CHANCES OF FATE: Simon Marcos (COMPLETED)

17

Muli akong nakatulog. Halos hindi ko na mamulat ang mata ko sa sobrang bigat nito dulot ng pag-iyak. I sat down in my bed thinking all the problems I had. I'm orphane now , with nothing but depts.

Pinilipit kong ayusin ang sarili para makalabas na. Hindi naman pwedeng habang buhay akong magmumok dito sa kwarto ko. Walang ibang taong gagawa ng naiwan ng mga magulang kundi ako lang. I should face this or else I end with really nothing but trash for what they work hard for.

Wearing my sweetheart spagihitte strap pastel pink dress I went out of my room. Marahan akong bumaba ng hagdan. Looking at everything downstairs from the paintings and every small details of the house. We have a lovely place why I didn't settle her? Why I end up living in distant place. Somewhere that is far from the people I love. This is my home pero bakit ngayon ko lang napansin ang lahat ng ito. Ngayon na tanging alala na lang ang natira at wala na ang mga taong nakasama ko sa tahanan na ito.

My tears started to roll again. akala ko wala na akong iiyak pero ito na naman. Mabilis ko itong pinalis at nagmadaling maglakad para makababa. May iilang kasambahay na nag lilinis ng kasangkapan. Nang makita nila ako ay bumati sila pero kita sa mukha ang kalungkutan. Sigurado akong malapit ang mga taong ito sa mga magulang ko.

I smiled faintly and approach one of them.

"Nasaan po sila?" I asked softly."

"Sana garden po sila Ma'am. Si Atty. Liza at yong anak nya saka yong baby. Si Anna po tulog pa din." She told me.

Nagpasalamat ako sa kanila at agad na tinungo ang garden namin. Puno ito ng bulaklak at may iba't ibang kulay. Mom loves flowers kaya mukhang plantation ng flower shop ang garden namin.

Agad akong nakita ni Tita Liza habang si Simon naman ay nakatalikod sa akin at nilalaro ang anak kong walang tigil naman sa pagtawa.

"Hija!" bati ni Tita sa akin.

Lumapit ako at hinarap sila. I look at Simon for awhile he seems to enjoy having Sera with him. Another pain slash again from the thought that what if I have Sera's father with me now. What if I married someone so that I won't be alone facing these?

My daughter look at me. That's my cue of getting her from Simon.

"Sorry kayo pa po ang nagbantay kay Sera. Pagod talaga siguro si Anna." I said habang nilalaro ang kamay ng anak na karga ko.

"It's okay. She's a good girl." Tita Liza commented. Sabay kurot ng bahagya sa anak ko. "And I know Simon doesn't mind it. He practice with Aly so much kaya sanay na." she said and laugh a bit. Ngunit kahit ngumiti man ay halata pa din sa mukha ni Tita ang lungkot dulot ng pagkawala ng matalik na kaibigan.

Tumango lang ako at sinayaw ng bahagya ang anak. Hindi magulo si Sera kaya hindi din ako nahihirapan sa pag-aalaga sa kanya. Siguro nga kahit walang katulong ay kaya kung gawin iyon. iyon nga lang ay masyado din akong abala sa trabaho at hindi ko pwedeng gawin na maging full-time mom. Lalo na sa lagay ngayon.

"Tita kailan daw po dadalhin yong bangkay nila mommy." I asked like I didn't felt so much hurt pero sa totoo lang parang pinupunit ang puso habang sinasabi ang mga tanong na iyon. I'm gonna see my parents in there own coffins without spending much time in the last hours and minutes of their lives. I'm such a bad and selfish daughter.

"2 days from now. I already settled the burial in Rolling Hills Memorial Chapel. Then the remains of Luis and Caroline will be here in the mansion the night before bury in your family mausoleum." Pahayag ni Tita Liza.

I very thankful since everything was settled for my parents' burial. It should be my responsibility pero hindi ko alam kung kakayanin ko ang lahat ng ito. Tita Liza and her family is a big help even before. A good family friend parang pamilya pa nga sila kumpara sa totoong kapatid ni Mommy. Dad has no family existing now kaya siguro ay malalapit na lang nakaibigan niya ang makikiramay sa amin but Mommy, Tita Camellia is still there.