bisig niya at parang naitulos lang siya sa kinalalagyan niya. Blanko ang mukha niya at parang may malalim na iniisip.

"Deyron!"I called him out.
Wala siyang imik habang nakatulala sa kawalan.
I don't know what to do!
"DEYRON!"malakas na sigaw ko. Hoping he could come back from his senses pero walang nangyare.

Then he suddenly close his eyes and he… fall. What was just happened?

Parang nag-slow motion saakin ang sumunod nangyare.

H-He's drowning!

Agad akong sumisid sa ilalim ng dagat at iniahon siya hanggang sa maramdaman na ng paa ko ang buhanginan.

He's not moving. Fuck! Is h-he dead? Sunod-sunod akong napalunok. Ang isiping p-patay na si Deyron ay parang bangungot. Parang may pumipiga sa puso ko. At sobrang sakit n'on.

"Fuck! Deyron, open your eyes!"takot na takot kong utos. "DEYRON!"I cried.

Akala ko hindi pa siya gigising I was about to do the CPR ng magmulat siya ng mata.

Wala sa sariling niyakap ko siya. Takot na takot ako. I cried harder for an unexplainable reason. For a moment I thought I was going to lose him.

"WHAT DO YOU THINK YOU'RE DOING!"nanginginig kong sinuntok ang dibdib niya.

Hinawakan niya ang kamay ko at niyakap ako."I'm sorry."malambing ang boses niya."I told you I don't know how to swi---"

"You know how to swim, Deyron. But why are you scared of the ocean?"kumalas ako sa pagkakayakap sakanya at tinignan ang mukha niya.

Nakita ko ang gulat sa mukha niya. Maya-maya pa ay tipid siyang ngumiti. Hindi iyon iyong mga ngiti na madalas niyang ipakita saakin.

Ang lungkot ng ngiti niya ngayon.

"D-Deyron..."

"I lost someone in the ocean."umupo na siya sa buhanginan at tinanaw ang malawak na karagatan.

"Y-you l-lost someone..."napatingin na din ako sa dagat."...in the ocean." I sat beside him.

He gave me a slight nod.

"I-I'm sorry. Kung alam ko hindi ko na sana pinilit n---"he cut me off.

“It's okay.” tumango siya.”It was raining that day. She said she’s going to meet someone and after that she’ll come back to continue our swimming lesson.”tumingala siya at kita ko ang malungkot na ngiti ni Deyron.
Is he talking about his mom? Diana. Naikuwento saakin ni tito Dalton na mas close si Deyron sa mama niya. Siguro dahil mas madalas daw kasama ni Deyron ang ina nito kaysa sakanya na madalas ay nasa kompanya. Diana, tito Dalton’s wife and Deyron’s mother is a beautiful woman. Mahinhin at sopistikada. Mabait din ito at hindi bumabase sa estado ng isang tao kung paano niya ito pakikitunguhan. That’s how Park describe Diana. Kaya siguro hindi na nakakapagtaka na madaming humahanga sa babae.

Tahimik lang ako habang nakatingin at nakikinig kay Deyron.

“But I'm just thinking...”he trailed off then he looks at me.”Why are you crying, huh?”ngumisi siya at nang-aasar ang tingin saakin.

“A-ano? Syempre naman!” napaayos ako ng pagkakaupo at sinamaan siya ng tingin. “Akala ko patay kana! You scared the shit out of me! That's not a good joke, Deyron. Don't do it again.” sermon ko sakanya.

"I really don't like the ocean from the beginning. But I'm starting to like it now."aniya.

"Magkaiba tayo. I was born to love the ocean."napangiti ako habang inaalala ang childhood days ko. Ocean became my bestfriend. Dagat ang saksi sa lahat ng nangyare sa buhay ko.

I've shared my secrets with the ocean. Bawat failure ko noong bata ako, the ocean knows it. My tears, my pain, my sorrow, everything. Dagat ang naging karamay ko sa lahat.

"I know. Kapag kinasal tayo do you want to live here?"

Napalingon ako sakanya. He is smiling softly. Ayan nanaman siya sa mga ngiti niya.

I smiled back."Yeah. I'd love that!"

Suddenly my mind create a scenario of Deyron and I together with our kids.

Silly! I mentally shooked my head. Ano bang iniisip ko.

But...he'll be a great father someday. I’m sure of that.

Napatili ako ng ihilig niya ang ulo niya sa balikat ko."I didn't know that I would enjoy going here until you came."

My heart skip a beat. Oh God!

"Eh?"

"From now on every time I'll be here I'll remember you."he said."You...and your beautiful smile."

"That makes me drown."