CHANCES OF FATE: Simon Marcos (COMPLETED)

45

This will be the last chapter of the story.  Thank you for all the support throughout Simon and Sapphira's story. I hope you had fun and enjoyed it. Also, please do support Vincent's story. 

Thank you...

Para akong nabingi sa narinig. I like to tell myself na nagbibiro lang siya at hindi totoo lahat. Nakainom siya kaya niya sinasabi iyon. Ngunit, sino naman ang lolokohin ko kung habang ang isip ko pinipilit na iyon ang paniwalaan iba naman ang sinisigaw ng nararamdaman ko.

He came closer until we're an inch away. I can't move. I tried but I can't.

"Let's stop this and get done. Marry me again Sapphira." He said.

Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya. Hindi pa rin makapaniwala. Sakanya parang wala lang nangyari. Hindi siya naapektuhan. He is too strong to believe that I'm still into him after all. Well, tama naman siya.

Pilit ko man iiwas ay tuluyan niya pa din nahuli ang mukha ko. He cupped my face para matama ang mga tingin namin.

"I know you're afraid but sometimes you just need to jump off and see what happened next." His eyes never left mine. It seems to be music to. Ewan ko ba naman kasi kung bakit ang takot ako ngayong gusto ko din naman siya. Parang ang tanga ko lang din tuloy.

Nagmamahal, magmamahal tapos takot kaya sa huli susuko at mang-iiwan.

"We don't know what lies ahead Sapph, but we have forever to figure it out. Please spend the rest of your life with me. Be my Mrs. Marcos."

A ring with a simple diamond cut showed up in front of my face. Para na akong napako sa kinatatayuan ko kanina. Ngayon, hindi ko na alam kung makakaalis pa ako dito.

Nahulog ang mga hula ko. Walang idea kung muli ba akong magpapatali sa lalaking ito. Simon is too much for me. He's so nice and I'm so insensitive, na nakaya ko nga siya siyang iwanan. It made me realize that I'm so selfish kasi dahil takot ako kaya ko siya iniwan, nasaktan ako kaya hindi ko siya binigyan ng pakakataon noon. Sarili ko lang ang iniisip ko that I didn't know that I also hurt him, hindi ko nakita ang ginagawa niya para sa amin, lalo na sa panahon na lubog na lubog ako siya at ang pamilya niya ang nandiyan para sa akin pero anong ginawa ko? I chose to hurt him, not just him pati na din pamilya niya dahil lang sa isang pagkakamali, pagkakamali na maling akala pala.

Umiling ako habang nakatingin sa kanya.

"I don't deserved you Si." My voice broke. "I'll admit it, I like you, I love you. God know how. I've done so much to hurt you. Hindi ko pinakita sayo na mahal kita, imbes na gawin ko iyon ay sinaktan lang kita. I'm selfish... I'm insensitive... habang ikaw.... I don't know. You deserve someone better." I said.

My hands are trembling dahil sa matinding emosyon. Gusto ko man pigilan iyon pero hindi ko na din magawa. Until I feel his hands, mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.

"I deserved someone like you Sapphira, I sure of that." I don't care if you're selfish, insensitive or other fews you said. I liked and loved you because of that, you don't need to change or be better because who you are is enough for me. That's the Sapphira I like and if you think you don't deserved everything in the world let me prove it wrong."

Humagogol na ako.This man in front of me and his words. Hindi naman ako ganun kabait para bigyan ng ganitong klaseng tao... Kaya bakit? Ang swerte ko naman masyado

"You're parents." I said.

A small smile lapse from his lips. He wipes my tears using his thumb.

"They like you so much –

"Hindi sila galit kasi hiniwalayan kita?" agaw ko.

"Naiintindihan nila...."

Nanliit ang mata ko. Alam ko na bakas pa din roon ang luha pero gumaan na ang loob ko ngayon.

"Actually, Papa almost beat me when he knew the reason why you asked for annulment. They told me it was my fault kasi tinago ko sayo yong paggtulong ko kila Jasmine para lang malaman yong ginawa nilang pagnanakaw sa kompanya ninyo." Sabi niya habang tinatawanan na lang inaalala.

"Kung ako talaga si Tito Bong sasaktan talaga kita. Sino ba naman ang hindi mag-iisip ng masama. Ex fiancée mo si Jasmine at pinsan ko pa. Maraming nagsasabi na hindi ka makka move on dun at halos mabalik ka ng hindi natuloy ang kasal ninyo. Tapos, bigla ko na lang malalaman na tinutulungan mo pala siya at nagkikita kayo sino hindi mag dududa dun."

"Well, I thought Jas is one of a kind but when I knew you.... mas nabaliw ata ako ng sinabi mong gusto mong magpa-annul. I told you to trust me pero hindi mo nagawa ayoko naman sabihin sayo dahil ayoko na madamay ka pa. Pero ngayon okay na ako, mas mababaliw lang kung hindi mo tatanggaping magpakasal sakin ulit.

"Sira!" Marahan kong hinampas ang braso niya.

"Praning ka naman." He tease

"Pero patay na paatay ka naman." I answered

"So, ano papakasalan mo ba ako o hindi? May anak na tayo o,"

"Wala pa namang nangyaya – hindi ko na natuloy kung ano ang sasabihin. Bigla akong pinamulahan ng malala ko kung ano dapat ang kahihinatnan nun.

Halos mapasigaw ako ng biglang hapitin ni Simon ang bewang ko. "Let's reserved that for honeymoon." For now marry me"

"Yes!"

And before he could say a word, I already sealed his lips....

I love you Simon......