Unicode
(zawgyi below)
Jungwoo's POV
""ငါ့အိမ်တော်ထဲကိုအခွင့်မရှိဘဲဝင်လာတာဘယ်သူလဲ"
ခပ်ဩဩအသံတစ်သံက အိမ်ကြီးရဲ့ဘယ်နေရာ ၊ ဘယ်ထောင့်ကမှန်းမသိထွက်လာခဲ့တယ်
ကျွန်တော်ရဲ့ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်ခဲ့ပေမဲ့အသံပိုင်ရှင်ကိုမတွေ့ရ။
ကျွန်တော့်ရဲ့အနောက်ဘက်ကိုထပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကြောင်လိမ်လှေကားရဲ့တစ်ဝက်မှာလူတစ်ယောက်ရပ်လျက်ကျွန်တော့်ကိုစိုက်ကြည့်နေတာကိုကျွန်တော်တွေ့လိုက်ရတယ်
စောနကတွေ့ခဲ့ရသော ပန်းချီကားချပ်ဘေးမှာရပ်နေတဲ့သူကကျွန်တော့်ကိုစူးရှလွန်းတဲ့အကြည့်တွေနဲ့စိုက်ကြည့်နေဆဲဖြစ်တယ်
လူမရှိပါဘူးလို့စိတ်စွဲမှတ်ထားပေမဲ့အခုတော့လူနေနေဆဲအိမ်ဟောင်းတစ်ခုဖြစ်နေခဲ့ပါလား
ကျွန်တော်ပြန်ဖြေဖို့ဆွံ့အနေခဲ့ပြီးမေးသူကိုတုန်လှုပ်စွာနဲ့ပြန်ကြည့်နေခဲ့တယ် ကျွန်တော်ငယ်ငယ်က ဖန်ခွက်ကျကွဲရင် "နင်ကတော်တော်ကောင်းကျိုးမပေးတဲ့မိစ္ဆာကောင်လေးပဲ ဘာလို့အဲ့လောက်တောင်ကောင်းကျိုးမပေးရတာလဲ" လို့ဆူပူပြီးမေးတတ်တဲ့အမေ့ကိုပြန်ကြည့်နေသလိုမျိုးပေါ့
ကြောင်လိမ်လှေကားရဲ့အလယ် ပန်းချီကားဘေးမှာရပ်နေတဲ့ထိုလူရဲ့မျက်နှာဟာ သူ့အထက်ကနေနောက်တစ်ရစ်လိမ်တက်နေတဲ့လှေကားထစ်အကွေ့ကြောင့်အရိပ်ကျနေတယ် သို့သော်သူ့ရဲ့မျက်နှာဟာ အခွင့်မရှိဘဲဝင်လာတဲ့ကျွန်တော့်ကိုဒေါသထွက်နေလို့မာန်ဖီနေတဲ့ကျားတစ်ကောင်ရဲ့မျက်နှာအနေအထားဖြစ်နေခဲ့တယ်
အနက်ရောင်တွေချည်းရှိတဲ့အဝတ်အစားတွေကိုသာဝတ်စုံပြည့်ဝတ်ဆင်ထားတယ် အပေါ်ရုံကုတ်အကျီအရှည်ကအစအနက်ရောင်ပဲဖြစ်တယ်
ကျွန်တော်သူ့ကိုပြန်ဖြေဖို့ခေါင်းထဲမှာအဖြေရှာနေရင်းနဲ့သူ့ကိုတုန်လှုပ်စွာငေးကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ကြောင်လိမ်လှေကားတစ်ဝက်မှာရပ်နေတဲ့သူဟာကျွန်တော့်ရှေ့ကို လေတစ်ချက်ဝှေ့တိုက်လိုက်သလို ဖျတ်ခနဲရောက်လာတယ်
YOU ARE READING
Ephemeral Touch
FanfictionThis fic is wirtten in both Unicode and Zawgyi သူကျွန်တော့်ဆီကိုလာခဲ့တယ် ပြီးတော့သူပြန်ထွက်သွားတယ်... သူကျွန်တော့်အတွက်ဘာဆိုဘာမှချန်မထားခဲ့ပါဘူး မြူမှုန်လေးတစ်မှုန်တောင်မှပေါ့.... ဒါဟာသူကျွန်တော့်အတွက်တာဝန်အပြည့်ခံယူသွားခဲ့တာပဲ..... တကယ်တမ်းကျတေ...
