Dangerous Billionaire

Kabanata 17

Kabanata 17

I wake up feeling groggy and as if my whole body is being paralyzed. The first thing I remembered is my car being hit by something causing me to lose my consciousness. Napabalikwas ako at agad na naalerto. I woke up in a quiet room. Hindi ito ang silid sa hospital at mas lalong hindi ito ang kwarto namin ni Deyron sa mansion. Where am I? Naririnig ko ang paghampas ng alon sa labas dahilan para magkaroon ako ng ideya kung nasaan ako ngayon. But who could it be? Did David found me? Pinilit kong bumangon pero walang lakas ang katawan ko.

While I was struggling to stand up the door in the room suddenly open. Agad akong napalingon doon at isang lalaki ang pumasok mula doon. My eyes widened.

“I-Ikaw?”

He smiled creepily.” Gising ka na pala. Mabuti naman kung ganoon.”

“Asan ako? Anong ginawa mo sa akin?” I glared at him.

Siya ba ang baliw na stalker ko? Siya ba ang may kagagawan ng lahat ng ito?

“ I didn’t do anything to you, Cassidy. You did that to yourself.” Aniya at hindi pa din nawawala ang nakakatakot na ngiti nito sa labi.

He walk slowly approaching the bed.

“Saan mo ko dinala?” matalim na tanong ko sakanya at pilit pa din sinusubukang tumayo pero hindi ko magawa. What did he do to my body? Damn it!

“ To your favourite place. Hindi ba gusto mo sa beach?” He answered.” And don’t bother to move…I injected a drug on you making you paralyzed for hours I guess.”he chuckled.

“Damn you, Emman! Baliw ka na!” asik ko sakanya at nakakaloko naman siyang tumawa.

“Akin ka na ngayon. Walang makakahanap sayo dito.” He shooked his head. “ Kahit na ang Corrins na iyon ay hindi ka makukuha sa akin.” He gritted his teeth. Parang mapapatid na ang litid ng ugat niya sa leeg dahil sa galit.

Hindi ko alam na may sira na pala sa ulo si Emman when I date him he looks okay and decent. Hindi ko alam na may pagka pyscho pala ito. Kailangan na niyang madala sa isang mental hospital. I’ve met Emman two years ago we became flings pero hanggang doon lang iyon. We were flings for one week then after that I cut our ties and haven’t spoke to him since then. Nagkita na lang ulit kami noon sa bar kung saan ko sinundo si Deyron.

I couldn’t move my body ang tanging magagawa ko na lang ay magdasal na sana mahanap ako ni Deyron sa lalong madaling panahon. Kapag bumalik ang lakas ko sisiguraduhin ko talaga na ako mismo ang susuntok at aalog sa utak ni Emman at baka sakali ay matauhan ang lalaki.

“Kumain ka muna. You need to eat.” Inilapag niya ang isang pagkain ng tray. Pero hindi ko siya pinansin. “ Come on, Cass huwag na matigas ang ulo mo alam mong hindi makakatulong iyan lalo na sa sitwasyon mo.”

Pinanliitan ko siya ng mata at puno ng disgustong tinitigan. “Ayoko. Hindi ako nagugutom.”

Nilapag niya ang tray sa bedside table at tsaka gigil at galit akong nilingon pagkatapos ay marahas na hinawakan ang panga ko.”Huwag mo kong susubukan, Cass. Hindi mo gugustuhin pag nagalit ako.” Pabalya niyang binitawanm ang panga ko at padabog na lumabas sa silid.

Hindi ko alam kung ilang araw o oras na ako dito. Sa tingin ko ay nasa isang beach house kami. Hindi ko din nakita ang mga gamit ko kaya sigurado akong si Emman ang nagtabi nun. Sa ngayon wala akong paraan na magagawa para macontact si Deyron o kahit para makaalis dito. I have to make sure na hindi ko maproprovoke ulit si Emman. My jaw hurts.

What happen to my game? Siguradong nag-aalala na sila mama sa mga oras na ito. I don’t wamt to worry them this much. If only I’m not this useless!

“Damn it!” nafrufrustrate na bulalas ko. Deyron, nasan ka na ba? Mabilis kong pinahid ang luha na tumulo sa pisngi ko. Natatakot ako pero hindi dapat ako magpadala sa takot na nararamdaman ko. Kailangan kong maging matapang at makaisip ng paraan para makaalis dito.

Napalingon ako sa pinto ng may marinig akong ingay sa labas. Nasundan pa ang kalabog at parang may putok ng baril pa. Napatili ako sa takot at pinilit bumaba ng kama. I manage to crawl at biglang bumukas ang pinto ng silid pero hindi si Emman ang nagbukas nun.

“Cass!” he is breathing heavily.

“Deyron!” umiiyak na sambit ko sa pangalan niya. Agad niya akong dinaluhan at niyakap. Lumakas ang paghikbi at pag-iyak ko habang yakap-yakap niya ako.

“I’m sorry. I’m sorry. Did he hurt you? Did he touch you?” Deyron asked darkly.

Isang iling lang ang isinagot ko sakanya.

“I’m here now.” He said softly. Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

“Si Emman? Anong nangyare sakanya?” I asked him.

“Don’t think about him. Hindi ka na niya masasaktan.”

Naiiyak akong napatango sakanya pagkatapos ay binuhat na niya ako at lumabas na kami ng silid.

“Uuwi niya tayo.” Marahan at halos pabulong na sinabi niya sa akin. Tumango ako at mas isiniksik ang katawan sa yakap niya.

Paglabas namin ng silid may mga lalaking sumalubong sa amin.” Sir, maayos na po ang lahat.”

“ Good.”

“Handa na din po ang sasakyan.”

“Okay. We’re leaving. Burn this place.” Pagkatapos ay nagdire-diretso na kami palabas ng bahay na iyon.

Nang maisakay ako ni Deyron sa sasakyan ay saglit niya pang kinausap ang mga tauhan niya at sumakay na din sa sasakyan pagkatapos ay humarurot na iyon paalis.

“Paano mo ko nahanap?” tumingala ako sa mukha ni Deyron. Nakayakap pa din ako sakanya.

“Nagtataka ako sa mga ikinikilos mo noong mga nakalipas na araw. So I told Park to hire someone who can crack your phone and get some info. I found about your stalker.” Paliwanag niya. “ And I found that it was that bastard.” His jaw clenched.

“Salamat at dumating ka.”

“Also David contacted me.”

“Sorry kung hindi ko sinabi sa iyo ang tungkol sa stalker ko. Ayoko lang kasi na makaabala pa ako.” I reasoned out.

Hinaplos niya ang pisngi ko at hinalikan ako.

“Hind ka magiging abala sa akin. Ikaw ang asawa ko at ikaw na ang prioridad ko ngayon.” Diretso ang titig niya sa akin. “So please from now on tell me everything so this won’t happen again.”

Tumango ako.